Eenzame Zwaan
 

~ Eenzame Zwaan ~




Het lelijke eendje, opgegroeid
Tot een sierlijke zwaan
Kijkt eenzaam …
Naar haar spiegelbeeld.

De schoonheid die haar kenmerkt ,
Is met al deze gruwel vergaan.
Haar hals diepgebogen ,
Ogen met een blik ,
Niet mis te verstaan …

De traan die langzaam ,
Naar beneden druipt ,
Ontsiert haar tedere gelaat …


commentaar pls ...
er klopt waarschijnlijk heel wat niet , dus barst los .

wist niet dat het zo slecht was :s *sigh*

Op zich vind ik dit helemaal geen slecht gedicht hoor, ten eerste sprak de titel mij al erg aan; mooi ook dat je Zwaan met een hoofdletter hebt geschreven. Ik vind het wel weer zonde dat je ook elke regel met een hoofdletter begonnen bent; had ik zelf niet gedaan eerlijk gezegd; mijns inziens stoort dat een beetje.

Verder vind ik dat je leuk hebt teruggegrepen op het bekende sprookje/verhaaltje, de verwoording in de eerste strofen vind ik mooi, maar je laatste strofe vind ik nogal zwak, eerlijk gezegd. Je gedicht is nog niet 'af', ik mis nog enkele regels na 'gelaat...'; ik zou er nog twee aan toevoegen, en de slotzin laten rijmen op 'gelaat'. Ik zou er bijvoorbeeld van maken:

De traan die langzaam,
naar beneden drupt,
ontsiert haar tedere gelaat
en verborgen schoonheid daargelaten
voert zij droef, al waar zij gaat