Je kunt alleen van anderen houden als je van jezelf houdt
 

Hoe vaak wordt dit wel niet gezegt. Maar klopt het wel?
heeft houden van anderen en houden van jezelf echt zoveel met elkaar te maken?
Ik zit momenteel niet zo lekker in m'n vel, maar hou toch echt heel erg veel van bepaalde mensen om me heen. Dus zelf snap ik de uitspraak niet helemaal. Maar als er mensen zijn die het met deze uitspraak eens zijn, zouden ze het me misschien uit kunnen leggen

Ik ben het er ook niet mee eens. Maar ik denk wel dat als je zelf niet helemaal goed in je vel zit dat je toch (soms) anders reageert op mensen. Tuurlijk hou je nog van ze, doe ik ook. Alleen merk ik dat als ik niet goed in mn vel zit, ik mensen sneller afkat of ruziemaak o.i.d.

ik snap die uitspraak ook niet..... kben tijd depressief geweest, haatte mezelf, en toen voelde ik juist wel heel erg de liefde voor alle mensen die mijn omringden...

"Je kunt alleen van anderen houden als je van jezelf houdt"

Ik denk dat je (of degene van wie je hebt hebt) het een beetje verdraait of verkeerd begrepen hebt.

Je kan wel degelijk houden van mensen vanwie je zelf niet houd; maar .. het onderhouden van een relatie met iemand, terwijl je niet van jezelf houd, kan een stuk moeilijker en ingewikkelder worden.

Die uitspraak slaat nergens op.

Ik hou absoluut niet van mezelf, maar hou ontzéttend veel van m'n 2 beste vriendinnen!! *de ene vriendschappelijk en de ander...*

Ik snap ook niet waar die stelling op slaat. Het is wel zo dat je waarschijnlijk niet kunt accepteren/begrijpen dat iemand van JOU, het walgelijke schepsel, houdt, en daardoor alvast de hoop opgeeft, ofzo..

Ik vind het vrij logisch dat de meeste mensen deze stelling onzin vinden. Je zou namelijk denken dat als je jezelf haat, je nog wel liefde van anderen kunt ontvangen.

Toch denk ik niet dat dit klopt. Ga er eens van uit dat liefde geven aan iemand totaal los staat aan liefde ontvangen van diezelfde persoon. En stel dan eens dat jij die persoon veel liefde geeft (de reden maakt dan niet uit; of het nou gemeend is of dat het als een verplichting voelt). De meeste mensen die deze liefde geven aan een persoon, verwachten hetzelfde terug. Ze 'nemen' dus in feite, terwijl je het eigenlijk alleen maar mag ontvangen als het gegeven wordt.

Dus de verwachting dat je evenveel terugkrijgt als dat je geeft. Komt deze verwachting niet uit, dan is dat een teleurstelling. Er ontstaat onvrede.

Ik denk eigenlijk dat het 'probleem' dan niet alleen bij de ander ligt. Je moet zelf ook openstaan om te ontvangen, en dat kan alleen maar als je van jezelf houdt. Als jij geen liefde in je hebt, ben je niet in staat om het te ontvangen.

Dus hoe meer je van jezelf houdt, hoe meer liefde je ontvangt en kunt ontvangen...

Misschien valt het te vergelijken met een beker vol liefde. Deze beker stroomt over, de liefde stroomt naar anderen, zonder leeg te raken, tenminste als je in balans bent met de liefde die je in jezelf voelt stromen. Dat klinkt heel ingewikkeld maar probeer het maar eens te geloven. Dit verhaal is trouwens het verhaal achter de tarotkaart Bekers Aas.

Bij mij gaat ditzelfde verhaal op voor meerdere thema's. Als ik geen contact met mezelf heb, kan ik ook geen contact hebben met anderen, bijvoorbeeld.

Bugge heeft het begrepen, moge u allen verrijkt worden door haar wijze woorden.

ik denk dat je inderdaad contact moet hebben met jezelf, maar je hoeft je dan niet perfect te voelen om de liefde van andere te krijgen en terug te geven...

ookal zit je dan niet goed in je vel of hou je niet van je eigen lichaam om wat voor rede dan ook je kan dan de liefde die je krijgt net juist meer respecteren en als je voelt wat die liefde met je doet (en daarvoor moet je contact hebben met jezelf) dan kan je ook wat terug geven in de hoop dat dat genoeg is...

Uhu, ik denk niet dat ik onvoorwaardelijk van iemand kan houden zonder d'r iets voor terug te krijgen. En ik denk dat dit bij de meeste zo is. Geven en nemen eh..

Je hecht je aan hen, dat is wat anders dan houden van. Echte zelf-liefde manifesteert zich in het zichzelf loslaten en de daarmee samengaande mogelijkheid ook andere wezens liefdevol los te laten.

als je niet van jezelf houdt, en je zegt wel tegen iemand anders 'ik hou van je', houdt dat dan wel wat in? want die 'ik' die van die ander houdt, die vind je zelf waardeloos...
ik denk dat dat wordt bedoeld, dat je weliswaar van een ander kan houden als je niet van jezelf houdt ,maar dat dat dan niet zo veel betekent: 'wie van zichzelf houdt, die geeft pas echt iets kostbaars als 'ie 'ik hou van jou' tegen een ander zegt.' (harry jekkers)

misschien is dat iets?

prettig om te lezen dat er meer mensen moeite hebben met van zichzelf houden... ik dus ook, maar eerlijk gezegd denk ik dat dat ook de reden is waarom ik al zo lang geen relatie heb: ik heb niet het idee dat ik die ander wat kan bieden.

Ik denk dat iedereen wel liefde in zich heeft; en het iig. kan ontvangen. Dat iemand niet van zichzelf houd, wil nog niet betekenen dat diegene geen liefde kent of in zich heeft. Ik denk toch dat je ermee .. geboren word. Met de elementen om het te kunnen ontvangen en te geven.

Dat iemand niet .. boos is .. wil niet automatisch zeggen dat diegene het niet voelt als andere mensen boos op 'm zijn.

Ik denk wel; dat als je van je zelf houd; je wel (meer) liefde kan geven aan een ander. Meer ook omdat je dan minder met je zelf in conflict bent en je meer kan concentreren op de ander. Maar qua ontvangen denk ik niet dat het uitmaakt of je van jezelf houd of niet; hoogstens dat het voor zo een persoon moeilijker te geloven is.

Maar het 'geloven' gedeelte is meer een gedachte kwestie; en liefde voel je.

..

Ik denk dat als je niet van jezelf houd; en je een relatie begint met iemand die van jou houd (hee, we zijn allemaal lang niet idealistisch); dat zijn/haar liefde wel degelijk -kan- helpen om je eigenliefde omhoog te krikken. Mede omdat je liefde van diegene ontvangt.