Scholieren.com forum - "Grove Leugenaar"

“Ik heb het koud.” hij zag dat ze niet reageerde, “Ik heb het koud.” herhaalde hij. Ze keek om vanachter de computer. “Ja … dat kan eeh?” haar hoofd alweer naar het scherm terugdraaiend. Hij knikte. “Danielle?”, geen reactie. “Danielle?”, nu iets harder. “Hmm?” klonk het antwoord licht geïrriteerd. “Neh, laat ook maar.” zei hij en liet zich achterover op het bed vallen.
Met een zucht stak ze een sigaret op, vergetend dat er nog een halve brandend in de asbak lag. Hard blies ze de rook uit en haar vingers zochten weer de juiste toetsen op die, door het herhaaldelijke gebruik van de backspace-toets, een irritant tikritme verspreidde door de kamer. “Tiktiktikketiktik!” herhaalde hij het geluid. “Even, Jochem!!! Even! Nog even en ik ben hiermee klaar. Even, mag het?” haar hand zocht het pakje sigaretten weer op. “Nee joh, doe ‘t lekker op je gemakje. Geeft niks, ik heb nog wel even hoor. Don’t mind me, net als de afgelopen 3 uur.” De sarcastische toon in Jochem zijn stem was overduidelijk aanwezig. Ze schudde haar hoofd en stak een sigaret op. “Luistert … klein kind!” ze wees met de aansteker naar Jochem die gelijk een onschuldig gezicht opzette en naar zichzelf wees. “Ja jij!” Hij wendde zijn gezicht af. “Niet?” vulde ze aan, hij schudde zijn hoofd. “Ik zeker?” Hij lachte en knikte.
“Weet je? Jij bent een zo’n ongelofelijke … ach laat ook maar, ik heb hier helemaal geen tijd voor. Ik heb geen tijd voor jouw kinderachtige …” “Zie je wel???” haakte Jochem in, hij sprong overeind. “Je hebt GEEN tijd voor mij! Hoor je het jezelf zeggen?” hij gebaarde in de lucht, “Ik … heb … geen … tijd … voor … jou. Hoorde je jezelf dat zeggen? Ik hoorde het duidelijk hoor, jij ook? Hoorde je het?” Ze sloot haar ogen en fronste haar wenkbrauwen. “Dat zei ik niet, Jochem.” Ze drukte haar sigaret uit. “He? Zei je nou : niet?” Jochem draaide zijn oor naar haar toe, “Je zei, ik zei dat niet. Je zei het echt wel hoor en nu zeg je van niet?” “Hoofdpijn.” zei ze. “Hoofdpijn?” herhaalde hij haar, “Ja hoofdpijn, dat is wat ik krijg van jouw gezeur, nee ik bedoel, van jouw gezeik!”
“Gezeik?” hij ging recht staan. “Gezeik ja!” een sigaret ontbrandend. “Gezeik? Ik ben aan het zeiken nu?” Ze inhaleerde diep, “Volgens mij ben jij diegene die niet zo goed kan horen hierzo.”, een smerige grijns verscheen op haar gezicht.
Jochem liet een flauwe neplach horen, “Jij bent echt leuk man, echt wow gewoon, nee echt heel tof. Lachen met Danielle hoor, echt.” hij klapte overdreven in zijn handen. Wat rook kwam uit haar neus, “Kun je niet winnen, mannetje?” voldaan en nog steeds grijnzend draaide ze een beetje op haar stoel.
“Winnen? Oh! Nu is het weer zo’n dom strontspelletje van jou geworden.” zei hij wijzend. “Je mag niet wijzen Jochem, dat staat onbeleefd.” flapte ze eruit met een raar kinderlijk stemmetje. “JA EN NU MOET JE GAAN KAPPEN!!!” snauwde hij terwijl hij kwaad en druk op haar afliep. “Of wat, Jochem?” Danielle bleef heel rustig en nam weer een hijs van haar sigaret. Althans, dat wilde ze, maar Jochem graaide de sigaret uit haar hand en smeet die in de overvolle asbak. “Zet die kutcomp uit!” schreeuwde hij hees. “Doe es normaal man!” reageerde ze ontzet. “UIT DAT DING!! UIT!” zijn hand zocht zich een weg naar de knoppen.