Celibatair gaan leven
 

Ja, dit is een poging tot een serieus topic, dus graag serieuze reacties. Ik weet dat jullie tere verslaafde sekszieltjes hebben die met alle geweld persee vervelend moeten gaan doen, maar ALSJEBLIEFT ik smeek jullie houd je nou verdomme eens een keer in!!

Ik wil in dit topic verscheidene dingen m.b.t het celibaat bespreken. Namelijk:
0. Wat versta je onder celibatair leven? Doe je dan niks op het gebied van seks (en wat versta je daaronder?) met anderen en wel met jezelf, of mag dat ook niet? Zoen je dan wel? Of gaat t alleen maar om 'de daad'?
1. Waaraan denk je als je aan een celibatair iemand denkt? Wat voor persoon zie je voor je?
2. Welke redenen kun je bedenken om celibatair te worden?
3. Welke religie's/overtuigingen/godsdiensten zijn er waarin het de bedoeling van al dan niet een bepaalde groep mensen is om celibatair te leven en is dat voor een bepaalde tijd?
4. Is het moeilijk vol te houden of gaat t op een gegeven moment vanzelf?

En ja, ik ben serieus geinteresseerd in het hier heel-misschien zelf van 'praktiseren'. Tot op zekere hoogte misschien. Ik zou het fijn vinden als jullie dit los kunnen zien van eventuele andere topics waarin ik gepost heb, dus kom nou niet oude koeien uit de sloot vissen.

anders heb je ff hetzelfde topic geopend op FOK!



http://forum.fok.nl/showtopic.php/447426

OOOO YAMYAM,die had hier toch wel een reputatie?

Celibatair betekent niet alleen leven voor zover ik weet, maar gewoon vrijgezel leven. Je hoeft niet een complete kluizenaar te zijn. Voor sommige geestelijken geldt het celibaat nog steeds.

Ergens vind ik het wel iets hebben :)

Ik dacht dat die dood was. ;-)

Binnen de RK kerk komt het celibaat voort uit de gelofte van kuisheid, die een geestelijke dient af te leggen. Hij zweer hierbij zinnelijk genot af, om zich beter op de geestelijke liefde voor God te kunnen richten. dat wil zeggen: geen sex, en ook geen zelfbevrediging.

De andere beide geloften zijn armoede en gehoorzaamheid. Onder kloosterlingen en priesters schijnt de gelofte tot kuisheid nog niet eens de moeilijkste te zijn, dit is die van gehoorzaamheid.

0. Wat versta je onder celibatair leven? Doe je dan niks op het gebied van seks (en wat versta je daaronder?) met anderen en wel met jezelf, of mag dat ook niet? Zoen je dan wel? Of gaat t alleen maar om 'de daad'?
geen sex, zoen mag wel als teken der liefde, ook met je zelf is toegestaan

1. Waaraan denk je als je aan een celibatair iemand denkt? Wat voor persoon zie je voor je?
een lelijke idioot die niemand kan en zal krijgen (jij bent overigens :o ;))

2. Welke redenen kun je bedenken om celibatair te worden?
geloof

3. Welke religie's/overtuigingen/godsdiensten zijn er waarin het de bedoeling van al dan niet een bepaalde groep mensen is om celibatair te leven en is dat voor een bepaalde tijd?
eehm uuuh, aaah, geen idee

4. Is het moeilijk vol te houden of gaat t op een gegeven moment vanzelf?
was niet van plan het te proberen

Lijkt me een beetje hypocriet. Als je je immers wel aan de lusten wijdt met betrekking tot je zelf maar dergelijke dingen niet toestaat naar anderen toe, verwordt zoiets tot een uiterlijk ritueel. Wanneer we celibatair willen gaan leven, draait dat meestal om een innerlijk ritueel, namelijk het ons niet inlaten met bepaalde begeerten en lusten. Dit zou dus ook betekenen niet te masturberen.

