Scholieren.com forum - Vage vorm van depressie???

Scholieren.com forum (https://forum.scholieren.com/index.php)

- Psychologie (https://forum.scholieren.com/forumdisplay.php?f=51)

- - Vage vorm van depressie??? (https://forum.scholieren.com/showthread.php?t=70101)

Vage vorm van depressie???

Ik heb een heel vaag psychisch probleem en ik weet niet hoe ik het uit moet leggen.

Omdat ik het er een keer met iemand over gehad heb is het misschien handig om ons verhaal eens te quoten.

Citaat:

Ik: Ik zit namelijk met een heel vaag geestelijk probleem waar ik nog maar met 1 iemand over heb gepraat.. het is haast niet uit te leggen :?

Andere persoon: Haast niet uit te leggen? Vertel :).

Ik: Where do I start. ik ben iig allang blij dat ik het weer kwijt kan..
Andere persoon: Weer kwijt kan? Hoe bedoel je?

Ik: Het is een soort geestelijke toestand.. een gevoel van angst/depressie

Zodra ik gewoon lekker bezig ben met iets komt die gedachte opeens boven...
Andere persoon: Wat voor gedachte?

Ik: Dat is het gekke.. het is iets negatiefs dat op 1 of andere manier het postieve uit iets wegzuigt.. ik weet het het klinkt vaag..

Ik: iets van: ik ben blij want bla bla bla, maar dat heeft geen nut want dan komt dat gevoel weer boven

Andere persoon: Je kan geen negatieve en positieve emoties tegelijkertijd hebben lijkt me? Dus als je een negatieve emotie krijgt 'trekt' dat natuurlijk de positieve emotie weg?

Ik: ja maar het is altijd dezelfde gedachte.. ik laat die gedachte even bezinken.. daarna besef ik dat die gedachte pure onzin is en dan gaat mijn positieve stemming weer omhoog. Alleen houd het daar niet mee op omdat hij regelmatig terug komt
Andere persoon: Maar wat voor gedachte is dat dan precies? Een gedachte zijn meestal woorden? Of bedoel je een gevoel?

Ik: ja absoluut een gevoel
Andere persoon: Maar wat voor gevoel dan?

Ik: Een negatief gevoel.. zodra ik dat geloof probeer te doorgronden drijft hij een soort van weg.. om later weer toe te slaan

Ik: Als dat gevoel komt voel ik het zelfs in m'n maag
Andere persoon: Ja, maar wat voor gevoel? Niet wat het gevoel doet, maar wat voor gevoel? Angst? Haat? Schaamte?

Ik: Angst geen haat... schaamte zou ook kunnen
Andere persoon: Ik heb nog lijstje met alle negatieve emoties (naja, zooitje) hold on, ff kijken waar het bij hoort.

Ik: is goed
Andere persoon: -schaamte
-schuld
-verdriet, leed, smart
-eenzaamheid, verlatenheid, verstoten
-verontwaardiging
-angst, onzekerheid,
-paniek, schrik
-minderwaardigheid
-depriviatie
-depressie
-terleurstelling
-woede, wrok, verbitterd, haat
-walging, afschuw, verachting
-vernedering
-machteloosheid, verloren
-verbeisterd
-verdrukking

Ik: Deze kunnen het misschien zijn:

angst / onzekerheid
paniek / schrik
teleurstelling
verloren

Maar het is nogal lastig om het gevoel realtime te onderzoeken.. want zodra ik probeer het te doorgronden verdwijnt het als sneeuw voor de zon.. dus ik kan m'n bevindingen alleen maar baseren op herinneringen van het voorval

Ik: Na het gesprek met die andere persoon is het een maand overgegaan.. maar nu is opeens weer terug gekomen

Ik: Na het gesprek met die andere persoon is het een maand overgegaan.. maar nu is opeens weer terug gekomen
Andere persoon: En dat komt zomaar op, zonder duidelijke reden?

Ik: Op 1 of andere manier houdt het m'n blije emoties in toom.. zodra ik iets denk, denk ik automatisch aan dat gevoel.. ik weet niet of ik het bewust oproep of niet

Ik: Ik denk dat het misschien aan stress gerelateerd is aangezien mijn lichaam daar al meer signalen voor heeft gegeven.. o.a hyperventilatie (wist je dat al???)
Andere persoon: Ja dat heb je wel eens vertelt, tsja, de geest is een raar ding... zou heel goed kunnen komen door stress.

Ik: het probleem is dat ik voornamelijk aan de symptomen een einde breng en niet aan de oorzaak :S

Ik heb er sommige onnodige stukken uitgeknipt dus misshien komt het verhaal een beetje verward over.

Ik heb geen zin om er met mijn ouders over te praten want die zeggen waarschijnlijk zo van goh dat gaat vast wel weer over.

Het is nu een maand geleden ofzo dat wij dit gesprek hebben gehad. Ondertussen heb ik er een paar dagen geen last meer van gehad. Maar telkens als ik denk dat het over is komt het weer dubbel zo hard terug.

Het probleem is gewoon dat zodra ik eraan denk het gelijk weer een overheersende emotie is :(

Herkent iemand dit gevoel misschien? En wat moet ik er mee aan?

Het lijkt op sommige delen op een psychose, misschien een in opkomst?

(Zoiets als dat je onbewust de vreemdste gedachten krijgt, en deze uiteindelijk ook uit kunt voeren zonder dat je er zelf bij nadenkt)

Komt voort uit depressia en angst.

Citaat:

Era schreef:
Het lijkt op sommige delen op een psychose, misschien een in opkomst?

(Zoiets als dat je onbewust de vreemdste gedachten krijgt, en deze uiteindelijk ook uit kunt voeren zonder dat je er zelf bij nadenkt)

Komt voort uit depressia en angst.

