gevoelswerk
 

Want ik voel

En mag ik kiezen wanneer ik het allemaal niet meer weet.
Kiezen om te verdrinken in “vriendschap” en werk
Me storten op het leven van de liefde
Of alles weggeven en mezelf erachteraan
Schreeuwen en krassen in zwarte kleren
Botten breken, harder gaan hoger springen
Zolang tot Hij eindelijk trots is

Laat ik het gaan
Mijn zwevend perspectief

Maar wat en waar
Ben ik dan
Zonder uit te leggen
Wat ik zie
En ….
Waar hou ik me vast
Hoe te verstoppen?
--------------------------------------

Hallo met…..

Verklaar je nader
Want dichtbij is me duidelijk
Dat is iets wat ik snap
Waar ik voor kan leven

Waarom moet je gaan
Steeds weer even weg
Het maakt me bang
Ik, het houdt sowieso op
Dus kop op?


---------------------------------------------

Daar is het even rustig geweest
Sinds ik haar zag, achter die ogen
Eenzaam alleen, druk
Maar blauw zo blauw
Die lach, zo mooi
Een lach perfect, maar die ogen
Die ogen; Ik wil ze licht geven
Ze zien blinken, jou alles geven
En niet eenzaam zijn
Al kon het maar voor even

In het geheel genomen; mooie gevoelige gedichtjes.

Want ik voel

Vind dit best orgineel verwoord, spreekt veel.

Hallo met

Spreekt mij minder aan. Duidelijk, maar te simpel. loopt verder wel ok.

Titelloos

De eerste aantal regels vind ik mooi; heel mooi gevoelig beschreven!. Maar vanaf regel 6 vind ik het minder, het voegt wel wat toe inhoudelijk, maar het geeft niet iets nieuws qua taalgebruik/orginaliteit.

Ik ben het onorigineel met Mariamne eens. Mjuh :)
Zeker over die laatste, al wil ik daar nog aan toe voegen dat het niet echt mijn ding is. Of misschien meer, niet jóúw ding, niet wat ik van je gewend ben. En ik vind het een beetje slap. Bluh, dat klinkt hard, want op zich issie heel eerlijk en mooi maar...

Naja, je begrijpt me wel denk ik. Hoop ik :).

De andere twee vind ik weer heel erg jij. Ik hou ervan om de dingen te lezen die er in jouw hoofd gebeuren. Je bent vaak met dingen bezig die mij weer laten denken. Me likes :).

Go muis :) Vanavond stappen?

*kus*

Hee, even wat anders: nogal wat frustratie in het eerste gedicht. Je maakt me nieuwsgierig naar de achterliggende gedachte. "Hij" cursief én met hoofdletter. Op welke toon moet ik dat opvatten? Wat tracht je te zeggen?

(als je geen zin hebt om het uit te leggen, begrijp ik dat natuurlijk ook)

Hmmm "Hij" , ik heb dat express cursief gemakt omdat het eigenlijk vanalles kan zijn. ikzelf heb er dus meerdere betekenissen aangegeven..
het slaat zowel op dat perspectief als op god, ego, iemand anders... veel dingen maar duidelijk niet ik .