Rode omhulsel
 

Kwetsbaar
Als rode verf
die langzaam
bladert
van het kozijn

Kijkend naar
hoe het omhulsel
verdwijnt
Niet bestand
tegen deze pijn

Onder het rood
toont zich een kleur
Onherkenbaar
Nooit gezien
Nooit gehoord
een onbekende geur

Toch prachtig
en puur
Even aanraken
doortasten
Zoveel mooi's
achter een laag
plamuur

Ineens,
beschadigd
Het bloed
Snel!
verf het over
Zodat het,
herstelt
Misschien,
met een wat andere
gloed

jammer dat de laaste strofe zo slecht loopt...

Is het niet 'het rode omhulsel' of 'rood omhulsel'? Verder spreekt je gedicht me wel aan; de verhaallijn is erg leuk, het vormt echt één geheel.

Eigenlijk is het een ver, goed uitgewerkte beeldspraak die je door heel het gedicht toepast/ waar je heel het gedicht op inspeelt; leuk dat je een heel gedicht hebt kunnen schrijven om dit beeld heen (excuses voor de warrige uitleg ;)).

De paniek, de plotselinge wending van rustig kijkend naar de ontwikkeling van de afbladering, en dan ineens het gevoel van 'het moeten ingrijpen', is erg mooi gedaan. De laatste strofe loopt inderdaad niet zo lekker, maar ik vind je gedicht inhoudelijk gezien wel erg sterk!

je brengt een prachtig gevoel van paniek over. Erg knap!
Maar die titel klopt naar mijn idee niet helemaal...
Rood omhulsel, zou t moeten zijn, toch?
Mooi om te lezen, t loopt lekker!woordkeus vind ik ietsje clichee.

Het is mooi om te lezen, er spreekt echt een gevoel uit, wat ik minder geslaagd vind is 'plamuur', dat vind ik nogal geforceerd.