* Troost niet kunnen vinden *
 

Ik zal niet droevig klagen,
Dat niemand mij troost in mijn leed;
Juist daarom kan ik het dragen,
Omdat geen mensch het weet.

Geen troost, geen mededoogen,
Maakt ooit dit hart gezond,
Want zagen nieuwsgierige oogen
De groote, open wond,

Want iedere blik zou schrijnen,
Wat toch reeds zo moeilijk geneest.
Alleen door rustig te schijnen
Ben ik ook rustig geweest.

je vroeg me net of ik hierop wou reageren maar het enigste wat ik kan zeggen is:(

geeft niets meis..*zucht*:(

luv ya :o

dat is geen antwoord he :p

Dat primiNederlands geeft het een wat archaïs, authentiek karakter, mooi gevonden.

je zult wel pissig zijn dat ik hier op antwoord, maar ik vind dit gedicht heel mooi. je ziet dat je meerdere talenten hebt. ik hoop dat je de moeite ook neemt om mijn gedicht te lezen. koppie op kanjer. wat er ook gebeurt of is laten we elkander vergeven en vrienden worden. mis je

dank je wel :)

Je heb echt keiveel talent... Keimooi...

Wel triest :(

Jah..mooi verwoord....loopt heel goed dit gedichie:)

xxxxmariamne

:)