[verhaal] het zonnescherm
 

Ik liep over het perron, zoals elke maand. Ik zocht naar iets wat ik nog niet had, iets wat ik zou kunnen vinden op een station. Starend naar de geel-blauwe coupeetjes besloot ik een kaartje te kopen. Je weet maar nooit. Een dik pak wolken weerhield de zon ervan in de ogen van de verkoper te schijnen, dus ik begreep niet waarom er een zonnescherm uithing. Niet tegen de zon, noch tegen de regen; het had al dagen niet geregend, en de kans op neerslag was vandaag geloof ik iets van 15%. Niet veel.
Ik legde al mijn geld op de toonbank en prikte een bestemming op de landkaart. Nijverdal. Nooit van gehoord. Mooi.
Treinen zijn gele draken, of blauwe eenhoorns. Deze coupee zou mijn leven in duizend stukken kunnen breken. Of de laatste stukjes op zijn plek laten vallen. De oude vrouw tegenover mij punnikte, las een boek en at een appel. Allemaal tegelijk. Wanneer je zoveel tegelijk deed, vroeg ik me af, zou je dan nog wel tijd hebben om naar buiten te kijken? Om de dauwdruppels op de bladeren van een oude eik te zien? Of een groepje kinderen dat door het bos rende? In mijn fantasie vroeg ik het, maar ze antwoordde niet. Ze keek niet op. Ze knipperde niet eens met haar ogen.
De student naast me zat met zijn walkman op voor zich uit te staren. Eigenlijk naar mij, dat wist ik ook wel. Maar hij keek steeds zo snel weg, en aan zijn blik zag ik dat hij dacht dat ik het niet doorhad. Ik wilde hem graag in die waan laten. Van mij mogen ze kijken.

een begin, wat vinden jullie er tot nu toe van?

koel

Qua kleurkeuze had je geen beter forum dan dit hier kunnen kiezen voor deze tekst, lijkt me.

Voor een begin van een verhaal vind ik het lang niet slecht. Het op goed geluk een bestemming prikken is wat cliché en het 'geloof ik iets van 15%' komt stilistisch gezien niet echt overeen met de rest van de tekst (zet het maar eens naast dauwdruppels op een oude eik), maar de metafoor van de stukjes met de trein maakt me nieuwsgierig naar de rest.

Ik las die student met walkman trouwens als een beschrijving van mezelf. Leuk. :)

LUH-3417

Dit zijn wel erg veel vergelijkingen naast elkaar. Wat is de functie van de eerste? Zou hij ergens anders kunnen?

Verder vind ik het heel boeiend. Inderdaad, die 15% steekt mooi af. Het beginstuk roept vragen op (Waarom? Wie? Hoe gaat het verder?) en ik denk dat je een goede 'situatie' voor jezelf hebt gecreëerd waarin je ze op een interessante manier kunt beantwoorden.

Jah, ik vind het idd een goed verhaal.... (y)
Naar kritiek ben ik het eigenlijk eens met mijn voorgangers, dus om niets overbodigs zeg ik niks.

Je weet met je verhaal goed de nieuwschierigheid te trekken, wat het lezen aantrekkelijk maakt, zodat er achter wilt komen waarom je weg gaat met die trein.

Om nog even terug te komen op die kritiek, ik begrijp niet zo goed waarom je schrijft: Deze coupee zou mijn leven in duizend stukken kunnen breken. Of de laatste stukjes op zijn plek laten vallen. :s