Mijn leven 0-16
 

25-01-1986 Door een foutje van de mensen boven de wolken werd ik op Aarde neer gegooid.

2 Kon met iedereen mee praten, in gewone zinnen.
3 Kon eerste letters lezen.
4 Kon hele alfabet lezen, en wat rekenen.
School was een grote teleurstelling, ik wilde dingen leren, en mocht alleen met domme speeltjes bezig.
5 Was inmiddels toe aan 2de school, want de 1ste school wist niet wat ze met mij moesten: ik was vervelend; ik weigerde mee te spelen, en zeurde alsmaar dat ik méér wilde.
6 Andere school, buiten de stad, in Deventer. Ging daar wel goed, maar was te ver weg.
7 Had het niveau van groep 7 op de meeste vakken. Wilde verder leren, maar dat mocht nooit. Weer een andere school. Half jaar thuis gezeten ivm. astma.
9 Basisschool af, laatste jaar zelfstandig met lesmaterialen van het IVIO, wat ook voor o.a. het onderwijs van kinderen van bvb. diplomaten in het buitenland zorgt.
10 Op zoek naar een school waar ik verder kon leren. Vier scholen in Zutphen geprobeerd. Argument: 'je bent nog zo jong'.
Uiteindelijk één school gevonden, in Voorburg, waar ik wél heen kon. Daar was ik (10) niet eens de jongste in de klas!
Moest daar alleen wel dagelijks 280km alleen voor reizen; dat was wel leuk, maar als je 10 jaar oud bent is dagelijks 5 uur reizen gewoon te veel. School ging wel goed, maar later in het jaar werd dat steeds slechter, omdat ik tijdens de lessen in slaap viel. Was elke dag van 6:30 tot 18:00 weg.
11 Andere school. Vanwege de slechte cijfers later in het vorige jaar kon ik niet naar de 2de, in Zutphen e.o. Dus maar gekozen voor gymnasium-1, met Latijn. Dat ging wel goed, maar werd al snel ernstig ziek (astma, bronchitis, longontsteking en nog heel wat). Geopereerd, allerlei medicijnen; overdosis gehad met bijna-dodelijke gevolgen, waardoor ik 6 jaar m'n haar kwijt ben geweest.
-School verdenkt mij van drugshandel (heb zelfs nog nooit bier gedronken of gerookt!!!). Gaat om astma-medicijnen, maar school gelooft dat niet, ondanks doktersverklaringen. School schakelt Kinderbescherming in. Slepen mijn ouders voor de rechter. We krijgen een OTS, onder-toezicht-stelling, toezicht van een gezinsvoogd van het JJG, die probeert mij uit huis te krijgen (via de rechter), en mijn ouders uit de ouderlijke macht te laten ontzetten. Advocaten worden afgeschrikt en geïntimideerd door de Kinderbescherming en JJG, met de dreiging dat zij hun kinderen eens zullen aanpakken via de rechter. Krijgen uiteindelijk hulp van een advocaat uit Rotterdam, die niet bang is voor de kinderrechter (vrouw van 70 ofzo, mevrouw Mees, al zou mevrouw Havik wat toepasselijker zijn).
12 Voor de eerste keer een jaar thuis gezeten. Schriftelijk VWO gedaan, Nederlands tot niveau VWO-4, biologie tot niveau +/- VWO-5. Ook natuurkunde en scheikunde VWO, tot niveau VWO-3.
13 Weer hersteld, maar nog steeds niet eens de 1ste klas afgemaakt voor veel vakken, o.a. wiskunde. Kon in Arnhem naar gymnasium-2, maar liep achter met vooral Latijn en Grieks (van dat laatste had ik het begin gemist...). Na een maand weer weg daar, omdat de rector van mij verwachtte dat ik meteen alleen 8en, 9ens en 10en zou halen. Wat uiteraard onmogelijk was. Bovendien viel ik midden in een proefwerkweek binnen. (Was één maand, november 1998.) Maakte daar wél een werkstuk voor biologie over hartziekten (coronaire bypass), wat vér boven het gemiddelde gymnasium-2 niveau was, volgens de biologie-docent. Had daarvoor o.a. een interview met een thoraxchirurg gehad, en foto's gemaakt in de OK's van thoraxchirurgie. Maakte gebruik van (medische) termen die de biologie-docent niet kende. :o
13 In november 1999 een andere school: in Arnhem. TVWO-2, tweetalig. Beviel mij goed, na een paar maanden kende ik iedereen uit de klas wel (en de hele school kende mij, ik ben wel vrij opvallend). Cijfers waren helaas minder goed, omdat ik achterstand had op o.a. wiskunde, natuurkunde, Frans en Duits.
In mei was ik voor het eerst écht deel van de klas, gewoon één van de 18. De dag daarna kreeg ik te horen dat men ontevreden was, en dat ik weer kon gaan. Inspectie van Onderwijs heeft de school aangesproken op hun illegale handelwijze (iemand zomaar wegsturen van school kan niet; ik had absoluut geen strafbare feiten gepleegd, nooit, en was geliefd in de klas).
14 Weer verder met schriftelijk VWO. Nederlands, Engels, natuurkunde, scheikunde. Later ook wiskunde erbij.
Ook twee zelfmoordpogingen.
Gezinsvoogd vertrekt, OTS word opgeheven.
[15] Nederlands en Engels eind 2001 afgerond tot VWO-examenniveau. Nog een zm-poging.
[16] Zit dus nog steeds thuis.
Overweeg verschillende mogelijkheden: meest waarschijnlijke is dat ik volgend jaar naar Amerika vertrek om daar marine-officier te worden, aan de Naval Academy in Annapolis, Maryland. Al contact met de US Navy Recruiter Europe gehad. Heb besloten het hoofdstuk Nederland voorgoed af te sluiten, heb genoeg van dit k*tland.

