Serafijn
 

Serafijn


Hij is het die je droomt
op een wolkeloze nacht
en hij zal tegelijk
je droom doorprikken
als hij kan

Hij is het die je
-op een geruisloos moment-
de klanken schenkt
om te twijfelen over
het Alles of het Niets

En hij is onbreekbaar
met z'n matglazen huid
en oceaangolvende haren
z'n ranke vleugels wiegen
zich een weg op de wolkige wind

Geen pijn zal hem doorgronden
Geen macht zal hem verslaan

Want niemand, Serafijn,
durft jou ooit te ontkennen.
Jij, de essentie van het bestaan.

mooi !
tips :
- beter op het metrum letten
- provoceren in een gedicht is niet erg

wat is een serafijn, btw ?

eindelijk! reactie :p
hoe zou ik in dit gedicht moeten provoceren dan? Is dat hier nodig?
een serafijn is een engel van de hoogste rang.

Prachtig... Ik vind dit echt je beste gedicht wat ik tot nu toe van je gelezen heb (en dat zegt heel wat :)!). Zo gevoelig, heel puur beschreven; de vorm spreekt mij erg aan, er zit ook een goed ritme in; kan heel rustig, gewichtig worden gelezen. bestaan/verslaan vind ik erg mooi; deze rijm zorgt er deels voor dat het gedicht echt 'af' is.

Ik vind je gedicht ritmisch erg in orde, maar blijf wel even steken bij 'en hij is onbreekbaar'; hier mis ik eigenlijk één lettergreep, ik zou er zelf eerder 'en hij is zo onbreekbaar' of iets dergelijks ;).

Verder niets op aan te merken; erg bijzonder, dit gedicht!!

Heel mooi. Goed lopend. Spreekt mij aan!

ik voelde niet echt aan dat er nog een lettergreep tussen zou moeten... hm ik zal er eens aan denken, vanavond tussen de kalkoen en de chocomousse :p