Leegtereis
 

Mijn Leegtereis

Weten wie ik ben
en ik denk
me niets meer
dan een ziel
met mensenvacht

wat heeft
de waarheid
nog in pacht
als ze zich
tentoonspreidt
in me en zichzelf?

weg met een
ravijn als
einde, durven
springen
en als ik wéét
verdwijn ik

Een schitterende slotstrofe, potentieel van een klassieker. En "een ziel met mensenvacht" vind ik ook zeer overtuigende beeldspraak. Goed hoe je vervolgens "pacht" als rijmwoord verwerkt in een strofe die inhoudelijk een heel andere kant op gaat. Dat geeft een patroon, ruggegraat.

Misschien zat je er zelf ook al mee in de knoop, maar de zin:

als ze zich
tentoonspreidt
in me en zichzelf?

vind ik beslist niet lekker lopen. Wat puur komt door "me". Ik zou dat echt veranderen in "mij", tenzij je er een bepaalde bedoeling mee hebt gehad.

Dat was het enige commentaar dat ik ook had. En dan wordt het al voor me gezegd.

Des te overtuigender :D

Dat puntje wat al is genoemd inderdaad en ik vind hem goed geschreven. Maar op de een of andere manier doet deze me niet zo veel, maar dat zal wel aan mij liggen, denk ik.

Dank u allen. Ik zat inderdaad ook met die zin. Probleem is dat bij het voorlezen (tenminste voor mij) de nadruk niet op "me" ligt. IN me EN zichZELF. Zoiets.

Wat denken jullie van:

wat heeft
de waarheid
nog in pacht
als ze
mij zichzelf
tentoonspreidt?

Daar ga ik voor. (y)