Wat klopt er dan niet?
Ik heb nooit geleerd contact te maken met anderen, ben altijd alleen geweest. Misschien schrik ik mensen af. Maar dat is niet bewust; ik wil niet altijd alleen zijn. Wilde altijd alleen maar 'gewoon' zijn, zomaar iemand. Maar waarom?
Wat heb ik fout gedaan???
Ik liep voor op de anderen, ik kon eerder lezen, schrijven en rekenen. Werd toen al door de scholen als 'niet normaal' bestempeld.

En ja, dit is maar een deel van m'n leven. Verder nog (heel) wat dingen, maar die heb ik maar weggelaten, anders zou dit wel erg lang worden.

Was gewoon ff hoog tijd om dit allemaal eens op te schrijven.

En om te laten zien waar mijn afkeer van de zgn. 'hulpverleners' vandaan komt.

Tsja, mensen zijn niet flexibel. Ik maakte ook wel grapjes over jou, beetje ontactisch, maar ik ben het wel met je eens wat het systeem hier aangaat.

Elke keer dat ik ook maar een beetje moeite voor school deed, werd het afgestraft. De anderen van mijn klas werden gelijk jaloers en de docenten konden er ook weinig mee (haal maar een 10 als het gemiddelde voor een repetitie een 4 was).

Het zou fijn zijn als het onderwijs flexibeler zou zijn. Als je bijvoorbeeld bepaalde vakken op andere niveaus doet dan andere en ook sneller kunt voltooien.

Ik ken gelukkig al die instellingen niet, maar ben ook een gesloten persoon. Ik isoleerde mij in het verleden om diverse redenen die ik hier niet allemaal ga opnoemen.

Dat je mensen afschrikt, valt wel mee. Ik praatte ook gewoon met jou :) dat in tegenstelling tot echte punks en goths waar ik automatisch 10 meter afstand hou ;) :D

Groetjes,
Marc

Getuigd van veel moed om dit zomaar met de wereld te delen. Verder weet ik eigenlijk niks te zeggen, behalve dat je tot nu toe meer hebt meegemaakt dan de meeste mensen in 3 mensenlevens doen.

Mja, dat is zo... :(

Het heeft mij wel eerder wat 'volwassen' gemaakt (al is dat een relatief begrip, zie de DK-meetingfoto's :p).

Ach, dat ik veel heb meegemaakt is niet zo erg.

Ik overweeg nu om zodra ik 18 ben WO Psychologie te gaan studeren via de Open Universiteit, ontdekte vandaag dat je om daar een (universitaire) studie te gaan doen, je géén VWO-diploma hoeft te hebben! (tip ;))
Je moet er alleen wel minimaal 18 jaar oud voor zijn. :(
Dat is dus nog bijna 2 jaar... :(

Mja, dat bedoel ik nou ook weer niet. Maar juist omdat ik 'anders' ben, niet qua uiterlijk, maar 'anders' anders, helaas.

Maar dat kun je toch verbergen (alles wat niet uiterlijk is, hoef je niet te tonen; heb je onder controle)..

wow....wat een verhaal....hierop weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Behalve dan Chimera's woorden te herhalen:

Begrijpelijk.

Ghehe, ik ook :]


[verwoede poging mijn post nog nuttig te maken]

Damn zeg... :/
Erm.. veel sterkte in Amerika danwel aan de VU A'dam? :) :s

[/verwoede poging mijn post nog nuttig te maken]

:D

Niet VU, de Open Universiteit. ;)
Schriftelijk universitair onderwijs. www.ou.nl
;)

Uhm, dat zeg ik ;).

