Dagboek van een pester.
 

Ik heb vandaag een meisje weggepest. Ze liep huilend de klas uit en ze kwam niet meer terug. De leraar had niets door. Gelukkig. Ik pest haar al een tijdje. Ik maak dan opmerkingen over haar kleren en haar tas. De hele klas laat haar links liggen. Eigenlijk vind ik het soms wel een klein beetje zielig… Maar zij begon! Toen ik hier op school kwam maakte ze een opmerking over mijn haar. Iedereen moest lachen. Ik gaf haar een harde bek terug en ze was stil. En ik was opgelucht.

Vroeger had ik een beugel en een bril. “Lelijkerd, met je vieze beugel en je jampotglazen!” Dat riepen ze tegen mij. Ze pakten mijn boeken af en gooiden ze uit het raam. In de goot. “Ga ze maar halen, daar hoor je thuis!”

Maaike heet het meisje dat ik pest. Ze heeft geen bril en ook geen beugel. Ze heeft lange blonde krullen en blauwe ogen. Ze draagt altijd dure kleren en ze heeft veel vriendinnen.
Ze had veel vriendinnen. Ze hebben haar laten vallen, omdat ze vinden dat ze zeurt. Maaike heeft een vader en een moeder en een eigen kamer. Ze heeft ook een hond. Dat weet ik omdat ik haar agenda een keer heb afgepakt en daar had ze foto’s ingeplakt. Die heb ik ingekleurd met een zwarte viltstift.

“Je oma is dood, waarom plak je een foto in je agenda?” En ze hadden hem zwart gemaakt met een groot rood kruis er naast. “Nu jij nog!” Mijn naam hadden ze bij het kruis geschreven. “Je gaat je oma achterna als je het tegen de leraar zegt!” Ik heb niets gezegd.

Maaike is perfect. Maar ze wordt wel gepest. Door mij!
Ik zei niet eens iets ergs. We hadden wiskunde en ik ging expres naast haar zitten. Ik gooide per ongeluk mijn cola over haar nieuwe blouse heen en toen werd ze kwaad en sloeg mijn agenda van tafel.

“Lelijkerd, ik wil niet naast je zitten!” Dat zeiden ze altijd tegen mij, maar zij kwamen juist naast mij zitten! Ze sloegen mijn boeken van de tafel af en trapten tegen mijn stoel aan. “Ga weg!”

Mijn agenda lag open op de grond en ik keek haar kwaad aan. Ik zag haar terugdeinzen, maar toen zei ze: “Je bent zwak.” Met een zachte stem, maar iedereen hoorde het. Ik heb haar stoel omgetrapt en toen begon ze te huilen en ze liep weg. Haar oude vriendinnen gingen achter haar aan en niemand zei iets tegen mij.

Op mijn oude school negeerden ze me. Af en toe scholden ze of haalden ze iets uit, maar de meeste tijd negeerden ze me. Ze vonden me niet aardig. Toen ik van school af ging nam ik me voor dit nooit meer toe te laten.

Op deze school werden alle vriendinnen van Maaike mijn vriendinnen en ik kon haar leven gratis overnemen. Dat was leuk! En ik voelde me sterk als ik haar pestte en als ik een grap maakte waar iedereen om lachte.

Maar na de les kwamen ze allemaal naar me toe. “Maaike heeft je de waarheid gezegd.” En een ander: “Je bent echt ziek.” En weer een ander: “We zullen je wel terugpakken.”

Ik ben weer terug bij af.

[Dit bericht is aangepast door Anneee (27-09-2001).]

wow, dit is echt een goed verhaal. Alleen af en toe weet je niet meer voer wie het nou gaat, over de ik-persoon of over Maaike.
Maar er zit wel een goeie boodschap in.

Ik zal hem even wat veranderen, dan is het duidelijker. Het moet een monoloog worden.

dit is echt heel cool om te lezen!!

Wha, dit vink echt leuk geschreven!
En kvind het niet onduidelijk, hoor, waar het over wie gaat. Of heb je het al veranderd?

leuk bedacht
goed geschreven!

Het leest echt lekker weg, maar soms vallen er ook gaten in. Ik kan nu wel kritiek gaan leveren, maar ik kan niet echt redeneren. Spijt me, heeft wel iets te maken met de duidelijkheid hoe je de woorden op papier zet, en de overgang van de ene alinea in de andere.

Ookal is het heel erg fictief, ik vind het een klassestukkje http://forum.scholieren.com/icons/icon14.gif

Allemaal bedankt! Ik ben er zelf niet echt tevreden mee, omdat het naar mijn mening niet loopt. Ik ben bezig dingen te wijzigen, al gaat dat wat moeizaam. Maar als het lukt, zal ik het laten weten! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Hey Anne!

Ik vind het een beetje een verwarrend verhaal, omdat ik eerst dacht dat het vanuit twee personen geschreven was, de pester en Maaike, en ik er pas aan het einde achter kwam dat dat niet het geval was.
Verder ben ik het niet helemaal eens met jou beeld van een pester. Jouw personage :'Ik heb vandaag een meisje weggepest.'
Dit is inderdaad wel wat pesters doen, maar naar mijn mening denken zij er niet op die manier over na, ze doen het gewoon ofzo, ik kom niet helemaal uit m'n woorden, ik zal er nog eens goed over nadenken, en dan hebben we het er nog over, oke?

Ben een beetje vaag, ik weet het, maar ik ben ook echt doodmoe. Tot maandag!
x
Lau

[QUOTE]laula schreef:
[B]
Verder ben ik het niet helemaal eens met jou beeld van een pester. Jouw personage :'Ik heb vandaag een meisje weggepest.'
Dit is inderdaad wel wat pesters doen, maar naar mijn mening denken zij er niet op die manier over na, ze doen het gewoon ofzo, [\B][\QUOTE]

Ja, klopt misschien wel, maar wat ik wil is iets psychologisch neerzetten. Iemand die pest omdat hij zelf gepest is en zich op die manier beschermt tegen andere mensen. Het is een beetje moeilijk allemaal, dit is de eerste poging, maar ik werk er aan. Met hulp van Misja! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Gaaf http://forum.scholieren.com/smile.gif

ik ben het wel met laula eens dat het waarschijnlijk anders zit, maar die vergelijking zo vaak achter elkaar maakt dit echt heel goed!

Go Anne!

Ik vind het een mooi verhaal, goed geschreven ook.
Alleen wat ik niet bergijp is, waarom zou iemand die gepest is iemand gaan pesten,als je weet hoe het voelt?

Dat is, volgens mij, vooral uit zelfbescherming, zodat anderen de pester niets durven te doen. Niet dat het dan goed te praten is...