Wind
 

Als de wind waait,
waait door mijn gedachten.
Gedachten die door de wind naar verre landen waaien.
Waaien naar verre oorden,
oorden, waar nog nooit iemand geweest is.

Dan zal ik vrij zijn in doen en laten,
laat en doe ik wat ík wil.
Maar opeens houdt die wind op
en ben ik terug waar ik niet wil zijn.

"Als de wind waait,
waait door mijn gedachten.
Gedachten die door de wind naar verre landen waaien.
Waaien naar verre oorden,
oorden, waar nog nooit iemand geweest is."


Al die zinnen zijn los heel goed. Vind ik dan. Maar bij elkaar te veel van het goede.
"Gedachten die door de wind naar verre landen waaien. " is voldoende.

Voor het tweede stuk geldt eigenlijk hetzelfde.

het gaat er juist om, dat het heeeeeel duidelijk is, een simpel verlangen uitdrukt... wat uiteindelijk niet bereikt wordt, snappie?:)