La Gare Du Temps Perdu
 

sous le titre
d'une orage,
d'une orgie
des souvenirs

sur la page
d'une chapitre
à réflechir
les ennemies...

la douce France, alors, Paris,
le tour Eiffel stroboscopé.
le centre Pompidou, la pluie,
la lumière des Champs Elysées.

Oh, cette langue!
Oh, ces gens!
je me repose sur ces carreaux rouges,
je viens de penser à vous et je sais
je sais où vous êtes,
ça suffit pour moi.

Als je met 'carreaux' kussens bedoelt wekt het geheel de indruk te zijn geschreven door een haremslavin :P

Zelfde geldt hier, vertaling? :bloos:

mooi :)

zeker derde strofe vind ik erg mooi, de tweede strofe ook, al stoort chapitre me een beetje

het einde van de laatste strofe vind ik niet geweldig, het sluit voor mijn gevoel (niet qua tekst maar qua dichtregel) niet helemaal aan bij het voorgaande...

hé, dankjewel. daar heb je wel een punt. en als ik de derde strofe nou ook cursief zet, zou dat schelen?

en naar mijn nederige mening, Dreamerfly, zijn gedichten onvertaalbaar :o

tacidvs: you sick monkey :D