Zelfmoord
 

Wat is de positie van zelfmoord binnen jouw levensbeschouwing? Keur je zelfmoord te allen tijde af, vind je het onder bepaalde omstandigheden te billijken of is het recht op zelfbeschikking wellicht wel heel belangrijk voor je?
Beargumenteer.

Ikzelf keur zelfmoord af, behalve wanneer door intense lichamelijke pijn fatsoenlijke voortzetting van het leven onmogelijk wordt gemaakt en de geest als het ware in een comatueuze toestand verkeert. Dat wil zeggen, zoals mijn familieleden de stekker er uit zouden mogen trekken bij een uitzichtsloze coma om mijn ziel te bevrijden, zo behoud ik ook mijzelf het recht voor, bij mij de stekker er uit te trekken bij een toestand waarin ik nog net bij bewustzijn ben maar ook niet meer dan dat.

In andere situaties biedt zelfmoord geen uitzicht op verbetering. Zelfmoord zou dan een ultieme uiting zijn van hechten aan het leven, namelijk in die mate door er genoeg om te geven dat het leven niet op die manier gaat waarop jij wilt dat het leven gaat. Jezelf in hechting aan het leven het leven te ontnemen, lijkt mij dan een nutteloze tegenstelling. Pas in totale onthechting kan men zelfmoord plegen, hoewel het dan weer niet meer nodig is. :)

Ik keur het goed, het is iemands eigen leven, en die persoon kan er mee doen wat hij/zij wilt. Als iemand een klote leven heeft, mag ie van mij part best zichzelf van kant maken, zolang hij er geen andere buitenstaanders mee lastig valt (Lees; voor de trein springen)

Ik ben tegen, tenzij er sprake is van intense mentale of fysieke pijn, zonder kans op verbetering.

Ik zeg maar wat, eigenlijk weet ik het nu even niet.

Ik beschouw het als een zonde en keur het dus af. Je hebt het recht niet je leven te beëindigen, je zult af moeten wachten totdat het leven dat je gekregen hebt, je weer ontnomen wordt. Daarbij denk ik dat je er altijd anderen mee raakt, familie en vrienden die achterblijven met verdriet en schuldgevoel enz. Het is gewoon een makkelijke uitweg en eerlijk gezegd vind ik het zwak en egoïstisch.
Bovengenoemde voorbeeld van "stekker-er-uit-trekken" noem ik geen zelfmoord, iemand met alle middelen in leven proberen te houden is ook niet natuurlijk.
Ik kan me er verder weinig bij voorstellen, het kan toch niet zo zijn dat je leven van begin tot eind waardeloos is, er zijn altijd leuke momenten. Ieder mens maakt ups en downs mee, als je in een down zelfmoord pleegt dan hoef je inderdaad niet meer op een up te rekenen.

Zelfmoord is best goed, aangezien we veel te dichtbevolkt zijn.

Ik denk dat het behoorlijk naief is om te stellen dat zelfmoord "een makkelijke uitweg" zou zijn.

ik ben het niet met yousra eens, het is jou leven en jij moet het leiden, je mag alles keuze zelf nemen maar waarom dan niet of je blijft leven of niet... waarom moeten wachten todat je onder een auto komt of wat dan ook?
zeker ben ik het met je eens dat je er stil bij moet staan dat je je omgeving in verdriet en schuldgevoelens of wat dan ook achterlaat, maar dat is dan de keuze die je maakt
tuurlijk zit er ook nog een reden achter waarom je zelfmoord pleeg of poging tot doe... je vraagt om aandacht of je bent zwaar depressief of hebt een andere stoornis het kan ook door drank komen, ook tussen die redenen moet je een grens kunnen leggen...
als iemand zelfmoord pleegt om aandacht dan vind ik het zwak, is het een schreeuw om hulp dan niet
kortom ook daarin waar leg je de grens
en ben het trouwens ook met another way eens, onder een trein springen vind ik hard, je btrekt er zoveel mensen mee, er zijn genoeg mensen die daar trauma's door op lopen, nee zoiets vind ik weer net niet kunnen

Ik vind ook dat andere mensen van staatswege de vrijheid moeten krijgen op zelfbeschikking maar dit topic gaat wat mij betreft over je mening over persoonlijke zelfmoord. Alhoewel, ik neem aan dat de visie die je hebt ten opzichte van zelfmoord bij andere mensen hetzelfde is als die bij zelfmoord van jezelf?

