Dooie hamsters
 

Hamsterdood

Als je naar mijn rechterhand kijkt, zie je een doosje. Er zit niet veel bijzonders in, slechts een hamster. Ze ziet er erg mooi uit, heet Malcha en is een behoorlijk lief beest. Elke avond, als ik moe word en zij langzaamaan ontwaakt, klom ze uit haar kooi en ging ze op mijn schouder zitten kijken hoe ik aan het schrijven was.
Na verloop van tijd maakte ze een nestje op mijn schouder, waar ze ging slapen. Elke avond, als ik ging schrijven, ging zij op mijn schouder slapen.
Lief he? Ontzettend lief.
In dit vrolijke doosje, waar normaliter haar eten inzit, zit nu Malcha. Hermetisch afgesloten, zodat er geen lucht meer bijkan. Ze gaat dood, weet je. Mijn hamster, die ik liefdevol heb verzorgd, gaat dood. Jullie kunnen haar helpen. Het is heel, heel makkelijk. Je hoeft alleen maar hier te komen, naar mij toe te wandelen, het doosje af te pakken en er lucht bij te laten. Wellicht loopt Malcha een hersenbeschadiging op, maar dat is minder erg dan de dood, toch?
Kijk. We hebben veel verschillen in deze wereld. Terwijl ik dit aan het vertellen ben, sterven er kinderen in de derde wereld. Er lopen mensen rond die denken aan hoe heerlijk, hoe ontzettend, verrukkelijk geweldig het zou zijn om een klein kind beet te pakken, ruw te verkrachten en vervolgens te vermoorden. ergens anders zit een pas getrouwd stel aan de ontbijttafel, samen te genieten van eten. Stel je voor, de geur van vers gezette koffie en gebakken brood. Zalig.
Temidden van deze oneerlijke, geniale wereld, staat ook een meisje op een podium met een doosje in haar rechterhand. Ze ziet er ietwat apart uit, met haar pas gezette dreads, kapotte broek en topje met inkijk. Toch heeft ze een schattig uiterlijk. In het doosje zit een hamster. Het beestje stikt.

Oneerlijk, dat leven. Misschien moeten we minder passief doen en iets meer daden doen, zodat zulke dingen als hongersnoden, bush, bin laden en stikkende hamsters minder voorkomen.

Ik zou het nog uitbreiden. Meer details over de gruwelijke dood. Maar wel later daarmee beginnen. En dan het eindstuk uitbreiden.

Voor wat je ermee wil vind ik het echt goed. Je boodschap komt duidelijk over, er zit echt kracht in. Ik zou het niet echt langer maken, dan boed je aan kracht in denk ik. Heerlijk kort stukje wat aan het denken zet (y)

Edit: (dan heb ik het over de msn versie, die vind ik nogsteeds de beste)

Goed, groter stuk:

Hamsterdood

Als je mij zo bekijkt, met kleding en al, zou je niet zeggen dat ik een hamster bij me heb. Toch heb ik er nu eentje bij me. Ze ziet er erg mooi uit, heet Malcha en is een behoorlijk lief beest. Elke avond, als ik moe word en zij langzaam ontwaakt, klimt ze uit haar kooi en gaat ze op mijn schouder zitten kijken hoe ik aan het schrijven ben.

Na verloop van tijd maakt ze een nestje op mijn schouder, waar ze gaat slapen. Elke avond, als ik ga schrijven, komt zij uit haar kooi, om vervolgens opmijn schouder te gaan slapen. 'Mijn muze,' zo noem ik haar altijd liefkozend. Als ik namelijk een verhaal maak en ik weet het even niet meer, is zij altijd in de buurt om mij nieuwe, schitterende inspiratie te geven zodat mijn verhalen heerlijke, zwijmelende eindes krijgen.

Lief he? Ontzettend lief.

