Ochtend
 

De zon toont haar eerste stralen
en de lucht is nog roze gekleurd.
Je ligt naast me te slapen
alsof er niets is gebeurd.

Ik herinner me vannacht,
jouw armen warm om me heen.
Zo veilig en zacht,
verstopt in jouw bescherming.

Het is alsof ik droom,
maar alleen jouw ogen zijn dicht.
Alles wat ik wenste
in het vroege ochtendlicht.

Qua stijl ben ik ook niet zo'n fan van dit gedicht, het verdient geen originaliteitsprijs, maar dat vind ik ook geen criterium. Wellicht zou je nog naar de vorm kunnen kijken; een gedicht hoeft niet te rijmen en hoeft geen strofes te hebben van ieder vier regels. Dat MAG, maar ik zou het je in dit geval niet aanraden. Je schept wellicht al veel meer spanning als je de regellengtes onregelmatig maakt en je eigen weg gaat in de woorden. Stap dus af van een vaste vorm en brei hierop voort. Ik ben benieuwd.

Eerste twee regels van de strofe zijn steeds wel leuk, en de tweede twee regels komen dan redelijk verplicht over. De tweede regel van je laatste strofe vind ik iets te lang, daarom leest het niet helemaal goed weg vind ik. Verder vind ik het om eerlijk te zijn niet echt interessant, je weet me niet te raken met dit gedicht.

Volgens mij komt dat dus ook door de rijm. Mee eens? Eerste twee regels kun je nog vrijuit, de laatste twee weet je op welke klank één van de twee moet rijmen en ga je daar naartoe schrijven. Wat behoorlijk dwangmatig overkomt.

Mij werd niets gevraagd ;), maar: mee eens. Ik vind dat je wat teveel aan een vaste vorm hebt vastgehouden; zonde eigenlijk. Bovendien loopt het gedicht ook niet echt lekker, doordat je wat geforceerd moet rijmen en je vasthouden aan de vorm (het kwatrijn dus).

Je verwoording vind ik wel erg goed; ik denk dat je er een heel mooi gedicht van kunt maken, als je wat 'vrijer zou schrijven' :)!

Sorry trouwens.