Je zei VU A'dam. ;) Da's een gewone uni. :p
Ik bedoel de OU, da's iets anders. ;) :)

Hallo, Daniël,
Laat ik om te beginnen voorop stellen dat je niets fout gedaan hebt. Ik weet zelf wat het is om anders te moeten zijn dan anderen. Ik maak zelf ook moeilijk contact met anderen en ben daardoor zoals dat heet sociaal gehandicapt. Dat er zoiets als een sociale handicap bestaat weet ik pas sinds 1990 toen mij werk bij de sociale werkvoorziening werd geadviseerd. Ik heb daarvoor ook nooit het idee gehad dat ik in een bepaald opzicht anders was dan anderen omdat ik mij niet als iemand met een handicap beschouwde, maar nu ligt dat heel anders.
Twee weken geleden en gisteren heb ik een aantal keren een huilbui gehad omdat ik het niet aankon om vanwege mijn handicap anders te moeten zijn dan anderen. Nu ben ik daar gelukkig wel overheen en realiseer ik me dat ik alleen maar kan proberen om het beste ervan te maken.
Ik schrik door de manier waarop ik op sommige zaken reageer ook wel eens mensen af, en het is bij mij net zo min bewust (en zeker niet kwaadwillend bedoeld) als bij jou.
Voor iemand die een afkeer van zogenaamde 'hulpverleners' heeft vind ik het mogelijke voornemen om via de Open Universiteit een psychologiestudie te gaan volgen bijzonder opmerkelijk. Weet je ook al wat je, als je die studie zou gaan doen, als afstudeerrichting zou kiezen?
Zelf ben ik, mede door persoonlijke omstandigheden, geïnteresseerd geraakt in klinische psychologie, de tak van psychologie die zich bezighoudt met het ontstaan en het behandelen van psychische stoornissen.
Als je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan weet je hoe je me kunt bereiken.

Hallo Daniel,

Ik heb het gelezen. ik weet niet wat ik er op moet antwoorden, ik ken het verhaal al deels. Alles wat we nu mee maken, krijgen we als extra kennis erbij. Hoe meer je mee maakt, hoe harder je wordt, dat is niet zo. Het kan je kapot maken.
Maar ok, ik spreek je nog wel

Nope (Irma)

Jullie kunnen je wel anders voelen en misschien ook anders zijn, maar je bent in generlei wijze gebonden aan die situatie.

Je weet immers toch hoe anderen op dingen reageren? Dan doe je dat toch ook gewoon? Ik ben van mening dat je jezelf 'normaal' voor kunt doen, ten einde een zo normaal mogelijk leven te leiden.

Hier op het forum leven jullie je toch ook in in anderen? Als je dat kunt, kun je dat net zo goed in realiteit doen imho.

Misschien zijn we niet in het geheel aan die situatie gebonden, maar in ieder geval wel gedeeltelijk. Ik kan mezelf ook best 'normaal' voordoen en weet ook wel een zo normaal mogelijk leven te leiden. Het punt is alleen dat ik soms nogal eens impulsief ben in mijn reacties en dat dat mensen kan afschrikken of irriteren. Als dat gebeurt heb ik daar na afloop best een rotgevoel over omdat het niet mijn opzet is om als zodanig over te komen.
Dat ik me hier op het forum ook inleef in anderen en dat ik dat ook in de realiteit kan doen weet ik, en dat doe ik ook. Het probleem is alleen dat mensen die met mij te maken hebben moeite kunnen hebben om zich in mij in te leven omdat mijn handicap voor hen niet zichtbaar is en ze daardoor moeilijk kunnen begrijpen waarom ik me gedraag zoals ik op dat moment doe.

het is niet te vergelijken, maar van mijn zusje dachten ze ook altijd dat ze van alles had. in groep 2 dachten ze dat ze kleurenblind was (hmpf, ze was gewoon een beetje laat met kleurenherkennen), vervolgens dachten ze dat ze naar het speciaal onderwijs moest voor slecht lerende kinderen (jaja, ze zit nu nog op dezelfde school en haalt gemiddeld 8en) en vervolgens moest ze naar een psycholoog waar ze dachten dat ze sexueel misbruikt wordt door mijn vader (iedereen was hier zo van geschrokken dat ze nooit meer terug is geweest! dit klopte echt voor geen meter!)...
mijn zusje is nu 10 en zit in groep 6 en ze leert prima en ontwikkelt zich ook prima... echt waar ze al die onzin vandaan halen, laat een kind gewoon leren! en als het iets anders is moeten ze niet direct allerlei conclusies trekken en dingen doen die niet eens nodig zijn...

onze maatschappij is af en toe echt hopeloos...