Voor medea: woede van de stilte
 

Niet echt voor Medea geschreven natuurlijk, maar dit is een oudere waarbij de rijm een veel kleinere rol heeft gespeeld. Ik heb hem hier ooit al eens eerder geplaatst, maar toen kreeg hij maar een reactie. Dus ik ben benieuwd.

woede van de stilte

De stilte blaast en raast,
waar is ze?
De stomme valt me aan,
het moet.
Een gloed omringd haar vormeloosheid,
er prikt me iets,
ik bloed

'Vergeef me' smeek ik haar,
ze wil niet.
Ze luistert niet naar mij,
niet echt
Terecht kalmeert haar vreemde boosheid,
ik bloed niet meer,
ik vecht

Sterk sterk sterk. Het loopt als een trein en de rijm die er in zit vind ik het juist zo sterk maken. Heel mooi verwoord.

Medea :p beaamt hierbij Dreamerfly. (y) Zonder rijm heb je echt wel een meerwaarde. Ik zou me hier meer op toe spitsen. Bij deze heb je geen excuses meer!

Helemaal rijmloos is hij overigens ook niet.

blaast en raast

moet - gloed - bloed, bloed

echt - vecht

:o

Ga er mee door dus!

ik vind dit echt prachtig, en eigenlijk het mooiste wat ik tot nu toe van je gelezen heb!Dat is natuurlijk een kwestie van smaak, maar t zegt lijkt mij toch ook wel wat dat meerdere mensen dit erg waarderen!
t is gewoon een heel mooi gedicht...

Eens met wat al gezegd is. Veel puurder, dat zeker. Wel nog één aanmerking (ja ik dacht: kom, er moet toch iemand de zeikerd uithangen :D)

Ik kwam twee keer een zekere herhaling tegen die voor mij niets toevoegde, het gedicht een beetje naar de oppervlakte duwde, en wel in dit stukje:

'Vergeef me' smeek ik haar,
ze wil niet.
Ze luistert niet naar mij,
niet echt

Dat ze niet wil, komt naar voren in de zin "ze luistert niet naar mij". En "niet echt", tsja... wat is binnen deze context het verschil tussen echt en niet echt luisteren? Normaal ga ik daar niet over zeuren maar dit vond ik net even een wat te twijfelachtige regel voor de rest van het gedicht (met krachtige termen als "ik bloed" of "ik vecht").

Maar laat voorop staan: heel goed! Veel vrijer. En de nu speels voorkomende rijm komt veel beter tot zijn recht.

Met

ze luistert niet naar mij
niet echt

bedoel ik dat ze de woorden die ik roep wel hoort, maar niet de bedoeling die ik ermee heb. Ik wil niet meer verliefd zijn, maar maar zeg dat niet letterlijk met die woorden. Ze wil me niet vergeven, maar het gaat er ook niet zozeer om dat ik graag vergeven wil worden, maar juist om dat ik het gevoel kwijt wil.

Hmm, volgens mij ben ik vaag. Ben ik te vaag?

Je bent niet te vaag in je uitleg, maar dan WEL in je gedicht, vind ik. Waarom dan niet:

ze luistert niet naar mij
verstaat me niet

of iets in die richting? Want dat is dan toch wat je bedoelt? Wel horen maar niet verstaan? Of praten we langs elkaar heen?

Ik bedoel wel horen, maar niet tussen de regels doorlezen als het ware, terwijl ze dat wel kan. Verstaat me niet lijkt het net alsof het niet aan haar ligt, ze kan wel (beter) luisteren maar doet het niet echt. Je kunt luisteren als iemand praat, maar je kunt ook écht luisteren, net zoals je passief en actief luisteren hebt. De stilte luistert passief. Iemand die kwaad is zal ook nooit actief luisteren naar wat je zegt.

Akkoord. Ik doe verder niet moeilijk :D

Ik vind deze idd ook veel mooier, veel echter. In de eerste 2 regels heb ik zelf nog een beetje ruzie met het ritme, maar dat vind ik nog wel:). Ik vind de zin 'ze luistert niet naar mij, niet echt' juist heel goed. De toevoeging 'niet echt' zegt voor mij juist alles, versterkt de zin! Sowieso heel sterk gedicht!

Deze vorm spreekt me aan, maar ik vind je 'doorgaanse' schrijfstijl toch ook erg goed; vind deze niet speciaal beter. Maar dat wist je al ;). De halfrijm vind ik erg leuk, en de uitspraak 'vergeef me' voegt echt veel toe aan het gedicht; daardoor krijgt het een hoog emotioneel gehalte, vind ik :). Je gedicht raakt; Mooie vorm, Sterke verwoording!