Ik hoop dat niet dat je standpunt in de laatste...13 minuten ten gevolge van een psychische klap is omgeslagen van negatief naar positief ertegenover staan?
Tenzij je op die vriend van je doelt...welnu je kunt natuurlijk wel tegelijkertijd tegen zelfmoord zijn én je door je hart begrip laten ingeven voor zijn situatie...

Sommige mensen hebben geen leuke momenten, én geen ups. Tenminste zo voelen zij dat wel.

Je zegt "zonde". Dat duidt erop dat je vindt dat je met zelfdoding een van hogerhand ingegeven gebod schaadt? Wat is precies jouw levensbeschouwing?

God zegt dat je het moment van je sterven niet in eigen hand mag nemen.... Maar verder kunnen wij niet weten hoe dat verder "geregeld" is.....

Ik keur het niet af, mits je er niemand mee 'lastig valt'. Ga dus niet voor een trein springenof iets dergelijks, maar bel 112 en zeg dat je zelfmoord gaat plegen over een paar tellen, en vraag ze ff of je ze op kan komen halen. In de tussentijd kan je je mooi ff verhangen oid, de mensen die je vinden weten wat er te wachten staat en niemand die zich doodschrikt.

Waarom zou het niet mogelijk zijn dat God het idee om zelfmoord te plegen in ons hoofd plant en daarmee ons leven beëindigt? Waarom moet het altijd zo zwart-wit zijn? Waarom is je doodrijden in een auto tegen een boom met drank op wél Gods wil en in het ravijn springen niet?

Je kan nooit weten wat Gods wil is.... dat klinkt raar maar het is wel zo...

ik vind dat mijn leven van mij is, iedereen is een individu en heeft zelfbeschikking. je maakt zelf de keuzes in je leven en stelt ook je eigen normen en waarden.
maar nooit heeft iemand anders het recht over jou leven te beslissen, ik ben dus ook tegen de doodstraf.
tegenover familie/kinderen/nabestaanden is het zielig, maar uiteindelijk maakt iemand zelf de keuze en heeft daar ook recht op.

M'n standpunt is toch niet omgeslagen? Ik heb het hoogstens ietsjes afgezwakt.

Ik moet hier nog goed over na denken voordat ik verder antwoord geef.

Nou ik weet niet wat je er eerst had staan...ik vroeg me alleen af waardoor je aan het twijfelen werd gebracht...

ik vand dat iedereen het recht moet hebben om die keuze zelf te maken. Als iemand vind dat zijn huidige situatie erger is dan dood dan moet hij er een einde aan kunnen maken.

Maar aangezien de dood onomkeerbaar is, zelfmoord een enorme impact heeft op nabestaanden, en veel zelfmoorden impulsief gebeuren, denk ik dat het absoluut ontmoedigd moet worden. Dat doe je niet door te zeggen dat iedereen het recht heeft om een eind aan z'n leven te maken.

Gooi ik er gelijk een sociologische theorie achteraan: Als een samenleving normen en waarden heeft waarin zelfmoord wordt afgekeurd, zullen mensen die in die samenleving geïntegreerd zijn die normen naleven. Vandaar ook dat er onder streng gelovige mensen ook zo weinig zelfmoorden plaatsvinden. Als een samenleving zegt; "iedereen heeft het recht op zelfmoord", en zelfbeschikking als waarde wordt gehanteerd, zullen volgens deze theorie ook meer zelfmoorden plaatsvinden. Lijkt me een zeer slechte zaak.

Niet door een psychische klap in ieder geval. :) Ik heb niet zo'n duidelijke mening over dit onderwerp.

Ik vind je eerste bericht wel een duidelijke mening hoor, als je daar nog steeds achterstaat.

Hoe sta je er voor jou persoonlijk tegenover? Zou je het ooit doen? Of vind je dat je dat niet kunt zeggen?

