Waarom misdaad?
 

In prediker 8:11 staat het volgende: Omdat de misdaad zichzelf niet onmiddelijk straft, is de mens er steeds op uit om kwaad te doen.
Wie is het met deze uitspraak eens? Wie niet? En geef eens goede argumenten en eventueel verwijzingen naar andere uitspraken of bijvoorbeeld bijbelteksten.

misdaad is een naam voor iets waar iemand beter van wordt, maar iemand anders minder goed, gegeven door die iemand anders. kwaad is een relatief begrip, ook niet zo lang geleden bediscussieerd

Er is misdaad omdat de mens vanuit zijn natuur altijd het kwade zal doen....

Misschien is het omdat het is zoals Hasseltboy zegt: de mens is van nature slecht.

Maar t zou ook misschien zo kunnen zijn dat - gezien vanuit het evolutieprincipe - dat slechts sommige mensen aanleg hebben om "slechte" dingen te doen.
Domweg om het grote gros "wakker en alert" te houden om te kunnen overleven.

De mens is van nature altijd neutraal, maar kan zich de kwade kant op ontwikkelen door verschillende factoren.

iemand heeft dat er neergezet...dus waarschijnlijk denkt hij/zij er zo over. dat wil niet zeggen dat wij er zo over denken.

In zekere mate eens...
Een sociologische theorie zegt dat er misdaad is omdat een maatschappij doelen en middelen stelt, maar voor sommige mensen die middelen niet toereikend genoeg zijn om de doelen te behalen. Men kiest dan andere (deviante) middelen.
Als misdaad meteen bestraft zou worden, zou het minder aantrekkelijk worden, de onvermijdelijke straf niet opwegen tegen de te behalen doelen en zou misdaad geen optie zijn.
Verklaart overigens geen lustmoorden ed.

Ik zal even de Boeddha aanhalen:
"Wie onzuivere gedachten koestert,
zal lijden in dit leven en het leven erna.
Het lijden in beide werelden
zal nog groter worden
als hij inziet wat hij verkeerd heeft gedaan.

Wie rechtschapen leeft,
zal in beide werelden gelukkig zijn.
Het geluk dat hij in beide werelden ervaart,
zal nog groter worden
als hij inziet dat hij het goede heeft gedaan."

De betekenis hiervan is niet volledig evident, denk ik.
In het Boeddhisme is begeerte lijden. Misdaad is er door begeerte, begeerte is lijden. Misdaad is lijden.

Ik denk dat misdaad zich in principe onmiddellijk straft, karmisch, wanneer het gebeurt, is het gebeurd, maar dat de mens dát niet eens door heeft: hoezeer hij begeert, hoe evenzeer hij lijdt.

:)

mooi :)

Mensen begaan misdaden omdat ze van nature egoistisch zijn. Kijk naar babies, die schreeuwen, bleren en huilen totdat ze aandacht krijgen. Dit is ook logisch, want babies die meer de aandacht trekken zullen eerder hun ouders in de buurt hebben en dus ook meer kans hebben om te overleven om het maar eens evolutionair uit te drukken.

Als je kijkt naar dieren, ook altruisme is een vorm van egoisme want anders kan het nooit ontstaan. Als de inclusive fitness (de fitness van jou en zij die genetisch aan jou geralteerd tezamen) niet netto toeneemt dan kan een dergelijke eigenschap niet succesvol zijn in de gene pool.

Kijk naar mensen naar geneeskunde studeren, die doen dit vaak omdat ze het leuk vinden om mensen te helpen. Zij helpen iemand en die vindt dat fijn, maar zij doen het ook omdat ze het zelf leuk vinden dus het is ook een vorm van egoisme. Je kan het feit dat iemand anders geholpen wordt zien als een bijproduct.

Het is een nogal pessimistische en negatieve manier van kijken, maar toch is het de realiteit. Ik help anderen als ik me er beter door VOEL, maar dan kan ik er nog altijd slechter van zijn geworden doordat ik een heleboel van mijn tijd of geld of whatever heb moeten inleveren.

Ik vind het geen pessimistische manier van kijken. Ik geloof dat élke handeling die iemand doet voortkomt uit egoïsme. Egoïsme hoeft niet slecht te zijn.

Ik geloof niet in een dusdanige mate van egoisme die jij schetst. Je kan inderdaad elke menselijke daad interpreteren als een uiting van egoisme. Als iemand een dakloze geld geeft, dan zou hij dat niet doen uit medelijden met de dakloze, maar omdat het de betrokken persoon zelf een goed gevoel over zichzelf te geven. Aan de andere kant: Als het egoisme zoals jij het beschrijft waar zou zijn, en mensen zijn alleen maar op hun eigen welzijn en genot uit, waarom zou die persoon dat geld dan niet aan zichzelf uitgeven?

