Hoe voorstellen
 

Ik heb sinds een tijdje een nieuwe vriend die ik graag aan mijn ouders voor wil stellen.
Mijn probleem is dus nu dat hij Marokaans is, op zich zullen mijn ouders hem wel accepteren maar zij zien mij toch liever met een Nederlandse jongen.
Mijn vriend heeft bruin haar en blauw/groene ogen hij ziet er dus totaal niet marokaans uit.
Ik zou dus ook gewoon kunnen verzwijgen dat hij marokaans is zodat mijn ouders er een beter gevoel bij hebben.
Ja het klinkt misschien heel dom maar ik zit er stiekem toch wel een beetje over te piekeren.

Wat vinden jullie hiervan?

Boeiend wat je ouders vinden, het is niet hun vriend, jij bent toch verliefd op hem. Liefde wint van alles, zolang jij van die jongen houdt maakt het toch niet uit wat anderen vinden.

Tuurlijk daar heb je wel gelijk ik, maar ik vind het toch belangrijk wat mijn ouders van hem vinden,
als mijn ouders een positief beeld van hem hebben zouden ze ook makkelijker doen over bij elkaar slapen enzo om maar een voorbeeld te noemen..

Dat hij Marokkaans is, is niet zo belangrijk als de indruk die hij maakt. Is hij een nette, vriendelijke, beleefde en open jongen, die lief en respectvol is naar jou, die de hond aait en met je kleine broertje speelt en helpt met afwassen en U zegt tegen je ouders, dan komt het allemaal wel goed.

idd, wat juno zegt, maar daar heb jij natuurlijk ook geen invloed op. Kijk als hij van Marokaanse afkomst is dan zal hij wel wat getint zijn, dus dat zullen je ouders wel gelijk zien, waarom zou je het dan achter houden. En als jou ouders zien dat jij een leuke aardige jongen hebt ontmoet die heel erg lief voor je is en waar jij stapel op bent, dan zullen ze het heus geen ramp vinden.

Het maakt inderdaad niets uit dat hij Marokkaan is. Hij gaat gewoon met jou naar jouw huis, stelt zich keurig voor, geeft vader en moeder een hand en gedraagt zich gewoon relaxed, zoals ieder ander.

nou ik snap het wel..mijn vader zegt dat ik echt niet thuis moet komen met een gekleurde jongen..
hij is normaal niet echt racistisch (wel een beetje rechts) maar over vriendjes doet hij echt heel moeilijk.

Ik zou het wel van tevoren voorzichtig ter sprake brengen, anders worden je ouders misschien een beetje kwaad dat je het niet gezegd hebt..

precies

Nee hij is niet bleek ofzo maar je kunt echt niet aan hem zien dat hij marokaans is

Inderdaad dat heeft mijn vader dus ook, daarom dacht ik wat niet weet wat niet deert...

Als hij echt serieus iets tegen buitenlanders heeft, dan ziet hij dat ook wel hoor, dan kan je het beter vertellen. Of je moet je vriendje alleen maar aan je vader laten zien in duistere omgevingen

Nee hij heeft niet echt iets tegen buitenlanders maar als ik met een buitenlander thuis kom...
Kijk hij heeft een beetje zo'n beeld van "die marokanen moeten toch allemaal met een marokaans meisje trouwen en gebruiken de nederlandse meisjes alleen voor sex enz"
En nogmaals, aan mijn vriendje kun je ECHT niet zien dat hij marokaans is en ook hoor je het niet aan hoe hij praat.

stel hem gewoon voor als ieder ander: Pap, mam, dit is Piet, mijn vriendje. Misschien vragen ze het achteraf, misschien niet, je merkt het vanzelf wel. Als je het van te voren ter sprake brengt, lijkt het net of je het jou wat uitmaakt, en behandel je je vriendje anders dan een ander, wat ik een beetje raar vind (maar wel begrijp overgends, maar ik zou het zelf niet doen)

Haha, supervet :D
Dat ben ik :|
Of niet Jonne :D(y)?

Nou, wat ik begrijp uit je verhaal is dat je het liefste niet zegt dat hij Marokaans is. Een aantal mensen hebben al gezegd dat je het beste het erbij kan zeggen, maar dat doe je liever niet omdat je bang bent dat je vader er commentaar op heeft. Daar heb ik alle respect voor, maar vroeg of laat zal hij er toch wel een keer achter komen. Dan heb je misschien nog wel grotere problemen omdat je het verzwegen hebt en dat wil je vast ook niet.
Ik zou het dus gewoon vertellen. Maar als je dat niet wil waarom vraag je dan naar onze mening.

Ouders: Goh knul, hoe heet je eigenlijk?

Karim: Kar...uh Karel??!?

