Er liever niet meer willen zijn...
 

Een vriend van mij zit zo in de problemen dat hij erover denkt om een einde aan zijn leven te maken. Hij krijgt thuis altijd op zijn kop terwijl zijn broer en zusje nooit op hun kop krijgen. Hij zit ermee dat al zijn vrienden een vriendin hebben en hij niet en ook als hij iemand leuk vindvind diegene hem nooit leuk. Daar baalt hij ook van. Hij heeft er al eens over gedacht om naar een spoor te gaan zijn fiets tegen een hek te zetten zijn telefoon uit zetten en erbij leggen en dan gewoon op het spoor gaan staan en wachten op een trein.
Nu zit hij met de gedachte om naar de stad te rijden en flat uit te zoeken erop gaan staan en er vanaf springen om van alles af te zijn.

Zijn er mensen die ook wel eens met deze gevoelens rond hebben gelopen of die ook iemand kende die met dit rond loopt? En kun je diegene helpen en hoe? Want mijn vriendin en ik weten niet meer wat we ermee aan moeten... En straks doet ie echt wat ie denkt en dat willen we niet... Graag reacties hierop!

Het is idd nogal een rotgevoel als je het idee krijgt dat niemand je ziet staan, en het lijkt alsof iedereen je steeds moet hebben .. op een gegeven moment heb je er dan geen zin meer in.

Dat gevoel ken ik wel enigzins ja, voornamelijk van vroeger, ook al doemt het soms nog steeds op.

Tsja, wat kun je doen? Hem het idee geven dat je om hem geeft, dat er mensen zijn die zich wel om hem bekommeren .. maar het is moeilijk, zeker als diegene meent dat deze aandacht niets anders is als medelijden.

Pfff, na ja.. ik heb er zo te zien niks zinnigs over te melden. Ben er zelf nog niet helemaal uit I guess..

Toch bedankt voor je reactie hoor!
We zijn hem ook aan het laten merken dat we er voor hem zijn. En we hebben ook al met elkaar afgesproken dat als hij iets tegen je wil zeggen je naar hem moet luisteren en niet moet zeggen van nee nou ff niet. Dus dat doen we wel... En dan maar hopen dat het goed komt...:(

het is heel erg moeilijk voor hem dat alle mensen aan wie hij liefde wil geven dit afkeuren. Hij is (denk ik) nu zelf ook gaan geloven wat er over hem gezegt wordt door o.a. zijn ouders en dat hij niets waar is. FOUT!! ik weet niet hoe oud hij is, maar het is een hekenbaar probleem en erg moeilijk om daar alleen uit te komen. Hij heeft jullie inderdaad heel hard nodig, en ik vind het heel goed en lovenswaardig dat jullie er voor hem zijn!!

Toch maakt dat het gemis van zijn ouderlijke liefde niet goed. De liefde van een ouder naar een kind moet onvoorwaardleijk zijn, en dat is bij hem niet het geval. Ik hoop dat hij wil inzien dat hij niet het probleem is, maar zijn ouders. Zij voeden hem verkeerd op en staan niet voor hem klaar.

Het is heel erg moeilijk voor hem, en zal beter gaan als hij op zichzelf woont. Ik weet niet hoe oud hij is en of dat al mogelijk is???

Wat altijd een mogelijkheid is, is professionele hulp zoeken. Dit kan zonder dat zijn ouders er iets over hoeven te weten. Nou weet ik dat er vooroordelen bestaan over maatschappelijk werk, maar ik doe zelf die studie en weet daardoor dat die mensen hem echt wel kunnen helpen. Ik weet ook dat het een hele drempel is om daar naar toe te gaan, maar hij heeft het nodig als ik dit zo hoor. Probeer er met hem over te praten. Probeer naar hem te luisteren zonder met oplossingen aan te komen. Hij zal zelf de oplossing vinden, als hij er over kan praten.
Ik vind het erg vervelend voor je en begrijp hoe je je nu moet voelen(vooral machteloos). Ik denk dat je er heel goed aan doet om hem te blijven steuen. Ik vind dit knap van je, veel mensen hadden de moed al op gegeven. Ik denk dat dit het enige is wat je voor hem kunt doen, en ja, misschien kun je hem helpen met de drempel over te gaan naar professionele hulp.