Omdat ie misschien is uitgerust met een enorm bewustzijn, in de problemen komt met z'n geweten, daar een enorm kutgevoel door krijgt, en z'n geld dus liever besteed aan liefdadigheid, omdat hem dat een fijner gevoel oplevert.

?

Dank je wel extinction, dat dacht ik dus ook. En het is gewoon veel logischer om de bron van de ellende te helpen en daardoor je goed te voelen in plaats van te compenseren door je geld ergens anders aan uit te geven, toch?

Empathie is het enige wat altruisme min of meer mogelijk maakt, alhoewel je het egoisme kan blijven noemen. Je verplaatst je in een ander en daardoor voel jij je ook kut als hij zich kut voelt. Om dit op te lossen moet je hem goed laten voelen en hem dus helpen.

Een leuke quote die het egoisme van de mens nog wat extra benadrukt naar mijn mening (ik weet niet van wie deze quote is helaas)

"I can imagine a world where its inhabitants live in peace. I can imagine us attacking them because they would not expect it."

Zoals ik al zei, je kan elke daad als egoistisch interpreteren ;) :s

Als niemand er iets vanaf weet, en hij verteld niemand over zijn daad wat voor problemen heeft hij dan met een geweten, aangenomen dat het lot van anderen hem niets aangaat? Het bestaan van een geweten en blijkbaar dus toch een zekere mate van betrokkenheid bij andere personen.

Ander voorbeeld: In WOII hebben veel mensen met een enorm gevaar voor eigen leven Joden helpen onderduiken. Mensen die het lot van anderen niet aangaat, en enkel zijn eigen welzijn nastreeft (wat volgens de theorie van het psychologisch egoisme iedereen zou zijn) hebben eigenlijk geen duidelijk motief om dit te doen. Zich volledig afzijdig houden levert hen veiligheid op en brengt geen gevaren met zich mee. Kan je dit anders uitleggen dan als een daad van saamhorigheid (tegen onrecht of de vijand)?

Ik denk ook dat de mens van nature altijd neutraal is en je gaat slechte kant op door jezelf. En meestal is het voor hun ook makkelijk om bijvoorbeeld te stelen dan ervoor te werken als je je er toch niet schuldig over gaat voelen. Dus de reden dat je bijvoorbeeld gaat is gemakzucht maar hoe het dan komt dat je het kan doen zonder schuldgevoel dat weet ik ook niet, want als je je schuldig zou voelen zou je het niet doen. Wel raar eigenlijk als je erover gaat nadenken.

In eerste instantie leg je het idd uit als een daad van saamhorigheid. Maar dat doe je toch ook omdat je je daar beter door voelt?

Zoals je al zei, je kan alles egoistisch uitleggen en dat kan ik ook egoistisch uitleggen maar het heeft geen enkele zin om dit te doen.

Dit is iets wat ik zelf bedacht heb en maakt het egoisme van de mens duidelijker. Op een moment dat je een beslissing maakt dan maak je een afweging. In deze afweging neem je van alles mee, sociale factoren, emotionele factoren (empathie) whatever maar uiteindelijk welke keus je ook maakt je moet jezelf gerustgesteld hebben dat dit de beste keus is die je kan maken. Je kan slechts dat doen waarvan je het gevoel dat het de beste keuze is, sure een andere keuze is in bepaalde opzichten beter maar je hecht aan elk facet een persoonlijke waarde toe en uiteindelijk maak je die keuze die jou het beste lijkt.

Een voorbeeld: Stel je moeder komt naar je toe en vraagt je om je kamer op te ruimen. De meeste mensen vinden het niet leuk om hun kamer op te ruimen, maar vaak vinden ze het gezeur dat hun moeder geeft als ze het niet doen ook niet leuk. Je weegt dan af wat weegt zwaarder: het gezeur van je moeder of het gemak van het niet je kamer hoeven opruimen? Uiteindelijk weeg je dit af en als je je heel sterk betrokken voelt bij je moeder zul je eerder je kamer opruimen maar altijd maak je die keuze die in jouw ogen het beste is om wat voor reden dat ook. Je bent puur vanuit je eigen belevingswereld aan het motiveren waarom je iets doet en je moet jezelf uiteindelijk geruststellen voordat je die keuze maakt.

Trouwens, waarom zou je het helpen van andere mensen 'egoistisch' willen noemen. Het komt neer op: 'Als ik hem goed kan laten voelen, voel ik mezelf ook goed'. Iemand die het als doelstelling heeft om anderen goed te laten voelen is toch geen egoist?
Als je een dakloze geld geeft wat je ook aan jezelf zou kunnen uitgeven zou je dat doen omdat je te boek wilt staan als iemand die het aangaat wat er met andere mensen gebeurt. Maar als dat je helemaal niet aangaat, waarom zou je dat dan een goed gevoel geven? Je kan alleen blij zijn met iets wat je krijgt als je dat ook daadwerkelijk wilt. We moeten mensen eerst willen helpen voordat we ons er goed bij kunnen voelen, denk ik.