:nono:

Ik neem aan dat ze niet gelijk naar zn nationaliteit zullen gaan vragen dus je verteldt gewoon niks wat ze niet vragen. En als ze er achteraf achter komen en er wat van zeggen dan zeg je gewoon dat ze er niet naar vroegen.

inderdaad punkygirl :)

en trouwens, niet om jouw vader te beledigen bambi maar ik vind het vrij stom van je vader dat hij zijn dochter in haar doen en laten belet door wat híj vindt, zeker als het onterecht is wat hij vindt.

bekijk het zo:
als hij bijvoorbeeld van oorsprong een belg is, of een zweed ofzo, zou je dat er dan bij zeggen? Het hangt daar een beetje vanaf. a;s je normaal heel expliciet daarover vertelt moet je het zeggen, maar als je het daar normaal niet over zou hebben zou t niet hoeven denk ik dan. en asl ze het vragen gewoon waarheid vertellen.

Ik kan je vader enigzins begrijpen, niet goedkeuren. Mijn vader zou hetzelfde hebben, absoluut niet omdat hij discrimineert (hij is groen links dus), maar omdat het cultuursverschillen met zich mee brengt die de relatie sowieso moeilijker maken.
Ik zou het wel echt zeggen tegen je ouders, gewoon min of meer meededelen. Ik neem aan dat ze wel eens wat over hem vragen en dan kun je dat op een gegeven moment (lijkt mij) gewoon zeggen... :)

Liefs,
Margriet

stel hem gewoon voor, als ze er naar gaan vragen ofzow zeg je het eerlijk, en als ze er problemen mee hebben zeg je fuck you! [=

Thanks voor de reacties, ik ga het inderdaad maar gewoon tegen m'n ouders zeggen als ze er om vragen :s :)

wauw, herkenning.
mijn vorige vriendje was donker en mijn ouders zijn heel racistisch :s
ik bracht het maar zo: 'mam, ik heb een vriend. en bereidt je d'r maar gelijk op voor: hij is donker'.
m'n moeder verder vragen natuurlijk en ze vond het totaal niet leuk.
maar later toen hij mij een keer op kwam halen stelde hij zich aan m'n ouders voor, was heel netjes, luisterde naar verhalen van m'n vader enzovoorts. en toen vonden ze hem heel aardig en viel hij hen 100% mee (y).
zij denken dat elke allochtoon een rotzooizoeker is en door hem te ontmoeten zagen ze dat hij dat niet was.
en geen commentaar op de gedachten van m'n ouders. dat zijn HUN gedachten, absoluut niet die van mij

Ik versta je gepieker, heb ook eens een allochtone vriend gehad... hij was Turks. En naargelang mijn moeder in de kleutertuin toen hielp en zijn zusje vaak bij haar was. Wist ze maar al te goed dat hij Turks was.
Toen ze doorhad dat we vaak samen dingen deden.
Zei ze, dat het mijn keus is. Maar dat ze me veel liever zag naar huis komen met een Belg, omdat ze bang is voor de islamitische en Turkse cultuur. Het is voor haar natuurlijk een stap in het onbekende.
Ik kan haar wel verstaan.
En ze kan nu opgelucht ademhalen, we hebben maar een paar maand iets gehad.

Maar ik ben vorig jaar op reis naar Rusland geweest en daar heb ik een leuke Rus leren kennen, en deze week heb ik van hem een brief gekregen. Maar mijn grootvader als die langskomt, maakt meestal de brievenbus leeg. En hij zag dat het een brief was van Rusland en vroeg meteen van wie dat was.
Hij dacht meteen dat ik met een kansarme jongen schreef.--> Die goede-oude mentaliteit ook.
Nu is hij bang dat ik met een Rus naar huis ga komen.

Wat is het toch met mensen... dat ze bang zijn voor mensen die een andere nationaliteit,taal of cutuur hebben????

Lieve,xxx

Ik zou het er niet van te voren bij vertellen.
Stel hem gewoon voor.
Mochten je ouders er nou naar vragen kun je het tussen neus en lippen wel vertellen, maar doe gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Neem aan dat het een leuke jongen is die lief voor je is, als hij dat tijdens de ontmoeting een beetje over kan brengen dan kan ik me nauwelijks voorstellen dat je ouders er een probleem van zullen maken.

Je moet gewoon alles zeggen, want dat zullen naar alle waarschijnlijkheid niet erg vinden. Later kan ja hem een keertje mee naar huis nemen om hem voor te stellen aan je ouders. Tot slot wil ik nog even zeggen dat je ouders inderdaad niets met hem hebben, maar jij. Als ze het er dus niet mee eens zijn kunnen ze de pot op.

gewoon voorstellen, niets over nationaliteit zeggen.
ze vragen t van zelf wel.

ik heb mn vriend ook echt niet voorgesteld als:
'dit is marco en hij is nederlands'

Nee, hehe, dat lijkt me logisch. Ze verwachten dat je vriend Nederlands zal zijn.

ik bedoel maar te zeggen, als je er zelf een punt van maakt, zullen zij dat ook meer doen.
doe gewoon alsof t hetzelfde is. is het in feite toch ook?

Ik kan me herinerren dat m'n ouders het ' veenendaalse boerinnetje' ook als buitenstaander zagen;)

Maar verder zijn ze heel blij met je hoor:)

Je zou hem toch ook niet voorstellen als: "Dit is Klaas en hij is Nederlander" .. dus stel hem gewoon voor als je vriend, niet als een nationaliteit.

:mad: hazerswoude is toch meer een boers gat dan veenendaal...