Jezelf vergeten door je relatie...
 

Ik heb sinds een jaar een vriend en ben heel blij met hem maar ik merk dat ik in mn hoofd heel veel met hem bezig ben. Misschien wel te veel. Ik hoor van vrienden dat ik heel erg veranderd ben en dat ik afhankelijk van hem ben terwijl ik vroeger juist heel onafhankelijk was. Ik merk zelf ook wel dat ik veel over hem praat en gewoon veel met hem bezig ben, als vrienden uitgaan en vragen of ik mee ga zeg ik nooit meteen ja omdat ik op zaterdag altijd bij hem slaap en eerst wil weten wat hij van plan was. (Niet dat ik nooit wat zonder hem doe of nooit met vrienden uitga. Ik zie mn vriend 2x p. week dus het is niet zo dat ik buiten hem geen leven heb.)
Het ging de laatste tijd ook niet zo lekker enzo en dan ben ik ook wat minder vrolijk.
Nouja, ik vroeg me af hoe ik meer tot mezelf zou kunnen komen en wat minder met hem bezig ze zijn, dwz; dat ik meer vanuit mezelf leef. Ik vergeet mezelf soms en ben bang dat ik zoveel met hem bezig ben dat mezelf niet meer ontwikkel. Ik zou bijvoorbeeld na school een tijd naar t buitenland willen, maar ik weet dat ik hem verschrikkelijk ga missen en weet dus niet meer zo zeker of ik dat wel kan.
Ik hoop dat er mensen zijn die hier iets op weten want ik heb echt geen idee hoe ik weer tot mezelf moet komen zonder het uit te maken ofzo, want met onze relatie opzich is niets mis.
(ik denk dat ie op psychologie goed staat maar doe m anders maar naar l&r)
Alvast bedankt:)

-> L&R idd :)

Ik herken je verhaal wel een beetje, maar ik kan ook niet echt veel tips geven, denk ik...
Probeer jezelf voor te houden dat je niet altijd rekening met hem kan houden. Voor jezelf of vrienden en vriendinnen kiezen mag ook, zelfs al zie je hem dan een keertje niet. Je kunt hem nog zo vaak zien... (dat zeg ik vaak tegen mezelf)

Heb je er met hem zelf wel is over dit gepraat? Heb je er echt problemen mee, of zit je er meer mee omdat je vrienden je er op wijzen? (ik bedoel als je je vrienden 2 keer per week ziet; dat is toch niet superweinig?) En je trip naar het buitenland; kan hij niet mee of je af en toe bezoeken?

Misschien kan je hem is een tijdje niet zien; kijken hoe dat bevalt? Als jullie samen zijn; doen jullie dan ook alleen maar dingen samen; nooit is iets voor jezelf?

Ik zie hem 2 keer per week, mn vrienden op school elke dag...
En het gaat er meer om dat ik het zelf ook fijn vind als ik me wat onafhankelijker voel, het is niet zo dat het een echt probleem was maar ik zou wat meer op mezelf willen zijn. Maargoed, misschien zit het wel in mn karakter en is er niets aan te doen... :confused:

Je kiest er toch zelf voor om bij hem te zijn en dat doe je vast niet voor niks, maar omdat je heel veel om hem geeft. Maar je zegt zelf ook dat het de laatste tijd niet zo goed ging tussen jullie. Misschien komt dat wel omdat je teveel de nadruk legt op het feit dat je hem 2 keer per week ziet en je elke zaterdag bij hem slaapt. Sla eens een dag over en doe iets met je vrienden, of verander eens van dag.
Zorg er dus voor dat er wat meer spontaniteit in je relatie komt en dat je niet al twee weken van te voren weet wat je twee weken later gaat doen.

Ik heb ook een vriend sinds een tijdje. Ik kom erg weinig op
school, omdat ik erg vaak ziek ben. Anders zie ik mijn vriendinnen
op school in de pauze en verder spreek ik eigelijks nooit iets
af. Ik heb het weekend nodig om bij te tanken, zodat ik
de volgende week misschien weer de hele week naar school
kan. Spreek ik in het weekend een x iets af, dan is het met
mijn vriend en eigelijk anders niet. Ik hoop dat ik er binnenkort
weer een beetje bovenop kom.
Veel sterkte vizz!!
Tips heb ik niet, maar ik wou je mijn verhaal even laten weten.
Groetjes

ja je moet hulp zoeken

bedankt voor je nuttige bijdrage :rolleyes:

Ik herken je verhaal wel voor een deel, maar meer in de zin van dat ik continu aan hem dacht en dacht zoals hij dacht: naar de wereld ging kijken zoals hij het -volgens mij- deed etc, alles door zijn 'kader' zien etc.
Maar nu ik niet meer echt verliefd op hem ben is dat wel een stuk minder geworden.

Wat wel minder is is dat hij al een hele toekomst in zijn hoofd heeft en dat ik in die toekomst van hem een grote rol speel (samen dingen in het buitenland opzetten etc.). Hij zegt ook dat hij niet weet hoe hij zonder mij kan etc.
Ik ga daar voor een deel wel in mee merk ik, ook al vind ik het soms onzin.
Maar eigenlijk moet ik voor mezelf gaan denken, misschien wil ik wel helemaal niet mn leven lang zo'n rol blijven spelen in zijn leven. Op de achtergrond van zijn leven.
Wil ik ZELF plannen maken en die uitvoeren en daar mensen voor vinden, ipv dat ik een van de mensen ben die hij voor ZIJN plannen op t oog heeft.

Maja.

hebjet gevoel dat hij je helemaal opslorpt? dat hij erg veel tijd van je eist en is het gewoon zo dat jij hem erg veel tijd geeft? in ieder geval, dit is niet zo'n erg leuke situatie ik herken het bij mijn relatie ook wel een beetje maar we praten erover en ik zie hem nu gewoon in het weekend en mijn vrienden op school en dat gaat eigenlijk toch wel goed!
dus laat hem weten dat dit niet zo goed gaat voor jou, dan kan hij er rekening mee houden!
succes