Winter
 

Winter


Wij met z’n tweetjes
voorzichtig
op een krakende
spiegel van ijs
vlokken vloeien samen
het landschap is
gehuld in een
dikke warme jas
alles
is wit
behalve
onze neuzen

Voet voor voet
al schaatsend op
het plots stilstaande
water
alsof alle drupjes
samen
van de kou
geschrokken zijn

Maar opeens
een stap teveel
een zwarte kraak
De aandacht van
het verlamde landschap
gewekt

ik
lig in het water
jij
neemt m’n hand
het ijs
is gebroken

Wat een leuke woordspeling in de laatste strofe :)! Echt heel erg leuk en goed bedacht :)!!

Ik vind (weer) het gebruik van enjambement goed; de regels worden erg mooi, op het goede moment afgebroken. Een leuk gedicht, ik vond het wat clichématig beginnen eigenlijk, maar dat wordt al snel goed gemaakt door de volgende strofen :)!

Idd. die speling is érg leuk gevonden!:), onverwachte wending, orgineel, Mooi-verwoord-gedicht. Af en toe zou ik wat meer Hoofdletters willen zien, ter overzichtelijkheid.