Op de vooravond van
 

Stil zwijg ik in gedachten
zeg ik in mijn hoofd zo'n duizend
woorden ter geruststelling.

Beter dan dit wordt het niet.

Ik dwing mezelf te slapen
en niemand weet (of iedereen)
welke zinnen sterven

en welke overleven.
Het halen tot de ochtend
en mij zullen bijstaan zodra ik

alles opschrijf,
verwijder uit mijn hoofd.








(welterusten mensjes :D)

En, lekker geslapen? :) Mooi beeld heb je neergezet. Ik vind alleen het enjambement in de 1e strofe (duizend - woorden) niet zo mooi, als ik het gedicht lees, blijf ik daar steeds hangen. Maar verder goed gedaan! (y)