Is het gevoel wat je daarmee wint belangrijker dan het comfort van een veilig leven, en vrijheid van je doodsangsten (om misschien ontdekt te worden)?

Nee, maar het compenseert wel een boel en je houdt zo ook je principes in stand tegenover de principes die de Duitsers testijds hadden. Zulke mensen hadden vaak niet met zichzelf kunnen leven als ze geen helpende hand hadden geboden.

Er zijn ook hoop voorbeelden van mensen die juist de gemakkelijkste weg kozen (NSB) en zo blijkt alleen maar weer dat de interne motivatie heel erg belangrijk is, want wat er buiten gebeurd blijft hetzelfde.

Ik vind dit niet erg overtuigend. Waarom de beste keus altijd een egoistische keus moeten zijn?

En in het geval van de moeder: Als je totaal geen zin hebt om je kamer op te ruimen dan doe je het toch vooral omdat je moeder het graag wil. Je hebt als kind een speciale liefdesband met je moeder. Haar tevreden stellen doe je niet omdat je graag van haar gezeur af wil zijn. Je wilt niet dat ze zich ergert aan jou. gedrag.

Wat ik bedoel is dit, jij maakt een keuze als persoon alleen en hoe jij met de gegevens omgaat is afhankelijk van je karakter en je intellect. Jij kent een persoonlijke waarde toe (hoe belangrijk het voor jou is) aan elk gegeven en de een die hecht meer aan het geluk van een ander dan iemand anders.

En Blitzkrieg Bop, het probleem met dat argument van het kind en zijn moeder is juist die interne motivatie, voor jou weegt dus kennelijk wat jij schreef zwaarder dan wat ik schreef, namelijk dat je de kamer opruimt om van haar gezeur af te zijn. Het hangt helemaal van hoe jij het opvat af.

Dan is het dus afhankelijk van de situatie en van de persoon of hij of zij egoistisch reageert. Dan kan je toch nooit stellen dat de mens van nature egoistisch is?

Lees dit ook nog even: :)

"Dan is het dus afhankelijk van de situatie en van de persoon of hij of zij egoistisch reageert. Dan kan je toch nooit stellen dat de mens van nature egoistisch is?"

Nee, want mijn punt was juist is dat iedereen aan de hand van zijn eigen eigenschappen beslist en dus heel erg goed rekening houdt met zichzelf! (egoisme!)

Rekening houden met eigen belangen is niet hetzelfde als altijd slechts het eigen belang na te streven. Dat eerste zou ik geen Egoisme noemen.

"Trouwens, waarom zou je het helpen van andere mensen 'egoistisch' willen noemen. Het komt neer op: 'Als ik hem goed kan laten voelen, voel ik mezelf ook goed'. Iemand die het als doelstelling heeft om anderen goed te laten voelen is toch geen egoist?

Als je een dakloze geld geeft wat je ook aan jezelf zou kunnen uitgeven zou je dat doen omdat je te boek wilt staan als iemand die het aangaat wat er met andere mensen gebeurt.
Ik had het gelezen, maar je wil dat ik iets erover zeg. Goed! Dan doe ik dat dan maar! :)

Iemand die het als doelstelling heeft om anderen goed te laten voelen is geen egoist, maar ik durf te wedden dat als je mensen vraagt die anderen helpen (vrijwilligerswerk doen) toegeven dat het hun heel veel plezier geeft. Mensen zouden anderen niet helpen als ze zich er nooit op de een of andere manier goed over zouden voelen. Zou jij iemand 5 cent geven als jij je voor de rest van je leven klote zou voelen als je dit gedaan had? Als dit een feit zou zijn zou je het zeker niet doen, maar men heeft empathie om het geleden leed te verzachten. Ik kan nadenken over hoe goed die persoon het wel niet heeft met die 5 cent en dat ik de juiste keuze heb gemaakt gezien mijn principes. En please val me niet aan op mijn interne motivatie want die kan bij jou anders liggen he :D

Ik vat je niet echt om eerlijk te zijn. Bedoel je dat je alleen blij kan zijn als je dat WIL zijn of dat je alleen blij kan zijn als je iets ontvangt wat je al graag zou willen hebben? In beide gevallen ben ik het met je oneens want iemand kan je iets geven waar je nooit bij stilgestaan hebt en toch heel erg leuk vindt. En je kan je gevoelens niet ontkennen denk ik.

