Autocraat of mee laten slepen
 

Om maar eens een onderwerp van Odicanes Naso aan te snijden: Moet een schrijven een Autocraat zijn die elke zin dicteert, of moet een schrijver zich mee laten slepen door wat een personage van hem verlangt?

Jij kent mijn antwoord als geen ander: de schrijver is een autocraat, wanneer hij dit niet is geen schrijver. Over elk woord moet zijn nagedacht, als in poëzie.

Mijn mening, helaas zie ik vaak het tegenovergestelde...

ligt aan wat de lezer van de schrijver verlangt..

Wat heeft de LEZER hier nu mee te maken?!

[Dit bericht is aangepast door Odicanes Naso (27-06-2001).]

Een schrijver is de secretaris van zijn personage! Want het personage moet léven dankzij de pen van de schrijver. en als het personage leeft, schrijft de schrijver niet meer zelf, maar beschrijft hij het leven van een mens.
Niet in alle gevallen natuurlijk. De schrijver begint als autocraat. Maar als hij zich mee zou laten slepen, moet hij nog afstand houden om te zorgen dat hij de baas blijft over het verhaal.

Een personage leeft niet, maar is. Een schrijver beschrijft dus niet het leven van een mens, noch van een ding. Hij schrijft.

wheeeh ik weet niet hoe ik het moet uitleggen http://forum.scholieren.com/frown.gif

probeer morgen nog wel een keer..

nee, daar ben ik het niet mee eens. een schrijver schrijft niet zonder meer, dat doet elk kind dat leert schrijven. een Schrijver BEschrijft.

Een schrijver Schrijft. Vat bepaalde fenomenen in lettertekens, fenomenen (noem het opeenvolgingen van gebeurtenissen) die zich stukje bij beetje openbaren. Hij registeert en componeert, voelt een immense schoonheidsontroering... hij gaat toch verder dan het beschrijven van dingetjes, hij schrijft... hij schrijft.

natúúrlijk is dat wat de Schrijver doet. hij Schrijft. hij spant de macht van woorden voor zijn karretje. de woorden staan in dienst van de schrijver, maar tegelijkertijd staat hij ook in hun dienst, want hij heeft de macht om hen aan de lezer te tonen. (That is where the reader comes in.) en om zijn eigen gevoel te manifesteren. de woorden bewijzen hem een dienst. en hij hen, door ze te gebruiken.

als de schrijver schrijft voor de lezer dan zal ie daar toch rekening mee moeten houden. zeg niet dat je dan de beste schrijver bent..

Een schrijver moet zich in zekere mate schikken naar het publiek, maar een publiek dat hij (doorgaans) zelf uitkiest. Die schikking is (dus) zeer beperkt. Onderscheiden (grote) kunstenaars zich niet van producenten door juist niet te kiezen voor de wensen van een gemiddelde lezer/kijker/luisteraar?

?