[Stukje] Romantiek wordt zo geromantiseerd
 

Romantiek wordt zo geromantiseerd
Klinkt logisch, maar dat is het helemaal niet. Want waarom zou romantiek nou fantastisch perfect en wonderschoon moeten zijn? Misschien zijn wij mensen er wel helemaal niet van gedient om te worden aanbeden, liefgehad en geknuffeld. Want wat moet je er nou eenmaal mee? Het is mooi en prettig op het moment dat het plaatsvindt (dit gok ik, bij gebrek aan eigen ervaring), maar het is nou niet alsof je het daarna als getuigschrift kan gebruiken voor de rest van je leven. Liefde is simpelweg geen garantie dat alles goed gaat komen en dat je gelukkig wordt.
Hoeveel dieptrieste verhalen gaan er niet uit van het fenomeen der liefde? Hoeveel levens zijn er niet vroegtijdig afgebroken als gevolg van desastreuse liefdesperikelen? Als ik de woorden Romeo & Juliet, Orpheus & Eurydice en het wat modernere maar niet minder tragische Moulin Rouge in de mond neem, moet dan niet iedereen bevestigend knikken? Liefde kan vast goddelijk, heerlijk en onbeschrijflijk fantastisch zijn, maar kan het niet mede daarom ook een grote vernietigende kracht in zich hebben?
Zelfs ik ben al vaak door liefde stukgemaakt, hoe zou dat dan wel niet bij andere mensen zitten? Liefde is er, we kunnen het niet ontkennen, maar we moeten ophouden met dat constante geperfectioneer van de liefde. Alsof alles opeens 'goed' is als we liefde vinden. Of dat alles misschien wel slecht, verloedert en walgelijk mag zijn, maar dat het allemaal niks uitmaakt zolang je 'de ware' gevonden hebt. Dat is natuurlijk ook de reinste onzin: de ware. Alsof er nou echt een of andere kerel of dame op deze hele aardkloot rondhobbelt die voorbestemd is om zijn of haar leven bij jou te brengen. En de kans dat je deze ware tegenkomt is nihil, minuscuul en toch zijn er zoveel gelukkige mensen in Nederland die denken deze ware gevonden te hebben. Jaja, geloof je het zelf?
Liefde is misschien even perfect, maar daarna komen de gebreken en tegenvallende eigenschappen. Stort je niet zomaar onverhoed in een heftige en passievolle romance, maar denk ook even een luttele seconde na. Romantiek kan mooi zijn, als je het goed doet, met de goede persoon, op het goede moment en op de goede manier. Al met al, veel voorwaarden waaraan het moet voldoen.
Teveel.

hier ben ik het helemaal mee eens :)

Ik hoop dat dit topic dit keer wel blijft staan nadat ik gereplied heb. ;)

Inhoud:
Ik vind je argumentatie een beetje krakkemikkig, je had het m.i. helderder uiteen kunnen zetten. Verder weinig op aan te merken.

Stijl:
Ik heb het niet zo op het belerende "gymnasiumtoontje" in jouw stukken. Je kunt wel schrijven, maar gooi dat toontje de prullenbak in, het is verschrikkelijk.
Verder zie ik wat opvullingen als "simpelweg" en je gebruikt (te) veel bijvoegelijke naamwoorden. Je zinsbouw is ook niet helemaal vloeiend, een zin als "Als ik de woorden Romeo & Juliet, Orpheus & Eurydice en het wat modernere maar niet minder tragische Moulin Rouge in de mond neem, moet dan niet iedereen bevestigend knikken?" is een draak om te lezen.
Tot slot: vermijd spreektaal als "nou" en "het kan vast (...) zijn". Niet mooi en niet nodig.

Dit moet je niet meteen afdoen als gewauwel van iemand die geen verstand heeft van literatuur, dat heb ik wel degelijk. Ik hou alleen niet van de stijl die je hier gebruikt. Ik heb andere, betere verhalen van je gelezen. Zonder toontje.

Ben ik het niet mee eens (met Para! dan heh).

Onderbouw dan! :(

Ik wel.

Ik zou het niet mooier kunnen vertellen.