Hoezo naïef? Mensen die "het" niet meer aan denken te kunnen en dan maar opgeven i.p.v. moeilijkheden te boven proberen te komen, dat is de makkelijke weg kiezen. Niks meer voelen i.p.v. pijn voelen.

Makkelijk om ertoe te komen is het echter geenszins.

Je hoeft het niet met me eens te zijn en eigenlijk valt er in dit geval ook niet te discussiëren over andermans mening. De vraag was: Wat is de positie van zelfmoord binnen jouw levensbeschouwing?

Ik ben gelovig en ik zie zelfmoord niet als een optie, misschien heb ik makkelijk praten of kijk ik gewoon anders tegen het leven en tegen de dood aan.

Zoals je zelf zegt is het vaak een schreeuw om aandacht en blijft het bij pogingen terwijl het zo moeilijk toch niet is als je het echt zou willen, dan moet er toch iets zijn dat ze hier houdt.

Ik sta er niet afkeurend tegenover, iedereen moet lekker doen wat ie zelf wil. Ik vind het alleen zielige mensen die dat als oplossing zien. Maar dat zal dan wel weer natuurlijke selectie zijn.

@TS> je noemt lichamelijke pijn, denk je dat geestelijke pijn minderwaardig is? Of interpreteer ik je dan fout?

hoewel ik best wel eens zelfmoordgedachtes heb (zowel passieve als actieve) zou ik het nooit doen. Je kan het absoluut niet maken tegenover andere mensen. Bovendien zijn er nog 100 andere dingen die eerst kunnen; jezelf afzonderen, nieuw leven in een ander land beginnen, hulp zoeken bij een psych/psychiater. Zelfmoord is wel erg desastreus.

Ik ben overigens wel heel erg voor euthanasie. Daarom vind ik het voor zelfmoord best moeilijk.

je vergeet daarbij dat zelfmoord behoorlijk 'tegennatuurlijk' is.

Dat heb ik volgens mij al eerder genoemd.

Dan is het toch niet makkelijk?

Wat is dat voor logica? Het punt is dat iemand het moeilijk heeft, en dat niet aan kan dus voor makkelijk kiest door de boel op drastische wijze te beëindigen. Dat zal niet makkelijk zijn in de zin van dat je dat zo 1, 2, 3 even besluit te doen, maar ik ben in ieder geval blij dat mijn geloof mij van die gedachte af houdt.

Iets tegennatuurlijks kan in principe wel makkelijk zijn hoor.
Kleding dragen, geen vlees meer eten, etc. Dat zijn natuurlijk wel kleinere zaken dan zelfmoord maar toch. De psyche van de mens lijkt keer op keer in staat de natuur aan te passen. Zelfs als het gaat om beroving van het eigen leven.

Dan interpreteer je me wel fout, alhoewel ik wel vind dat de oorzaak van alle geestelijke pijn in de mens zelf ligt en de oorzaak van alle lichamelijke pijn niet in de mens zelf hoeft te liggen. Geestelijke pijn kan altijd opgelost worden, lichamelijke pijn niet. Hiermee geef ik overigens geen waarde-oordeel van die twee zaken!

Edit: hoewel ik dan ook wel weer van mening ben dat het lichaam niet van belang is en ik me kan voorstellen dat geestelijke pijn zo groot kan worden dat die net zo moeilijk uit te schakelen is als lichamelijke pijn. Hmm. Nou kijk bij het lichaam kun je na diagnose zeker weten of iets een heel leven lang gaat duren, bij geestelijke pijn is er denk ik altijd nog mogelijkheid tot het opheffen ervan. Overigens kan ik wel goed begrijpen dat iemand het dan desondanks doet. Hij zal dat immers niet zo zien.

Je loopt wel weg van de problemen die je dan hebt, in plaats van ze op te lossen. Daarom is het wel een makkelijke uitweg.

kleding dragen is cultureel. Over vlees eten heb je gelijk.
Het punt is dat alles wat je doet gericht is op leven. Je zit boordevol reflexen die je ervan moeten weerhouden dat je jezelf beschadigd of dat je dood gaat. Je krijgt honger, zodat je eet, zodat je overleeft. Als je eerst op een punt moet komen dat je al die reflexen, en je instinct kunt negeren, dan kan je toch niet zeggen dat zelfmoord makkelijk is?

hoogstens een makkelijkerE weg.

