Vreest gij den dood?
 

Goedendag ( verlichte) mensen, zondaren, depressievelingen en andere wezens die niet onder de bovenstaande categorieen vallen.

Ben je bang voor den dood? Ikzelf niet, vandaag vertelde ik dat ik me niet lekker voelde door mijn verkoudheid en mijn hoofdpijn, waarop een verwante tot mij zei: "Ach, je zult het wel overleven."
Waarop, ik antwoorde met: "Ach, zo niet, jammer dan."
Wat heerlijk vrij gevoel geeft dat, om niet bang te zijn hiervoor.
(Je zou door dat vrije gevoel bijna niet meer dood willen :p)

Hoe denken jullie erover, broeders en zusters?

Ik ben niet bang voor de dood, wel voor niet meer leven.

Nee, de heer zal zich over mij ontfermen

geen idee. als ik zou weten wat er na de dood is, zou ik mijn antwoord kunnen bevestigen. maar hoe ik er nu over denk kan ik je wel vertellen ; pas zat ik in de geschiedenisles, wat weg te dromen...ineens dacht ik aan het idee dat ik nu misschien wel ineens dood kon neervallen. eens ben je levend, eens ben je dood. en ik zou niemand afscheid kunnen nemen. ik werd wat bang bij de gedachte dat het zo eigenlijk ineens afgelopen kon zijn...

de dood zelf lijkt me niet zo heel beangstigend..maar alles daaromheen wel.

NopeZzZzzzzzz... :D

Nee.. tis wel dat ik er bewust niet teveel over nadenk, uit angst dat ik d'r wel bang voor ga worden.

Hmm. Als ik zomaar inslaap niet. Ik heb een vertrouwen, of noem het geloof, dat het allemaal goed zal komen aan *die andere kant*. Gewoon inslapen en ergens anders *wakker* worden, dat vind ik niet eng. Maar wel om aan een slopende ziekte te overlijden..Weten dat je dood gaat op korte termijn, dat maakt me misschien wel banger dan de dood opzich.

Ja.

Ik ben niet bang voor de dood, maar wel voor de manier waarop ik zal sterven. Ik hoop vredig, in mijn slaap, of anders in één keer zonder ziekte.

Ik hoop dat m'n vriend (dan hopelijk al man, anders wordt het wel heel snel) er bij is... Als ik moet kiezen tussen dat hij er bij is en ik ziek ben of zonder hem ineens, dan zou ik toch voor het eerste kiezen. Lijkt me heel erg eenzaam anders (in zekere zin ook voor hem)...

Met als enige verschil dat ik er toch wel bang voor ben. Ik wil gewoon weten wat er daarna met je gaat gebeuren, maar helaas kan niemand je dat (serieus) vertellen :o

Nee, ik ben niet bang voor de dood, ook niet voor de manier waarop... Als het komt dan komt het.

nee, maar wel voor de manier waarop ;)
ik ben op zich niet bang om dood te gaan, als het maar niet via een lange lijdensweg is, of door een mes in mn maag ofzo ;)

Ik ben niet echt bang, dat voelt anders. Ik wil gewoon niet sterven.

Ik ben niet bang voor de dood. Ook al geloof ik niet echt in een of ander leven na de dood.
't is zoals Leonoor ook al zei, het leven geeft me meer angst dan de dood.
De dood is een zekerheid en als het zover is, dan kan je er echt niets aan veranderen, maar het leven is voor mij een grotere onzekerheid, omdat ik niet weet wat er nog gaat komen.

Sta er voor open.

I do not fear death. Nor do I fear pain.


Om die ene filmquote ook maar even te doen:
Death should be a release, not a punishment.

Dus zo zie ik het ook. Een bevrijding :)

Als jullie elkaar regelmatig vertellen hoeveel jullie van elkaar houden, kan je denk ik ook rustig in je eentje sterven, wellicht met goede gedachten over hem. Als je idd gaat nadenken hoe je ergens in een hoekje in elkaar zakt en daarbijde eenzaam sterft kan ik me iets voorstellen bij de mensen die zich zorgen maken.
Ik zou het persoonlijk niet erg vinden om eenzaam te sterven, volgens mij is de dood dan alleen maar mooier.