Waarom zou jij het eerste geen egoisme noemen? Je houdt toch rekening met jouw eigen situatie, hoe jij je uiteindelijk voelt? Er zijn mensen waarbij deze eigen belangen grotendeels bestaan uit eigen belang en deze zouden dan wel egoistisch genoemd mogen worden? Zij kunnen het ook niet helpen dat ze weinig karaktereigenschappen hebben die hun plezier schenken wanneer ze iemand anders helpen.

Wat is jou concrete definitie van een egoist, laat ik daar eens mee beginnen...?

Uh huh, Plato onderkende al het belang van een juiste opvoeding.

Ik denk niet dat de mens van nature neutraal is, aangezien je gehele lichaam door je genen in combinatie met de omgeving tot stand komt en hierin is dus uiteindelijk variatie aanwezig. Ik betwijfel dat verschillende lichamen hetzelfde neutrale gedrag vertonen. Je hersenen doen nog altijd het onbewuste en bewuste werk in je lichaam.

En over een definitie van egoisme, als je alleen rekening houdt met je eigen gevoelens en de gevoelens van anderen daar geen rol in spelen.

Het ligt natuurlijk aan de genencombinatie, maar vergeet niet dat de mens, en met name het kind, gevoelig is voor bepaalde prikkels. Als je die weet uit te schakelen of weet te minimaliseren kom je al een heel eind.

Denk dat je een heel eind komt, maar denk toch dat je een heel spectrum krijgt aan gedrag dat vertoond wordt en dit kan je wel een neutraal spectrum noemen maar er zal niet 1 gedraging neutraal genoemd kunnen worden :)

Net zoals je niet van normaal kan spreken, want normaal is abnormaal en abnormaal is normaal :P

Ik doelde ook niet op neutraal gedrag, ik bedoelde dat je op die manier de naar kwaadaardigheid neigende natuur van de mens enigszins kunt indammen.

Dan geef ik je bij deze gelijk, sorry voor het misverstand ;)

:)
Plato heeft er heel wat bladzijden aan gewijd in De Staat. ;)

Er is een verschil tussen mensen helpen uit eigenbelang, of alleen je eigen geluk willen maximaliseren en daarom anderen de grond in te trappen.
Als je je eigen belangen volgt, dan volg je je eigen verlangens. Als je verlangen is om mensen te helpen dan voel je je goed als je dat ook doet. Je kan alleen blij zijn als je dingen krijgt die je verlangt hebt. Net zoals je je goed voelt op je trouwdag als je graag wilt trouwen. Daarom kan je je ook alleen goed voelen bij het helpen van anderen als je dat ook graag wilt. Als met iemand gaat trouwen die je eigenlijk niet wil, dan voel je je ook niet goed. Als je iets krijgt waar je nooit naar verlangt hebt kan je er niet echt blij mee zijn. Een egoist wil geen mensen helpen, hij wil alleen zijn eigen geluk maximaliseren. Daarom kan het ook nooit goed voelen om mensen te helpen als hij dat toch doet. Hij kan geen satisfactie eruit halen, omdat hij niet naar het doel verlangt.

Daarom is iemand, ook al helpt hij mensen uit eigenbelang geen egoist. ;)

Kortom, we denken hetzelfde alleen we zeggen het anders. Ik spreek van de eigenschappen van de mens en de situatie opzich die bij je beslissing een rol spelen en jij spreekt over het verlangen dat bepalend is.

Enige verschil is dat ik nog steeds iedereen een egoist vindt. Iemand kan niet helpen dat hij niet naar iets verlangt en dus als hij het niet doet zou je het hem dus in principe niet kwalijk kunnen nemen. Beide volgen op dezelde manier hun verlangens, alleen deze zijn nou eenmaal anders. Dus of je moet beiden een egoist noemen of beide niet egoistisch :)

Nee, ik ben het er niet mee eens. Het zou kunnen dat de mens er op uit is om kwaad te doen, hoewel ik dat betwijfel. Maar de reden daarvoor moet eerder gezocht worden in het verkrijgen van persoonlijk gewin dan in het gebrek aan krijgen van straf. Het afwezig zijn van een straf hoeft namelijk nog niet in te houden dat er een beloning in het verschiet ligt, en dat is toch wel wat misdaad aantrekkelijk maakt.
Als misdaad wel meteen zou worden gestraft, zou het aan de aard van de straf liggen of mensen verkeerd zouden handelen. Bij bepaalde straffen - de dood? - zou het inderdaad bij het onmiddellijk intreden ervan onaantrekkelijk zijn nog langer een misdaad te plegen in de meeste gevallen.

Hmm, als jij in de auto zit en een kind aanrijd, dan denk je toch geen seconde na over belangen of beslissingen voor je uitstapt om het kind te helpen? Hoewel je altijd eikels hebt die gewoon doorgassen.

Ik zou het anders zeggen: Iedereen houd rekening met zijn eigen belangen, maar sommigen zijn échte egoisten.

Amen :P

Amen! :)