Zie me graag
 

ik wandel door de gangen
van een veel te ruime wereld
met te veel dozijnen mensen
om me ook maar graag te zien

ik denk dat ik verlaten ben
door eeuwen zelfdestructie
dat ik geboren ben op de dag
dat God de wereld verlaten had

en ik verlang een beetje glimlach
een heel klein onsje menselijkheid
een teken dat erop wijst
dat tenminste jij me niet vergeten bent

maar zelfs jij hebt het er moeilijk mee
om elf uur en twee
dat er meisjes bestaan die even wensen
dat de aarde zijn draaien staakt

en die zeker zijn dat ze geboren zijn
op de dag dat God zijn wereld verliet

Een taai gedicht. Ik lees het nog even een keer. Momentje...
Zo.

dat ik geboren ben op de dag
dat God de wereld verlaten had

Een sterke troef, vond ik al direct. En dan vind ik het extra goed dat je die op het laatst nog eens terug laat komen. Al vind ik "de wereld verlaten had" minder lekker klinken dan "de wereld verliet". Dan is het ook nog wat verser, actiever aanwezig. En qua klank vind ik het scherper klinken.

maar zelfs jij hebt het er moeilijk mee
om elf uur en twee dat er meisjes bestaan

Ik kom daar niet uit. Hoe moet ik dat lezen? Ik snap de zin simpelweg niet. Ligt het aan mij? Ik ben wel benieuwd wat je ermee bedoeld hebt.
De derde strofe vind ik heel mooi omdat je er - tot mijn opluchting - een concreet, persoonlijk aspect aan geeft. Anders werd het zo'n "de wereld is vreselijk"-gedicht. Dit vind ik vele malen sterker.
Je kunt merken dat je hier moeite voor hebt gedaan, het zit stevig in elkaar. Geen barsten, het staat als een huis.

Die elf uur en twee... tja, als je iemand een e-mail stuurt (wanhopig) en die die heel erg koel beantwoordt om 23.02 (maar drieëntwintig klinkt niet, vandaar: elf). Ik denk dat ik 'verlaten had' ga behouden, ik vind het beter klinken bij 'op de dag', langs de andere kant komt die 'verliet' beter uit bij 'zelfdestructie'... ik ga er nog eens over nadenken.
Bedankt,

Medea

Wat je ook kunt doen is één keer "verlaten had" en één keer "verliet". Maar dat is helemaal aan jou.
Ik snap het nu ja, die zin, en je hebt volgens mij het enjambement ook nog wat veranderd dus dan is het nu duidelijk.

Goed idee!

De gebiedende toon in de titel is leuk; dat spoort aan tot lezen. Ik vind het een goed gedicht; op één of andere manier vormde ik me er meteen een beeld bij, met inderdaad die beeldspraak 'gangen van de wereld', met grote etalageruiten naast deze wegen, waarin al wat 'voelt' in de etalage is uitgesteld.

Ik vind één stukje van je gedicht wat minder, namelijk deze regels:

dat tenminste jij me niet vergeten bent

maar zelfs jij hebt het er moeilijk mee

Hier vind ik de twee stukken 'tenminste jij' en 'zelfs jij' niet zo mooi; deze lijken wat teveel op elkaar naar mijn mening. Verder vind ik het een goed gedicht; sterke verwoording met een zware ondertoon :)!