Ik ben echter van mening dat seks absoluut niet noodzakelijkerwijs een uiting van lust hoeft te zijn. Kijk, wanneer het celibaat tot een uiterlijk ritueel wordt gemaakt, kan men geen seks hebben, om de schijn van begeerteloosheid hoog te houden. Dit betekent echter geenszins dat de persoon in kwestie geen lust vóelt. Enkel omdat velen zich vaak te buiten gaan aan seksuele lusten mag hij geen seks hebben, hoewel seks ook uit liefde voort kan komen.

Een innerlijk ritueel veronderstelt veel meer dat wij doen wat wij naar onszelf kunnen verantwoorden in plaats van naar de buitenwereld. Als ik bepaalde lust voel naar een meisje toe zal ik met haar het bed niet delen, als ik liefde voel, wel. Daarmee zorg ik dat het om míj draait en niet om anderen, of een hoger wezen.

Erg sneue opmerking. Er zijn wel degelijk mensen die vanuit de overtuiging niemand te kunnen krijgen celibatair gaan leven, maar er zijn er ook die er nobeler motieven op nahouden. Overigens, als iemand te lelijk is om iemand te krijgen, doet dat niets af aan de waarde van die persoon, maar vertelt dat ons juist wat over de buitenwereld. Ook die persoon kan daarvan leren en zich opzettelijk uit de wereld terugtrekken.

Laat ik mijzelf als voorbeeld nemen; jarenlang heb ik ook niemand kunnen krijgen, waardoor mijn ogen wel degelijk voor de buitenwereld geopend zijn. Daarna heb ik ze weer opzettelijk dichtgedaan. ;) Hoewel de verhoudingen nu wel enigszins anders zijn, zou ik nooit meer ondoordacht en uit lust met iemand het bed delen, waarvoor ik vroeger gelukkig nooit de kans heb gekregen. Ik weet immers van de buitenwereld: als je er niet goed uitziet, verguist zij je.


Dat mag je best breder zien denk ik. Maar geloof is voor de meeste mensen wel dé overtuiging.

Als ik het goed heb, gaat het hier om christendom, jodendom en boeddhisme. Van de Islam en het hindoeïsme ben ik niet zeker.

Wie het vanuit overtuiging doet, en voor zichzelf, houdt het vol.

Ik leef celibatair, niet dwangmatig dus het is geen verplichting. Het zou in principe ooit kunnen veranderen als ik andere meningen of inzichten krijg.

De rede is omdat ik vind dat seks liefde ondermijnt. En dan bedoel ik niet dat seks en liefde niet samen kunnen gaan maar dat ze voor mij in deze samenleving en cultuur niet samengaan. Dit zorgt ervoor dat ik gedwongen ben seks af te zweren in hoop ooit pure liefde te ervaren. Dat lukt aardig, het ervaren van pure liefde dan.

en trouwens, om even terug te komen op met jezelf,
ik vind dat dat wel kan omdat dat het gevoel voor liefde voor een ander niet ondermijnt

celebaire leven houdt in vrijgezel te zijn en blijven, waarom maakt hier niet uit ( werk, religieuze redenen)

Maar voor bijvoorbeeld religieuzen, is het niet celebaire leven om celebair te leven, maar om liefde aan God. Om hem beter te dienen, en al hun tijd aan God te besteden.

Dit houdt in geen intieme relaties met niemand, dus geen tongzoenen etc.

Ook zelf bevredeging hoord er niet thuis.

Je kunt toch niet ontkennen dat de druk van seks, relaties, kinderen, trouwen enz, de verhoudingen tussen mannen en vrouwen onder druk zetten en negatief beinvloeden. Mensen vragen zich af of mannen en vrouwen wel een vriendschappelijke relatie zonder seks kunnen hebben, dat is toch het hoogtepunt van dit verschijnsel.

Ik heb op het internet in discussies veel slechte argumenten gezien maar arP slaat echt alles.