ik wens jou en de vriend in ieder geval veel sterkte en liefs.

xxxx

Mjah....ik ken het gevoel.....van dat er niet meer willen zijn.
Ik heb het de laatste tijd heel erg.
Ik heb het gevoel dat niemand me ziet staan,dat ik zeg maar onzichtbaar ben voor mensen,mensen willen niks met me te maken hebben,en dat is echt 'n k*tgevoel :(
Weet af en toe echt niet meer wat ik met mezelf aan moet.
Denk soms dat het beter voor mezelf en anderen zou zijn dat ik er niet meer zou wezen,ik heb soms het gevoel dat ik niet eens besta,dat ik door een raam naar binnen kijk naar het leven,maar dat mensen mij niet zien.
Maar goed,zelfmoord is ook geen oplossing.

Zou niet weten wat je zou moeten doen,ja 'm steunen,en 'm laten weten dat je om 'm geeft en dat hij speciaal is

De vraag is dus hoe je jezelf zichtbaar maakt..

Dat gevoel laat mij ook niet helemaal los, maar goed. Ik probeer iig open te staan voor mensen en daarmee kom ik altijd een stukje verder :)

Gaan we weer.....wie zegt dat ik niet open sta voor mensen?
Hoe weet jij dat nou?
Ik heb zat keren open gestaan voor mensen,maar mensen willen blijkbaar gewoon niks met me te maken hebben,ze zien me niet staan,voor hun ben ik lucht!
Wat moet ik dan?Als 'n hond achter mensen aankruipen,en hopen dat ze me ooit toch mogen?
Nee dank je

Nee, gaan we niet :)

Ik wil er niet verder over discussieren. Verschillende mensen van dit forum (waaronder Mylene / Secreet) gaan vanavond uit in R'dam. Heb je geen zin om mee te gaan? Leer je misschien nog mensen kennen die je wel zien staan :p

*Zucht*
Kan btw toch niet vanavond (geen smoesjes) moet vanavond uit eten enzo *gaap* :)

Tsss :D chat je nog wel met haar?

Uh....nee?:D

up

Hallo!!!!

Dit is wel echt heel erg kut voor hem zeg!!! Vooral het gevoel wat zijn ouders hem geven is herkenbaar. Ik denk dat op kamers wonen op zich niet zo'n slecht idee voor hem is....dan kan die tenminste wat dichter bij zichzelf komen.

Ik vind het ook goed dat je niet zijn vriendin wordt. Ik denk, dat wanneer jij hem als een vriend ziet, jullie nooit een evenwichtige relatie kunnen hebben. Daarnaast kan een relatie veel complicaties opleveren. En een goede vriend kan hij altijd gebruiken.

Zoals ik al eerder zei, prof. hulp zou niet zo slecht voor hem zijn, maar dan moet hij inderdaad wel zelf willen, anders werkt dat ook niet. Praten helpt inderdaad sowieso...

veel succes en liefs
kuzzzzzzzz

Het gaat nu al wel ietsje beter hebben we het gevoel...
Maar ja, hij laat het alleen merken als ie gedronken heeft, dus we zullen in het weekend wel merken hoe het nou echt gaat. Want door de week werkt hij heel de week van dag tot dag van 8 uur 's morgens tot 11 uur 's avonds ofzo. Dus dan zien we hem nooit.
Maar goed, het komt wel goed, want we zullen er altijd voor hem blijven! En op kamers of naar iemand toe gaan wil hij niet...dus dan maar ff zo...