Scholieren.com forum - Toch een Hoofdstuk 2, leest en... leest!

http://forum.scholieren.com/Forum8/HTML/000281.html hier is Hoofstuk 1
-------------------------------------

Hoofdstuk 2

Hij draaide zich even om, en nog een keer, op zijn linker zij, rechter zij, buik maar zelfs op zijn rug lag hij niet fijn. Hij sliep wel, maar ook weer niet. Hij sliep erg licht. Na nog een tijdje woelen opende hij zijn ogen. De cijfers op zijn wekker gaven met fel rood licht “4:27” aan. Hij zuchtte diep en sloot zijn ogen weer. Hij zag haar weer voor zich zoals ze die avond daar zat in het weiland, dat zag hij steeds wanneer hij zijn ogen sloot. Of nou ja, eigenlijk de hele tijd, ook als hij gewoon naar de tv keek zag hij haar.
Hij ging rechtop zitten en liet zijn ogen even wennen aan het donker. Hij liet zich uit bed glijden en op de tast liep hij naar de badkamer. Hij knipte het licht even aan en sloot direct weer zijn ogen. Na een tijdje opende hij ze weer, eerst tot spleetjes daarna helemaal. Hij leunde op de wasbak met zijn handen en keek omhoog in de spiegel. Hij keek zichzelf aan. Het was vreemd, er was een vreemd gevoel wat hij niet kon plaatsen.
De kraan deed hij aan en hij nam een slok water. Zijn moeder had er een hekel aan als hij zo uit de kraan dronk maar het kon hem niets schelen. Niks kon hem eigenlijk nu nog schelen behalve… behalve Zij. Haar. Zijn beste vriendin.
Hij trok aan het koortje en het was weer donker. Langzaam liep hij weer naar zijn kamer. Hij ging even op de rand van zijn bed zitten. Waarom was ze zo stil? Waarom huilde ze? Wat kon ze niet vertellen. Hij wist het niet. Hij wist alles van haar, en kon het niet begrijpen dat ze niet met haar kon praten. Zou ze hem liever niet meer als vriend hebben? Had ik wat fout gedaan was zijn volgende gedachte? Dat kon het gewoon niet zijn, dat was te makkelijk. Ze was altijd eerlijk en zoiets had ze direct gezegd, daar twijfelde hij niet aan.
Hij bleef voor zich uit staren, met zijn ogen gericht op een stoelpoot, maar zelfs daarin zag hij haar gezicht, met die ene twijfelende traan op haar gezicht. Een koude rilling liep over zijn rug en automatisch draaide hij zich in bed, trok de dekens over zich heen en probeerde weer te slapen. Verder dan staren naar zijn plafon kwam hij niet.
Toen hij weer wakker werd was het bijna acht uur. Toch nog wat geslapen was zijn eerste gedachte. Hij stapte uit bed en deed zijn gordijnen open en ging aan zijn bureau voor het raam zitten. Het regende. En niet zo’n klein beetje ook. Dat kon er ook nog wel bij. Hij hield niet van regen, hij haatte de winter; veel mensen werden er chagrijnig van. Hij hield van de zon, de zomer feesten en de lachende mensen, de mooie schaars geklede meisjes. Maar eigenlijk had hij daar nu ook geen behoefde aan, hij had nergens behoefde aan. Hij liet zijn hoofd in zijn handen zakken. Zijn nek en hoofd deden pijn; dat had hij meestal als hij niet goed sliep. Hij zocht wat kleren en liep richting de badkamer, in het medicijnen kastje zocht hij een aspirientje. Hij nam er maar gelijk twee uit het pakje, vulde deze keer wel een glas water en een voor een slikte hij ze door. Daarna sprong hij kort onder de douche. Terwijl hij daar stond hoorde hij de auto van zijn moeder vertrekken.
Toen hij klaar was met douchen trok hij zijn kleren aan en liep de trap af nar beneden. In de kamer aangekomen zag hij een briefje van zijn moeder “moest invallen op werk, ben vanavond terug, weet nog niet hoe laat” Dit vond hij absoluut niet erg, hij was wel toe aan een beetje rust zodat hij alles even op een rijtje kon zetten.
Zijn ontbijt sloeg hij over, hij zette een bak koffie, en nam deze mee naar boven waar hij naar de studeer kamer van zijn moeder ging. Hij ging in de grote leunstoel zitten en nam een slok van zijn koffie, het was nog erg heet maar dat maakte hem even niet uit.
Hij stond op en zocht de telefoon.