Verplichtingen versus je goed voelen.
 

Dat klinkt raar, maar ik kan dat onderscheid nooit goed maken. Ik ben zo iemand die altijd maar verwoed bezig is met een leven op te bouwen, terwijl ze zichzelf hartstikke voorbij rent.

Ik studeer, heb twee baantjes, vrijwilligerswerk, hobbies, vrienden, een kat en 19 huisgenoten, mijn vriendje en mijn ouders en daartussenin ook nog eens iets van Maureen.

Ik zou zo graag eens de boel de boel willen laten en heerlijk kunnen afbellen en voor mezelf gaan zorgen, maar dan heb ik weer last van dat stemmetje dat zegt: 'Heehee, Maureentje, dit kan natuurlijk niet! Wat denk jij wel, dat je zomaar niet naar college gaat omdat je moe bent? Wat is dat nou weer voor slappe houding'.

Wat vind jij belangrijker? De dingen die men van je verwacht of de vrede die je met jezelf hebt?

ik ben altijd heel erg druk bezig en probeer mensen het zoveel mogelijk naar hun zin te maken.... voor mezelf moet ik ook goed mijn best doen op school en lager als een 7 is onacceptabel... en waar doe ik het allemaal voor? zodat ik mezelf goed voel? ik weet het eigenlijk niet... maar k mis mezelf wel....

Ik heb hier zelf niet echt last van (heb genoeg momenten echt voor mijzelf), maar ik kan begrijpen dat het erg vervelend is!

Ik vind wel dat jij belangrijker bent dan een van al die verplichtingen...Wel vind ik dat je hier een tussenweg in moet vinden, ik bedoel dat je niet elke keer wanneer je moe bent wegblijft van iets wat eigenlijk wel ''moet'', maar dat je daar toch wel rekening mee houd, kan het niet beter uitleggen :bloos:

zeer herkenbaar, maar ik heb mezelf gedwongen om meer tijd voor mezelf te nemen, wat ik er dan ook voor moest laten.En vaak begrijpen de mensen om je heen het wel hoor.
Als je dat niet doet, zul je eens heel hard jezelf tegenkomen, en dat zal je dan vies tegenvallen, zeker omdat dat altijd op een moment is dat het niet gelegen komt

Ik vind het jammer en fijn tegelijk dat nu moet blijken dat mensen die mij om mijn hang naar het alleen-zijn aanvallen ook wel eens moeite met verplichtingen en het hele gebeuren dat aan jezelf voorbijtrekt hebben.

Ik vind vooral verplichtingen heel moeilijk, omdat het nu wel eens net zo kan zijn dat ik op díe maandagmiddag éééventjes geen zin heb in colleges, of omdat ik vaak ook het gevoel heb in sociaal gezelschap mezelf te verliezen.

Ik vind het zo moeilijk omdat ik of enerzijds lichamelijk meedoe met sociale dingen om welke reden dan ook en mij er dan ook geestelijk voel in te moeten storten of anderzijds helemaal niet mee wil doen met dergelijke dingen en dan wel mijn geest en mijn lichaam virj heb. Ik blijk mij niet lichamelijk te kunnen weggeven aan sociaal gezelschap en wel geestelijk mezelf trouw te blijven, bij mezelf te blijven. Dan heb ik ook het gevoel mij voorbij te rennen.

Kijk als je twee baantjes hebt, vrijwilligerswerk, vrienden, ouders etc. dan wordt het wel erg moeilijk, denk ik. Misschien kun je eens proberen je ouders wat minder te zien (vergeven ze je wel), een baantje op te geven, vrijwilligerswerk (hoe goed dat ook is) af te stoten? Mediteer, comtempleer, kom vooral tot rust, heel belangrijk.

Is het niet mogelijk om je eigen verwachtingen wat losser te stellen? Dat je een paar dagen per jaar thuis mag blijven? Dat je af en toe een avondje voor jezelf mag hebben?

Ik heb heel af en toe wel dat gevoel dat ik me voorbijren. Gelukkig heb ik dan vaak nog wel de 'kracht' om mezelf dan wat rust te gunnen. Tenminste, zodra ik het dan doorheb, want vaak ben je zo druk bezig met duizend-en-een dingen dat je ook niet door hebt dat je jezelf niets gunt.

Dat stemmetje is toch niet 'het stemmetje van een ander' ? Dus volgens mij klopt je vraagstelling op het einde niet met de tekst ervoor.

De vraag moet volgens mij zijn:

Wat vind jij belangrijker? De dingen die je van jezelf verwacht of de vrede die je met jezelf hebt?

Ja ik ken het wel.
Het ene moment doe ik het rustig aan en zou ik het wel eens wat drukker willen hebben, maar als ik het dan weer druk heb verwijt ik mezelf dat ik zoveel hooi op m'n vork heb genomen. Dat wisselt elkaar dan af.

Het is moeilijk om daar een evenwicht in te vinden en ik denk ook niet dat je kunt zeggen dat één van de twee belangrijker is. Ik vind het allebei belangrijk... En het hangt van het moment af wat ik belangrijker vind..

Ik denk dat het ene het ander juist aanvoelt, zo ervaar ik dat in ieder geval. Ik voel me goed als ik mijn verplichtingen na kom.

Zonder jou is er helemaal geen school, geen baantje, geen contact met ouders etc. Uiteindelijk gaan ook je "verplichtingen" om JOU

Dus: JIJ bent het belangrijkst...



(Sowieso ben jij de belangrijkste persoon in je leven, omdat je hele leven er niet is zonder jou..)

Laatste,
natuurlijk.

denk ut ook..

Mooi gezegd. :)

(Heb even time-out van de verplichtingen genomen btw.)

Hoe zet je jezelf daartoe?

Ik vraag het niet omdat ik omkom in verplichtingen, maar wel enorme moeite heb regels te breken en niet in rechte lijnen te leven.

vrede met mezelf hebben,

ik heb t weleens gehad dat ik iets had, verrot toch met zijn alle ik ga op mezelf wonen, stop met mijn school en werk, maar dat is niet realistisch ook op langere termijn niet, dus ik heb mezelf maar gedwongen om er vrede mee te krijgen, ik heb t ook niet zo heel lang gehad, noem het een tijdelijke dip

Ik heb het voorbeeld van hoe het niet moet van mijn zusje. Zij is overspannen. Niks is zo belangrijk als je goed voelen.

Ik kan wel met een houten hoofd naar de college's gaan waar ik vervolgens niks opneem, maar ik kan ook naar mijn vriendje gaan die overdag werkt en waar ik in alle rust huiswerk kan maken en kan uitwaaien op het strand en kan afwassen.

Nike!

Ik voel me nooit echt goed.. Ik probeer zoveel mogelijk mensen te helpen, en vooral mijn vrienden.. pijnlijk om hen te zien lijden..