gedichtje
 

Verdruppelend
drukt het glas
haar wazig leven
samen

en lost
de laatste loodjes
van kleine pijntjes op

het pasgeboren onheil
verlaat haar
oude vader

en rukt
zijn zure liefde
met haar haren uit


Oke, ik weet dat dit tamelijk onbegrijpelijk moet zijn :o
Maar ik vroeg me vooral af wat jullie van de vorm, de verwoordingen vonden en of de breuk tussen de tweede en de derde strofe goed overkomt.

Ok, wat ik erin zie: Het gaat over een alcoholist, haar vader mag ze niet en ze wordt gek van hem.

Vanuot dat punt bekeken vind ik het mooi verwoord, de vorm houd ik iets minder van, net iets te karig voor mij, en houdt de breuk in dat ze toch wel pijn heeft, terwijl in de eerste twee strofen de pijn juist weg gaat? Ik zie in ieder geval wel een breuk erin :) .

Of er werd 'haar' in dit gedicht veel leed aangedaan door haar vader, welke onlangs gestorven is. Maar ik zou het anders eerlijk gezegd niet weten ;).

De breuk zou in dat geval zijn; het eerste deel gaat meer over haar, hoe zij die verandering ervaart, en het tweede deel zegt iets over de handelingen en over die vader. De breuk zie ik er in ieder geval wel in. De vorm spreekt mij wel aan, ik vind het geheel in ieder geval heel goed doorlezen!

Wel, de 'breuk' zit hem er in dat het meisje in de eerste twee strofen geen actieve rol speelt, maar in de tweede haar vader verlaat. (achteraf besef ik dus dat ik hem overroepen heb, vergeef het mij, met mijn examen Latijn morgen zie ik overal stijlfiguren :D )
Die interpretatie van alcoholist is nog niet zo gek, alhoewel ik het toch iets minder dramatisch bedoeld had... ik had het eerder op een raam, het meisje is namelijk prosituee, maar ik weet niet wat voor een titel je daar dan aan moet geven. Madeliefje?
Vader is dan ook wat schamper bedoelt op haar uitbuiter.

Diep gedichtje, had het er zo 123 niet achter gezocht, breed te interpreteren.(met vele gedichten natuurlijk;), maar hier toch wel heel duidelijk; positief). 2e strofe, leuk die alliteratie. Ik vind vooral die 1e 2 strofes heel mooi verwoord!.