Psychose is toch dat je in roes zit van dingen die in het verleden zijn gebeurt? Dit is niet het geval bij mij.

Ik weet niet welke gedachten ik krijg en ik kan ze ook niet uitvoeren :confused:

Ik denk persoonlijk dat het iets met stress heeft te maken. Ik zou ook niet echt weten waar ik grote angst voor moet hebben.

Citaat:

DeathKnight schreef:

Psychose is toch dat je in roes zit van dingen die in het verleden zijn gebeurt? Dit is niet het geval bij mij.

Ik weet niet welke gedachten ik krijg en ik kan ze ook niet uitvoeren :confused:

Ik denk persoonlijk dat het iets met stress heeft te maken. Ik zou ook niet echt weten waar ik grote angst voor moet hebben.

Kijk voor een door mij gegeven omschrijving van het begrip psychose maar eens op http://forum.scholieren.com/showthre...light=psychose

Zelf heb ik (vooral de laatste tijd) weleens last van een soort verlammend negatief gevoel/ lichamelijke reactie: ineens verschrikkelijk down zijn, zo erg dat je oogleden zwaar worden, je hart sneller gaat kloppen, je een soort van hoofdpijn krijgt en je maag dicht lijkt te knijpen. Alles lijkt ineens zinloos, ik kan wel janken ineens, voel me vreselijk klote en ik zou het liefst ff ergens gaan liggen. Het lijkt wel alsof ik dood ga, heb nog nooit zo kut gevoeld. Het komt zomaar spontaan opzetten soms en hoewel ik probeer tegen mezelf te zeggen dat ik me niet negatief moet voelen blijft dat gevoel nog aanhouden en ik kan er niks tegen doen....heel vervelend. Alsof ik ineens een stof in m'n lichaam mis die voor mijn geluk zorgt.
Ben op zo'n moment weleens bang dat het niet hersteld en ik me kut blijf voelen.
Maar dit is waarschijnlijk iets anders dan jij bedoelt.

ik weet niet zeker of ik begrijp wat je bedoelt... maar sommige dingen die je zei herkende ik ook wel denk ik..
dat je je bijv. ineens heel vrolijk voelt, en dan ga je er over na denken, en komen er allemaal rare gedachten door je hoofd, en veranderd je hele stemming helemaal?
dat je ook nooit meer zeker weet of je je nou goed of klote voelt, omdat je er totaal nix van begrijpt, vanwege die rare, of haast dwingende gedachten ? en dat je helemaal in de war raakt en zow, en raar gaat doen?
mjah dat heb ik ..
nou ja ik weet ook niet precies of dit is wat jij bedoelt.. maar jah

Citaat:

shadow schreef:
Zelf heb ik (vooral de laatste tijd) weleens last van een soort verlammend negatief gevoel/ lichamelijke reactie: ineens verschrikkelijk down zijn, zo erg dat je oogleden zwaar worden, je hart sneller gaat kloppen, je een soort van hoofdpijn krijgt en je maag dicht lijkt te knijpen. Alles lijkt ineens zinloos, ik kan wel janken ineens, voel me vreselijk klote en ik zou het liefst ff ergens gaan liggen. Het lijkt wel alsof ik dood ga, heb nog nooit zo kut gevoeld. Het komt zomaar spontaan opzetten soms en hoewel ik probeer tegen mezelf te zeggen dat ik me niet negatief moet voelen blijft dat gevoel nog aanhouden en ik kan er niks tegen doen....heel vervelend. Alsof ik ineens een stof in m'n lichaam mis die voor mijn geluk zorgt.
Ben op zo'n moment weleens bang dat het niet hersteld en ik me kut blijf voelen.
Maar dit is waarschijnlijk iets anders dan jij bedoelt.

Je omschrijft mijn gevoel erg goed. Ik ben blij dat ik weet dat ik niet de enige ben.

Toch duid jouw verhaal nogal op een depressie. Zo heb ik er nog niet tegenaan gekeken.

Mijn vader slikt ook medicijnen tegen depressie misschien heb ik we dezelfde problemen :?

Toch vreemd dat een stof in je hersenen je stemming pebaald.

Ik heb je topic nog eens 'n keer goed gelezen en herken een aantal dingen die jij opnoemt ook bij mezelf terug: zo heb ik zelf vorig jaar ook last gehad van een soortement van hyperventilatie (maar dan zonder hyperventilatie zelf; meer hartkloppingen etc. :dit blijken ze volgens mij paniekaanvallen te noemen) en sinds een maandje ofzo komt dat gevoel van vorig jaar weer terug, maar nu (tevens) meer in geestelijke vorm (angst, onwerkelijk gevoel, me klote voelen etc.). vorig jaar was het naar mijn idee nog iets meer gewoon lichamelijk.
Ik geloof niet dat ik hierin de enige ben want ik hoor de laatste tijd veel over paniek-en angstaanvallen, dat duizenden Nederlanders hiermee zitten. Zelf noemde ik het echter nooit echt een paniekaanval omdat ik daar een wat ander beeld van had.
Ik heb verder ook enorm last van stress: het giert maar door mijn lijf, m'n hartslag ligt gewoon al een jaar veels te hoog doordat ik mezelf zo loop op te fokken.
Het negatieve gevoel wat ik in mijn vorige reactie beschreef komt soms ook in combinatie met zo'n angstaanval, als onderdeel daarvan. Ik weet eigenlijk niet of het ook wel onafhankelijk van angst komt opzetten..'t voelt van wel maar het hangt volgens mij allemaal samen.
Beetje vaag verhaal dit maar ok.