Hier verdwijnen (2)
 

Ik was al binnen,
allang gewend aan donkere muren,
gezoem van broeiende straten,
hete antennes op oude daken.
Ik wist precies
welke foto’s scheef hingen,
welke verdwenen.

Zo makkelijk,
zij stond al in de hal,
de gang,
de samenloop van omstandigheden,
haar schouders verdwenen
achter droge zwarte golven.
Ze stond daar

en ze wachtte
tot ze zeker wist
dat ik alles had gezien:
de witte plekken op de muur
- ooit verf -
de deur,
een deur.
Ze keek dwars door me heen,
zag dat ik zag:
een deur.

Ik kon het weten,
had het kunnen zien.
Ze liep achteruit,
alles stond al open
en terwijl de snelheid
haar schouders tot een verfstreep maakte,
wist ik het weer:

"Je kunt roesten
en stuk gaan tot er
niets meer van je over is,
zojuist
ben je eeuwigheid geworden
in mij."

Net voordat
de laatste glimp
van haar vluchtende voeten weggleed,
stond het beeld stil.
Geen foto’s meer,
geen witte plekken.
Muren, een deur
en stille voeten.

"Ook al kom je niet terug,
laat je mij achter,
ik ga niet meer dood.
Ik weet wat er mis ging;
stilte, ochtend, warme adem,
romantiek om je vingers bij af te likken
en ga maar,
neem wat leuks mee."

Hmm, ik heb even deel 1 doorgelezen, en het leek daarin net alsof ze juist bij je was. Ik vind deze iets donkerder qua sfeer, het stroomt niet over van liefde, maar meer van iets treurigs ofzo, maar dat kan ook aan mijn humeur liggen. Ik vind het verhalende wel mooi gedaan in deze, je begint met het beschrijven en daarna dat ze wachtte tot je alles had gezien, ze kende je dus. Mooi geschreven, alleen vraag ik met trouwens af, waarom die 'en' in de eennalaatste regel? Ze gaat toch? of doet ze nog meer?

Nou, ze twijfelt meer. Op het laatste moment.
Net voordat
de laatste glimp
van haar vluchtende voeten weggleed,
stond het beeld stil.
Ze is dus nog niet weg, twijfelt eigenlijk ook.
Ze is dus ook bij me (zoals in deel 1), maar wil dus zojuist weggaan. En dan komen dus die twee monoloogjes van de ik-persoon die hier tussen aanhalingstekens zijn gezet.
Het is ook meer het verhalende deel van het poëtische van deel 1. Misschien toch niet zo geslaagd...

"de gang,
een samenloop"

leuk ;)

Ik vind het leuk gedaan, het is een soort heel poëtisch proza, ik vind het niet in een dichtbundel passen bijvoorbeeld, maar wel in een lang poëtisch verhaal. Je zou eigenlijk een soort boekje moeten schrijven met zulke verhalen! :D

Zo kom je nog eens op ideeën :D
Ja het is meer in de richting van prozagedichten. Deze stijl ligt mij de laatste tijd wel. Dank voor je reactie!

Ik denk dat je het zeker kunt, mooie prozaïsche gedichten schrijven! Beschrijf gewoon een hele liefdesgeschiedenis, lijkt me prachtig, ik zou je boek zo kopen!

Als ik me niet vergis heeft hij ook twee bundels gepubliceerd, toch :)? (excuses als ik het mis heb ;))

Over je gedicht: De stijl bevalt me; je gedichten lezen zo ongelofelijk heerlijk weg. Daarnaast is de inhoud altijd erg interessant; interessant om over na te denken, de betekenis te zoeken, en toch erg toegankelijk, waardoor je gedichten meestal erg rakend zijn!

Je schept een goede sfeer, je gedicht is ook erg beeldend; ik kan me er zo een mooie verbeelding bij voorstellen. Na je uitleg te hebben gelezen vind ik beiden gedichten sterk op elkaar aansluiten. De verhaallijn spreekt me aan, de verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen, en de veranderingen die je daarmee aangeeft zijn erg goed verwerkt in je gedicht. Ik begrijp eigenlijk de hele inhoud van dit gedicht; ik heb enkel wat moeite om de laatse strofe helemaal te begrijpen:

"Ook al kom je niet terug,
laat je mij achter,
ik ga niet meer dood.
Ik weet wat er mis ging;
stilte, ochtend, warme adem,
romantiek om je vingers bij af te likken
en ga maar,
neem wat leuks mee."

Ik snap de twijfel, maar begrijp de abrupte wending na 'ik ga niet meer dood niet' - 'en ga maar, neem wat leuks mee.' Deze kan ik niet helemaal plaatsen in de context, vind het een wat vreemde benadering. ik zou eerder het stukje 'ik weet wat er mis ging....bij af te likken' tussen leestekens zetten; daardoor veranderd de toon wat, wordt het meer als een beschouwing van buitenaf gezien, die lijkt mij passender (maar misschien ben ik nu wel te vaag ;)).

jsoes, je hebt al gepubliceerd en dat heb je me niet verteld...? Krijg nou wat! Welke namen, welke titels?

Ja, krijg nou wat! :)
Hoe weet je dat joh?? Ik ben met stomheid geslagen.
Ja, goh, in het verleden heb ik twee kleine boekjes uitgebracht ja. "Belanden" in 2002 en "Verlangen naar van alles" begin dit jaar. De eerste nog meer voor vrienden/familie, de tweede is ook te koop bij Waanders en bij Westerhof in Zwolle. Ja of bij mijzelf natuurlijk :D
xineof, je maakt me nu wel heel nieuwsgierig naar hoe je dit weet.

Om even in te gaan op je verdere reactie - al vind ik het ontzettend moeilijk, omdat je me verlegen maakt met al die lovende woorden.
Je hebt helemaal gelijk wat betreft die laatste strofe, ik zit daar zelf ook mee in mijn maag. Maar ik kom er niet helemaal uit hoe je het bedoelt. "Ik weet wat er mis ging... bij af te likken" tussen leestekens, okee. De rest dan weglaten? En proberen er een sterk einde bij te versieren?

Jelmer Soes, ik zie het, ik heb een site van je werkgroep gevonden geloof ik :D

En je kent Ieme? Das je broer? Écht je broer?

Ik moet je teleurstellen; ik weet het gewoon van je cu2... Valt dat even tegen hè ;) :p... maar toch; ik heb wel heel je cu2 gelezen, en vond hem erg leuk en goed in elkaar zitten, dus dat is toch ook wel weer een compliment :D...

Wat ik bedoelde met die laatste strofe:


"Ook al kom je niet terug,
laat je mij achter,
ik ga niet meer dood.
- Ik weet wat er mis ging;
stilte, ochtend, warme adem,
romantiek om je vingers bij af te likken -
en ga maar,
neem wat leuks mee."

Zo lijkt het me iets duidelijker. Dan zou ik trouwens wel 'en' in de één na laatste regel met een hoofdletter schrijven :).

Ja!!! Dat is ECHT mijn broer :)
Hoezo??

xineof, ik kom nog terug op je reactie maar ga nu naar mijn nest. Thnx in elk geval voor de hulp.

Ieme zit hier ook op het forum toch?!!

Jep, voornamelijk bij Lifestyle dacht ik.