Splinters (1)
 

De kou verschroeit
je grijpende handen,
slokt onze ogen op
en niemand
die er ooit iets van zal zeggen.

Je kunt niet weg,
niet meer,
blijf in mijn zicht,
bestook me met verwensing
- ik buk wel -
en angst,
ik snap het,
ik voel het allemaal.

Om ons heen
brandt de wereld af
als dun papier
met splinters,

maar tussen ons in
verdwijnt de ruimte
LUCHTPOST,
geen kou,
geen vlammen,
vergeet alles wat je ziet,
nu,
geen verzet,
niet meer bang zijn.

De wereld valt weg
en wij
samen uit,
samen.


Openbaring 18:21

Rock me, jsoes. ;)

In dat tempo van jou heb je in no time een bundel bij elkaar. Een bundel die ik graag zou lezen/in mijn boekenkast zou willen hebben staan.

Nogal een eer om dat te horen :bloos:
Ik heb er in het verleden op zich twee uitgebracht. In eigen beheer, dat wel. Als ik ooit nog iets uit zou brengen, wil ik dat via een officiële uitgeverij. Dan weet je tenminste ook dat iemand je werk de moeite waard vindt om te publiceren, niet dan?

Ik geef Orchid volledig gelijk. Een bundel in eigen beheer lijkt me niet zo interessant, wel leuk voor in de kast te hebben natuurlijk, maar een officiele uitgeverij zou ik proberen (dan schaf ik mij er gelijk eentje aan :p )

Is ook niet zo interessant :D
Nou, ik ga mijn best voor je doen. Wie weet.

ja doen ja doen! jouw gedichten zijn stuk voor stuk prachtig.
Deze ook weer:

- ik buk wel -

Ongelooflijk mooi...naja het hele gedicht eigenlijk. En die naam is ook heel goed gekozen!