Mooi :)

Bang voor de dood zelf? Nee, verre van dat juist.
Ik geloof namelijk ook niet in iets na de dood ofzo, dus de dood is voor mij ook eerder een bevrijding dan wat anders. Het leven is een stuk lastiger, een grotere lijdensweg, dan de dood. In mijn ogen althans. Maar om nou neergestoken te worden, uren lang heel erge pijn te voel en dan dood te gaan, nou nee, dat is nou niet echt wat ik zou willen. Het liefst zou ik doodgaan zonder ook maar te weten dat ik doodga, maar ja, daar kunnen we nou eenmaal niet op rekenen.

Mijn moeder zegt ook vaak tegen me, als iets tegen zit, je overleeft het wel of de wereld vergaat niet. Terwijl ze weet dat ik het niet eens erg zou vinden om opeens te overlijden ofzo. Het is voor ons gewoon een standaard zin die we bij regelmaat gebruiken. Als ik thuis kom van school is het ook altijd: How's life? of Heb je het een beetje overleefd? Soms, als mensen vragen hoe het gaat zeg ik: tsja, ik leef nog he? maar dan meer als synoniem voor het gaat goed. Al zeg ik dat bijna altijd, want wat zou ik een ander aan zijn neus gaan hangen hoe het daadwerkelijk met mij gaat?

Dat was behoorlijk off-topic gebrabbel, maar nee, ik ben dus verre van bang voor de dood.

Nee. Ik ben onsterfelijk.

Soms wel. Vooral als anderen dood gaan...

hmm, eerder bang voor de manier waarop ik dan dood ga.

nie bang voor de dood,wel voor een handicap.Ik kan niet leven met een handicap,zeker weten.Als ik niet kan sporten,wordt ik agressief,moedeloos.Als ik niet kan rijden wordt ik maar depri(is al gebeurt nl).Nee als ik een hand of been verlies sterf ik liever(zoals vroeger toen we nog in grotten woonden,de zwakkeren sterven,dat is de natuur EN DAT MOET ZO BLIJVEN,is jammergenoeg niet zo :( ).

Die angst had ik eerst ook, het is vervelend, maar er zijn nog een hoop andere dingen die je nog steeds kunt doen, waar je wellicht vrede aan beleefd. Maar veel mensen kunnen er mee leven, blijkt. Wellicht dat als het einmal passiert is, dat je er dan anders over denkt.

niet bang voor de dood, wel voor de manier waarop. gaat t pijn doen, slaap ik rustig in, enzenz. allemaal van dat soort vage dingen. maar ja, ik vind het niet beangsttigend. iedereen gaat tenslotte, datis alleen moeilijk te accepteren.

Mja ik zal er nooit vrede mee kunnen nemen als ik die deingen niet meer kan, dan noem ik dat niet meer leven maar afzien met je leven.Mss zijn er dingen die je nog leuk vind,maar je zal nooit meer echt gelukkig kunnen zijn.Alé van mijzelf weet ik dat.Ik zou t ook niet leuk vinden als mijn vriendin heel da tijd voor mij moet zorgen,.. NEE Dan sterf ik liever,of ik t meteen wil of niet,daar ben ik nog niet uit,eerst afscheid nemen denkk.

ik ben overigens niet bang voor de manier ik sterf,als ik moet afzien zal dat zijn.

ik geloof in het lot.

Ik wil nog niet dood, ik wil nog zoveel doen. En ik ben ook wel bang voor het moment waarop iemand uit m'n omgeving dood gaat, dus ik hoop maar dat dat voorlopig nog niet gebeurd!

Ik vind het erger als anderen dood gaan. Vrdmm.

Eh. Denken over de manier waarop en de onzekerheid over hetgeen wat erna komt geeft me geen prettig gevoel, daarom doe ik dat ook niet heel veel.

Dood ga je toch, je tijd verspillen met het uitdenken van scenario's ed erover heeft weinig zin imho.

