to see your face again
 

De opmaak zal wel zwaar prut zijn, de regels zijn denk ik te lang voor hier, maargoed. Opgedragen aan iemand die van school gaat: To see your face again

and others just triffle, are idle or sniffle 'bout food drink and children or other bewildrement
and still I sit lonelonely 'lone on that bench, through raindrops and thin haze look out of my trench
I see things which are not, or merely not there, pass hours alone 'membring you in despair

this bench I now sit on is rotten and drenched, forsaken neglected, the one in my trench
it's nails are now biting as wood's now all gone, I couldn't care less if I even't were born

when writhing in silence of by-passing people, I 'member the days you were almost my friend
those days now forgotten, and my bench like rotten, I refelt then sorrow I'm having again

one smile was sufficient, one glance just too much, one stare of omniscience to lose innocence
this autumn in april, this mourning in may, all my fault I take it, all my damned behave
when I brought the silence between you and me, what what could have possesed me, wish I could ask thee

and now hapless faces forthgoing with paces and strides of the legs so intireably grey
why are they all crying, so solemnly lying, to me, to eachother to you I'll tell why:
all crying by my words innumer'ble faces and countless disgraces march silently onwards to death do me part

all I want to do in this moment of memory is talk to you reasons of my disbehaviour
but words will not come then, like now in the rain, I'm writing it down but, 't is lost by the rain
all words slowly fading in streams of black ink, now only this scribble will show you I think

I beg you have mercy, uppon my wretched soul, be lenient, be goodness, forgive me my fall
if ever I dare this deliver to you, do read it, for my sake, for my sake, my friendship to you
then do decide highborn, I beg you once more, to grant me redemption, lift me from this floor

now greetings and friendship I send from my trench
forgive me and save me, I'm here, on my bench

misschien dat anderen het wel mooi vinden, maar ik vind zowiezo de regels te lang. Ik vind je Engels of te moeilijk of te ongewoon (voor mij dan). Ik vind het lastig weglezen. Maar wat je zegt vind ik opzich wel mooi...

Neent, ik vind je engels niet te moeilijk of ongewoon. Je engels past goed in dit plaatje van een veel menselijker iets, dan ik had verwacht van jou ;-)
Je brengt het uitstekend, af en toe maak je misschien wat te snel stappan. Althans, voor mij iig, dat ik nog liever over het een had gelezen maar dat het ander al gaande is, vooral in het begin had ik dat.
De zinnen zijn lang, maar niet vervelend, en helpen bij het versterken van de melodie omdat je niet heel de tijd overspringt op een andere regel als er weer iets aankomt wat toevallig rijmt
Vreemd, ik dacht een thee te zien en verderop een you ;-)

maar iig, ik vind dit gedicht het posten zeker waard, het heeft iets nostalgisch en puurs wat ik zeker mag in zoiets, maar vaak mis.

(y)

@Gothic: De regels zijn niet te lang, beschouw ze als een stroof opzich. Ik heb gekozen voor lange regels omdat ik anders een irritante verzameling van korte strofen zou krijgen, dat staat zo wanordelijk. Maar het idee is als volgt, eigenlijk: Elke regel/stroof in een ademteug, soms twee regels in een, dan krijg je af-en-toe ademnood, wat het gedicht een wat koortsachtig karakter geeft.

@Ulfheidin: Goh, wat leuk dat je me menselijk vindt, enig ;). Dat 'thee' is inderdaad inconsequent, maar is eigenlijk een wisseling in waardering van de persoon in kwestie. Er staat ook ergens twee keer 'rain' in een regel, laat ik ook maar staan, deze bewaar ik in originele staat.

vin em wel cewl
leest alleen wel wat lastig weg
ben zelf toch fan van wat kortere strofes