Dood en leven
 

De klok telt de minuten tot half negen
en zet daarna de tijd, een aantal uren stil
tot het moment van de waarheid.

Dat dood en leven elkaar in de ogen kijken
en stil zijn en gedachten door de kamer zweven
tot het moment van eenzaamheid.

De klok telt de minuten tot het gevoel
weer weg zal gaan, de tijd weer stil zal staan
mijn leven ondanks alles misschien wel

blijft zoals het was.

Ik zie nu al in gedachten
de stille stoet, het koude water
het leven zonder verleden.

Ik zie mijn leven, in alle toekomst.
Ouder zonder afkomst,
familie zonder overeenkomst.

Want dat was jij.

Gevoelszooi jongens, die ik hier maar weer neergooi.
In 1 topic, misschien volgt er nog wat.

xxx

Ik vind deze eigenlijk wel mooi! Alleen is de eerste zin van de derde strofe zo anders omdat dit de enige is die echt afgebroken is om door te lopen op de volgende regel. Daardoor leest het een beetje vreemd. Bij de laatste regel stoort dit niet, daar is het precies goed. Sowieso versterkt die laatste zin je gedicht!

mooi! ben vooral jaloers op de beelden die je kan neerzetten, beelden die zoveel kunnen vertellen....
de eerste vind ik het mooiste, omdat ik de tweede wat moeilijker volg.

ouder zonder afkomst
familie zonder overeenkomst..

vind de tweede ook heel mooi...