Nee ik vrees de dood niet, ook niet die van anderen. Ik heb geloof ik nog nooit gejankt bij het overlijden van een mens of dier. Waarom? tja....zolang ze zelf mooi geleefd hebben boeit het niet als ze dood gaan imo. En dat geldt ook voor mezelf, dus ben niet bang ovor de dood.

Ik ben wel enigzins bevreesd voor de manier waarop ik het leven laat...verbranden ofzo lijkt me niet al te jippie.

niet echt bang om dood te gaan......zolang het maar een beetje vredige dood is. wat daarna komt lijkt me wel een beetje eng.

misschien is het leven na de dood wel 10x minder leuk dan hier. of word je meteen na je dood ergens anders op de wereld geboren (hopelijk niet in een 3e wereld land:P). ben best wel benieuwd eigenlijk hoe het zal zijn. ik denk dat je eerst door een lange tunnel gaat en daarna ergens in een ruimte met veel bloemen komt (maar dat is de meest lieflijke voorstelling die ik me kan maken :D)

ik vind het einde van american beauty zo mooi,wat hij denkt de seconde voor zijn dood.

nog niet gezien, maar misschien doe ik dat nog eens.

er schiet me nog iets te binnen

ik denk ook dat je vlak voor en misschien ook daarna een hoop flashbacks ziet van je leven. gewoon alle momenten die belangrijk waren, voor je gevoel. lijkt me vrij emotioneel eigenlijk. en dat je daarna wordt beoordeeld op hoe fair je bent geweest in je leven, kortom of je een goed mens was. vergeef me als me fantasie een beetje op hol is geslagen!!

waarom bang zijn voor de dood? de dood is gewoon het einde van je leven, meer niet.

jup :) ma sommigen kunnen zoeken er meer achter.

Zat er vandaag nog aan te denken, toen ik over de vlaamsche wegen scheurde met de auto... wat zou er over 2 minuten met mij gebeuren als ik nu tegen die boom knal en geen gordel draag?
Ik zal dood zijn... ja.... maar verder? we zullen het nooit weten....
:confused:

Neen

Nee.... Ik verlang er juist naar.

noowp ik ben niet bang voor de dood

Nee ik ben niet bang om dood te gaan. Wel dat sommige anderen doodgaan

Ja.

nope

ja en sommige vinden het leven zo leuk dat er angst ontstaat voor het einde.

Ik zal de dood niet vrezen, noch vervloeken ... Hoewel ik 'm geen aardig persoon vind, zal ik, mocht het mijn tijd zijn, hem met open armen ontvangen ...

Eigenlijk wel ja, ik vind het heel eng dat ik niet weet hoe het zal zijn, en ik vind het leven ook zo heerlijk dat het me vreselijk lijkt om dood te gaan. Het idee dat ik dan helemaal alleen ben is ook eng... En ik weet wel dat het geen zin heeft om bang te zijn aangezien ik toch ooit dood ga, maar het is moeilijk om niet bang te zijn.

tis niet echt de vraag of je er wel of niet bang voor bent. het is meer gewoon een kwestie van je kop in het zand steken..

Nee, ik vrees de dood niet. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat er gebeurd als je doodgaat. Wat je ziet, voelt en denkt.
Curiosity killed the cat. :p

nee, compleet geaccepteerd als iets onvermijdelijks.
liever dood dan ergens weg liggen te kwijnen overigens, dáár ben ik wel bang voor.
het afhankelijk zijn van anderen, niet voor jezelf kunnen zorgen enzo, dat is voor mij echt een stuk erger dan de dood.

ja, ik ben heel erg bang voor de dood. als ik dood ga wil ik gewoon weten dat er iets hierna is. ik denk er vaak over na en dan krig ik een heel angstanjagend gevoel van binnen. als er een leven hierna is dan wil ik bij me broer en en moeder en al me andere geliefden die ik dan heb willen bij terugkomen. ik zou niet zonder hun kunnen.

ik ben juist heel erg bang dat je niks meer voelt dat er gewoon niks meer is