Sam-sara [3]
 

Zittend aan het strand
en kijkend naar de golven
door een groot geluk bedolven
is er nu geen tij

en ons bevrijdt de zee
die zichzelf net leegdronk
en daarin toen verzonk
waaruit zij is ontstaan

je voeten smelten in het zand
en we branden in de zon
plots weten dat het nooit begon
en het daarom ook nooit eindigt

Poëtisch gezien wat minder vind ik persoonlijk maar hier zit dan wel weer een diepere boodschap in. Iemand waardere het?

3e regel van 2e en 3e strofe vind ik iets te gerijmd. Verder leuk gedaan, maar ik denk niet dat ik die diepere boodschap zie, wat is het, als ik vragen mag?

Schrijf je jouw gedichten voor een gefingeerde liefde of is er een een geliefde die je niet kan of durft te benaderen? Er hangt iets mystieks rond jouw gedichten.

Het gaat om iemand die ik niet zo goed durf te benaderen...waarvan ik niet zekerheid of ik haar wel zou moeten benaderen...

Wat houd je tegen om haar te benaderen...?Liefde opent alles en jouw gedichten komen uit je hart.
Er valt niets te verliezen,toch?

Oohh nou ik ken haar niet zo goed, in feite weet ik alleen dat ze mooie ogen en een enorm lieve lach heeft, ik ben een beetje bang met het benaderen zelf al teveel duidelijk te maken :s

Ik vind dit gedicht wat minder; ik kan het ritme niet vinden. De verwoording vind ik wel sterk, en de inhoud spreekt mij aan, maar ik vind het niet echt lekker weglezen. Ook de slotzin vind ik niet echt goed; die is mijns inziens niet echt pakkend, en er 'mist' nog iets, zo lijkt het.