Ja, dat bedoel ik...

Ik denk dat zelfmoord juist heel moeilijk is. Voor mij is zelfmoord de ultieme uiting van het hechten aan het leven en wat kan voor iemand die zó hecht aan het leven moeilijker zijn dan zich het leven te ontnemen?

Alhoewel, misschien is zelfmoord wel juist de ultieme uiting van leven zelf.

Zelfmoord is iets wat vaak gebruikt wordt als iemand in de problemen zit en het heel moeilijk vindt om die problemen op te lossen. Je moet dan toch juist sterk zijn, niet weglopen als er iets gebeurd, hoe erg dat dan ook kan zijn..?

Ik kan het begrijpen en het is de keuze van degene die zelfmoord pleegt, en omdat ik ook pro-euthanasie ben zou het hypocriet zijn zelfmoord bij intense geestelijke pijn af te keuren. Immers, geestelijke pijn kan net zo erg zijn als lichamelijke pijn.

Wellicht zijn er meer remedies tegen geestelijke dan tegen lichamelijk pijn, en ik zou ook niet direct voor zelfmoord kiezen, maar ik veroordeel er niemand om. Dat doet God.

Ik keur het niet af, want ik vind dat je zelf over je leven mag beslissen. hoewel je je natuurlijk wel moet bedenken dat je er andere mensen erg veel verdriet mee kan bezorgen.

Idd, maar heeft Hij dat al niet gedaan?

De meesten wegen wel goed af. De nabestaanden kunnen er in zo'n situatie meestal ook mee leven. Ik heb een vriend die er ervaring mee heeft, die kon er ook mee leven dat een van zijn kenissen dood was.

En wat betreft normen en waarden: Ik denk niet dat die als het zover komt nog een rol spelen. Ik zal volgens mij denken van, "laat ik maar geen zelfmoord plegen, wat zullen de buren wel niet van me denken" :p

Door de regel te stellen? Daar doel ik ook niet op, ik bedoel dat je niemand moet veroordelen wegens het overtreden van die regel. Dat is aan God voorbehouden.

Dat snap ik, vind ik ook, en als iemand niet gelooft kun je ook moeilijk met zo'n regel aan komen zetten. Maar voor mij is het duidelijk.

Ik denk dat je vooral niet moet gaan proberen te interpreteren wat God vindt van een vrije wil en hoe hij predestineert. Kijk als je God almachtig acht, hoe kan een mens dan ooit iets doen wat niet tot zijn lot behoort? Waar eindigt het voorbestemde en begint de vrije wil? Waarom is de ontmoeting van onze hersenpan met een auto wel Gods wil en de idee van zelfmoord niet?

Vrijheid en determinatie zijn elkaars tegengestelden maar kunnen wel tegelijkertijd in een polariteitsloos begrip bestaan.

onzin. Het gros van de zelfmoorden is impulsief. Niks geen goede afweging. En een berusting in de zelfmoord van een dierbare staat voor mij gelijk aan het toegeven dat het leven je niets te bieden heeft.

zo werkt het ook niet.
Kijk naar iemand als Yousra. Zij is (neem ik aan) zo ingebed in de normen en waarden van haar levensbeschouwing dat het voor haar een zonde zou zijn om zelfmoord te plegen.

:confused: Daar hoef je echt niet "ingebed" voor te zijn en ook niet gelovig.
Daarbij is zelfmoord volgens mij in elke religie een zonde, en ik heb ook nog een stel hersens en een eigen wil waarmee ik zaken af kan wegen en keuzes mee kan maken. Het is gewoon moord, het nemen van een leven, ook al is het je eigen leven.

Laten we het lekker algemeen houden en niet gaan spreken over "zo iemand als..." want dat vind ik een beetje raar. :s

wow, sorry, het was niet negatief bedoeld! :(
Ik wilde met een concreet voorbeeld komen.

Ik was ook niet beledigd maar het lijkt me in deze kwestie niet nodig mij of een ander op het forum als voorbeeld te nemen. Zo goed kennen jullie me vast niet.