Mijn leven lijkt perfect: goede cijfers, een leuk betaalde baan, heerlijke vrienden, en een gezonde geest. Ik maak me wel zorgen om de rest van de wereld, daar zitten nog wel wat foutjes in die ik het liefste zag verdwijnen. Bush bijvoorbeeld, de arme man heeft geen flauw idee waar hij aan begonnen is, toen hij de oorlog van zijn vader af begon te maken. De vele hongersnoden in de derde wereld en het misbruik van mensen. Overbekend, maar waar. Eer mensen iets aan dit onrecht doen, moeten ze behoorlijk schrikken. Iemand zou dan iets op moeten offeren wat hem of haar behoorlijk dierbaar is. Niet veel mensen hebben de kracht en moed om zoiets te doen, de meeste mensen geven met kerstmis wat geld aan een goed doel en spreken zichzelf zo vrij van enkele schuldgevoelens naar de wereld.

Dat helpt natuurlijk niet. Iemand moet nu een daad stellen, zodat mensen weten dat er veel dingen in de wereld zijn die goed fout zijn. Zelfs in de nabije omgeving zijn die dingen er al. Een maand geleden werd er onder de brug bij Heelsum, nog geen drie kilometer hier vandaan, een meisje verkracht. Zoiets is fout. Zulkde dingen horen niet te kunnen gebeuren.

Wie durft een daad te stellen? Als ik het zo bekijk, doet niemand het. Het schiet niet op en daardoor voel ik me zo verdomde machteloos. Van de tien euro die ik maandelijks overmaak naar unicef, komt slechts vier euro aan. De rest van het geld wordt besteed aan Andere Dingen. Alweer een gevoel van machteloosheid. Ik geloof alleen dat ik de enige ben die dat gevoel van machteloosheid heb. Wat ik nu zou willen, is dat jullie je best doen om dit ook te voelen. Doe je best.
Ergens in deze wereld is een klein, lief, schattig, onschuldig meisje dat keihard moet werken om geld binnen te halen voor haar familie, omdat ze anders geen eten krijgt. Als ze denkt dat ze zich in een situatie bevindt waarbij ze met de tien uur werk per dag net genoeg kan eten, wordt ze gestoken door een mug die het malariavirus met zich meedraagt. MACHTELOOS! Nikskan je er aan doen.

Eerlijk gezegd vond ik de eerste versie beter en wel om een zeer persoonlijke reden. De tweede was veel meer op de actualiteit betrokken en het is waarschijnlijk een tik van mij, maar ik houd niet zo van actuele verhalen. Het einde van het eerste stuk vond ik dan ook minder. Moraliserend, bah. Als ik een vies, moraliserend op een podium wil zien, kijk ik wel naar Freek de Jonge of Youp van het Hek.

De eerste versie, ook al was hij wat kort en slordig mist dat verbond met de actualiteit, met 'onze wereld van alledag' en krijgt daardoor voor mij een soort mythische lading. Als je dit zou voorlezen, uitgedost zoals je beschreef, op een podium, zou het prachtig zijn. Denk het je in: een leeg podium, schaars ligt en zonder te bewegen dreun je dit verhaal op. Lange pauzes, maar geen emotie. Na het laatste woord valt het licht compleet weg, maar je blijft staan, met het doosje in je hand. Prachtig.

Maar dat is mijn mening... meer een kwestie van smaak, denk ik. Wat wel zag in de eerste versie is dat je in het begin van tegenwoordige tijd naar verleden tijd wisselde. Maar dat had je volgens mij in deel twee zelf ook al verbeterd.

LUH-3417 - Ik heb de foto van je vorige hamster nog altijd op mijn computer stan. Ik weet nog dat haar naam Fedja was, zonder het op te zoeken. Hamsters gaan me aan het hart.

Morgen heb ik open podium, waarbij ik het eerste verhaal voor ga lezen. De chaos, wanorde, incorrectheid, alles, ik laat het lekker zo. De verleden/tegenwoordige tijd ga ik wel verbeteren, dat moet gewoon. Da's mooier.

Ach, het is wat. Hamsters moeten langer leven, vind ik. Dankje wel voor je reactie, hij is lief.:)

Ik zag het meteen voor me. Jou, op het podium. :)
Veel succes.