Wat heb je nodig om 'echt' te filosoferen?
 

Het vak filosofie op school geeft mij koude rillingen over mijn rug, omdat:
*Je moet leren over andere filosofen
*Je leert filosoferen met behulp van schema's en regeltjes

Ligt het aan mij? Ik vind het zo'n onzin (onzin is niet het juiste woord, maar het juiste woord hiervoor is misschien niet binnen onze woordenschat) om filosofie zo vast te leggen aan de zichtbare en bewijsbare praktijk. Als je iets niet ziet, hoort, voelt of er over denkt betekent dat toch niet dat het er niet is?
Is filosofie niet het vermogen deze levensvragen te kunnen bedenken en er over na te denken? Ik dacht altijd dat filosofie het bedenken van niet te beantwoorden maar wel te beredeneren vragen was,

Waarom gaan men zichzelf dan zo voor de gek houden door tegen zichzelf te zeggen: "Ik heb de vraag beantwoord"? Ik heb het gevoel dat er te veel mensen bezig zijn gegaan met filosofie die denken dat er antwoorden te geven zijn, maar misschien zit ik er helemaal naast, het kan namelijk dat ik weer te zwart/wit denk over deze 'moderne filosofen' en dat ze zelf ook wel weten dat ze geen antwoorden hebben.

Maar in hoeverre zijn denkwegen als filosofie te zien? denken over de sociale structuren tussen en mensen, hoe deze in elkaar zitten en waarom deze er zijn (sociologie) is toch ook te zien als filosofie?

Ik vroeg me af hoe jullie hier over denken.

Volgens mij zijn de onderwerpen die jij noemt inderdaad mogelijk om over te filosoferen. Dat wil niet zeggen dat op school kennis maken met vroegere filosofen geen nut heeft. Ze kunnen je op ideeën brengen en het voorkomt dat je met een voor jou ingenieuze theorie komt, terwijl deze allang bedacht is door een voorganger. Regeltjes lijken mij een beetje vreemd voor filosofen, maar hiervoor geldt hetzelfde: misschien zijn ze van nut, misschien werken ze niet. Wat mij betreft mogen aanstormend filosofen zelf weten hoe ze ermee omgaan. Nadenken moet niet te veel met dwang van buiten gepaard gaan, denk ik.

Je kan best proberen filosofische vraagstukken niet alleen te beredeneren, maar ook te beantwoorden. Er bestaan niet voor niets allerlei stromingen binnen de filosofie. Die denken allemaal het antwoord op het een en t ander te weten. Het bewijs bestaat dan niet uit dingen die waarneembaar zijn, maar alleen uit logica. Je kan er dus terrecht aan twijfelen of je daarmee de waarheid wel kan vinden. Ik weet niet precies waar de sociologie zich mee bezig houd, maar het lijkt me dat het manier is waarop mensen met elkaar omgaan. Dat kan je ook heel theoretisch en filosofisch bekijken.

Maar is dat theoretische niet ook filosofisch? Als je er dan al van die formules voor hebt, ongeacht of die wel of niet filosofisch zijn, is theorie dus ook als filosofisch te zien omdat geen enkele theorie naar mijn idee op waarheid berust.
De vraag is dan niet, wat kun je bewijzen, maar HOE kun je bewijzen?
Ik kan dan zeggen, dit kussen is blauw, maar in werkelijkheid hebben wij mensen dit kussen blauw 'gedacht' omdat wij als organisme deze kleur bij verschillende objecten herkennen. Maar dan hoeft het nog niet zo te ZIJN. Onze waarnemingen zijn allemaal niet 'echt' in de zin van 'bewijsbaar'

Wat 'is' dan uberhaupt nog?

