2 gedichten - Naamloos
 

----

de nacht staat voor het raam
met zwartgetakte handen en
fluistert met zijn duistermond
de stilte voor zich uit

ontsluiert met een ranke lach
mijn zondevalgedachten en
blootgelegde hersenkrochten
druipen vleesgeworden teer

de kilte rilt over de vloer
en legt zich gruizend neer


----


ik beschreef de stilte jij
spreidde laveloos je handen
om mijn woorden op te vangen
je schaduwde mijn mond en
ik vleide meer dan neer

drukte heimelijke letters
op je wang maar sloot weer
af in leugens toen ik lachte en
mezelf lachend weerspiegeld zag
schokkend in je heupen

de 1e vind ik het mooist

Metrisch erg goed, erg mooi gedaan, ik vind die tweede het mooist, ik heb namelijk niet zoveel met de nacht. :p

Ja, ik ook de tweede. Mooi hoe dat één geheel vormt, wat je goed ziet in de slotregels

toen ik lachte en
mezelf lachend weerspiegeld zag
schokkend in je heupen

Je zou kunnen stellen dat de herhaling van lachen niet mooi is, maar ik vind juist het rauwe, ongekunstelde ervan zeer rakend. Bovendien een beeld wat ik nog niet kende; origineel en sowieso erg mooi.

die eerste is mooi, de 2e iets minder maar erg goed

Ik verkies de eerste, maar ik sta versteld van de originaliteit die je in beiden ten toon spreidt. (y)

tweede vind ik de mooiste,
vooral laatse 2 regels ;)

Beiden erg goed; eigenlijk niet te vergelijken. Beiden gedichten zijn Origineel qua vorm en woordkeus, mooi hoe ze een geheel vormen. 'ik vleide meer dan neer' vind ik echt een prachtige regel...

Mooi in verwoording; orgineel, diep. Fijn lezend, goede vormen.