Is filosofie dan niet gewoon een soort van kunst, waarmee je anders kunt zijn dan de rest en daarmee genegeerd of juist beroemd kunt worden en waarin je geheel vrij moet staan van alle regels van hen die voor jouw gingen?
Terwijl zij die aan filosofie vasthouden zoals het in de regels staat een goeie baan bij een bedrijf kunnen krijgen maar nooit echt beroemd zullen worden omdat zij niet anders waren dan hun voorgangers.

een stel hersenen en te veel vrije tijd :)

En goed slap kunnen lullen. ;)

Ik wist niet dat ik vrijetijdskunde studeerde! :D

Even serieus. eén van de vragen van de topicstarter was de volgende:

Dit is 1 vrij vaak terug komende vraag:
als een boom in het bos 20 kilometer verder omvalt, maar ik weet daar niks van; ik zie het niet gebeuren, ik hoor het niet omvallen en niemand vertelt mij erover. Het wil dan niet zeggen dat het niet waar is dat die boom gevallen is.

:)

(alleen nu snap ik eigenlijk niet deze ene vraag midden in je klein verhaaltje :confused: )

ieuw :P

je hebt lsd nodig om "echt" te filosoferen

Mee eens.

'I have to drop more tabs at college.'

Henk Mul !

Mijns inziens, om echt te kunnen filosoferen, heb je een zoveel mogelijk onbevooroordeelde visie nodig, niet alleen inzake hetgeen je wenst te befilosoferen. Regels? Ik zie niet echt in hoe constructief regels kunnen zijn in een ouderwets potje hypotheses lanceren.

Leren over andere filosofen vind ik toch wel een vereiste. Het is onzin om iedere keer opnieuw het wiel uit te gaan vinden, en meestal is het zo dat als je denkt iets slims te hebben bedacht, dat iemand dat al eerder heeft bedacht en beter ook.

Da's een illusie :o

Uhuh.

Dat is onze pech wellicht, anders zouden we hebben kunnen doorgaan voor geniale geest. Jammer dat Plato of welke oude filosoof dan ook iets eerder geboren was. ;)

Ja dat is dus zo'n theorie die je leert, maar is de zin "als je denkt iets slims te hebben bedacht, dat iemand dat al eerder heeft bedacht en beter ook." niet een zin die alle verdere ontwikkelingen sterk zou kunnen remmen? Dat is nu juist iets wat je leert bij filosofie wat mij stoort. Want vroeger wisten we minder dan nu, dus nieuwe gedachten zijn misschien wel eens bedacht, maar niet altijg ge-uit dus is er altijd wel iets nieuws aan de grote menselijke "opgeslagen-informatie-database" toe te voegen.

Correctie: "sommige mensen" hebben LSD nodig om te kunnen filosoferen :P

denk wel dat drugs (voor psychedelica) mensen wel een stuk meer laat filosoferen.

Denk zelfs dat de 1e filosofen gebruikers van oa paddo's waren.

Denk het nie.

Hoezo niet?
Einstein was ook aan de paddo's
en wel meer grote denkers uit de geschiedenis.

het is wel zeker nodig om de ideeen te kennen van de eerdere filosofen, je leerd van ze, door filosofen te vergelijken, kun je zien waar elke filosoof verkeerd in gegaan is, of kom je er achter dat hij wel gelijk zou kunnen hebben..

Zo leer je kritisch te zijn, om je eigen filosfie te maken.

Nee hoor, Einstein heeft nooit van dat soort middelen gebruik gemaakt. Het enige waar hij verslaafd aan was, was zijn pijp.

de bereidheijd tot leren, of hoe je dat dan ook schrijft

jij hebt een grote duim. zucht. ga weg.

Grote druim :confused:

Niet noodzakelijk, want het kan appeleren aan het gevoel van ambitie die sommige mensen hebben. Alleen voor luie mensen is dat ontmoedigend.

Óók waar, maar dat was het onderwerp niet, is dat er altijd iets nieuws te bedenken is. We zijn nooit klaar.

Je kan nooit iets zeker weten, de enige zekerheid die je hebt ontstaat door concensus en zelfs dan is het nog geen feit.

zucht. moet ik nou alles uitspellen? je hebt dat uit je duim gezogen, ofwel verzonnen. ergo, ga ergens anders onwaarheden verspreiden om een punt te maken.

hersens en creativiteit?

Ja dat bedoel ik dus: Er is altijd iets nieuws te bedenken
Maar vind je dan niet dat de zinnen:
Er is altijd iets nieuws te bedenken
en
als je denkt iets slims te hebben bedacht, dat iemand dat al eerder heeft bedacht en beter ook

Dus er is altijd nog iets nieuws te bedenken, maar als je te veel aan de oude filosofen vastklampt, belemmert dat je dan niet in je vrijheid om 'een nieuwe weg in te slaan' , 'een nieuwe manier van denken te ontwikkelen' of 'nieuwe onderwerpen om over te denken vinden' ?

Helemaal niet. Zoals iemand ooit zei: "Wij staan op de schouders van reuzen". Zo moet je het zien: zij zijn Grote Mensen en hebben ons steeds weer op een hoger plan getild, en wij staan nu op dat hoge plan en kunnen verder zien dan ooit tevoren, en zien dus weer nieuwe dingen.

hmm maar dan geldt dus ook:
Als het plan om welke reden dan ook 'valt', of wij 'vallen' van het plan. Wat niet ondenkbaar is, dan kunnen we beter op een lager plan staan omdat dat val dan minder diep is, dus door ons op een hoger plan te plaatsen maken wij ons relatief kwetsbaarder.

Ik denk dat filosofie iets anders is geworden dan filosoferen of andersom.

Het enige wat je nodig zou moeten hebben voor filosoferen zijn ervaringen. Waardoor je een bepaalde mening of kijk krijgt.

Het is ook de enige manier om vooruit te komen.

Even een correctie hierop: het gaat hier om de uitspraak "Als ik verder kon zien dan anderen komt dat omdat ik op de schouders van reuzen stond", afkomstig van de 17e-eeuwse wis- en natuurkundige Sir Isaac Newton (1642-1727). Wat Newton bedoelde was dat hij zijn ontdekkingen te danken heeft aan een aantal wetenschappers die voor zijn tijd werkzaam zijn geweest. Zij legden met hun werk de basis voor het werk dat Newton deed, vandaar dus Newtons uitspraak.

hmmm, dus elke stap die de vooruitgang bied is weer een klap extra voor de val die ooit zal komen.
Of het een virus is, een komeetinslag, een eeuwig durende oorlog of wezens van een andere planeet. Op een dag komt er iets wat onze sameleving doet vallen en alles vernietigd wat was.

:( Ik word er haast pessimistisch van.......

Ervaringen ok, maar je moet ook op zoek gaan naar die ervaringen: boeken lezen bv.

eigen mening met gedachte.
je moet aan alle feiten een theorie kunnen plakken wat niet makkelijk is.
Kunnen waarnemen en redeneren---->oordeel

Klopt, maar daar werd in principe niet om gevraagt. Maar je hebt zeker gelijk vind ik ;). Horizon verbreeden.,.

Nee dat ben ik niet met je eens. Ook in de filosofie bestaan er regels en wetten waaraan de filosofen zich moeten houden. Als je zo'n wet wil breken moet je dat met nog niet eerder genoemde sterke argumenten doen. Om aan die argumenten te komen moet je goed weten waar je voorgangers zich mee bezig hebben gehouden en wat hun argumenten daarvoor waren. Je moet ze dus bestuderen en zorgen dat je niet dezelfde fout maakt in je redenatie. Een vrijetijds filosoof die maar wat bralt kan heel aardig zijn op een saaie zondagavond, maar serieus genomen worden ze niet.

zoals in de wereld van Sofie word gezegt:

De mogelijkheid om je te verbazen.....

Weet je wat ik vind dat je nodig hebt om te filosoferen???

De waarheid van de realiteit, en je fantasie.