eigen wereldje
 

Hey!

Ik vind van mezelf dat ik nu een stom topic ga openen, maar anderzijds...

Hebben jullie dat ook dat iedere dag voorbijgaat en dat je nergens iets aan hebt?
Ik heb dus nu 3 weken vakantie gehad en ik heb dus niks gedaan. Het toffe is dat ik me niet meer slecht voel (en het leven weer volledig zie zitten :) ), maar ik heb wel het gevoel dat ik nog steeds geen leven heb. Ik weet echt niet hoe ik mijn dagen moet vullen zonder me te vervelen. Ik zit mezelf op te vreten van de zenuwen en ik heb vaak het gevoel dat ik ergens naartoe moet of ik zou zot komen (maar dan weet ik wel niet waarheen)...

Nou ja, en ik heb het gevoel dat ik van de hele wereld afgezonderd ben. :( Zo bijvoorbeeld, één van de weinige keren dat ik uit huis gekomen ben deze vakantie, als ik in de auto zit, dan voel ik gewoon voortdurend dat ik iets mis, dat ik de wereld écht niet ken en alleen maar leef in mijn droomwereldje. En daardoor word ik bang. Ik sluit mezelf echt 'goed' af.

Zo ben ik vandaag nog eens met mijn moeder meegegaan naar de supermarkt (ik moest gewoon nog eens de wereld in, vond ik, om het maar raar te zeggen). Maar dan ben ik voortdurend bang. Ik durfde vandaag niet meer iets gaan halen en wou dat mijn moeder voortdurend bij me was. Als ze iets ging halen en ik dus eventjes alleen bij de winkelkar moest staan wachten, dan kwam ik zot van paniek. Ik zit voortdurend angstig om me heen te kijken, bang van andere mensen. Dat zal wel niet zo opgevallen zijn, en zo erg was het nu ook weer niet, maar toch... Ik vond het raar van mezelf.

Ik zou gewoon eens willen weten wat jullie hiervan vinden en of het herkenbaar is. Denken jullie ook dat ik me teveel in mijn eigen wereldje opsluit? En wat kan ik hieraan veranderen? Ik kan toch moeilijk gewoon op straat beginnen rondzwerven om niet voortdurend thuis te hoeven zitten?
xxx

ej
Praat je hier met iemand over, met een psycholoog of een andere hulpverlenende? Lijkt mij namelijk wel een goede optie.

Ik ken het een beetje. Soms heb ik van die dagen waar ik in mezelf gekeerd ben, niet veel opvat van de dingen om me heen. Dan zit ik op mijn kamer, op mijn bed. Beetje voor me uit kijken, uren gaan voorbij. Had ik laatst ook bij een vriendin. Ik zat daar maar, er was ook een andere vriendin, zij waren aan het kletsen. Ik keek alleen voor me uit. Zei heel soms wat. Ik durfde niks te zeggen, Durfde me niet teveel te bewegen, Was bang. Bang om dingen fout te doen, om dingen fout te zeggen. Heel naar. Maar ik ken het dus een beetje.

Praat er in ieder geval over

Succes! xxx

Ja, ik ga bij een psycholoog, maar specifiek hierover heb ik nog nooit echt gepraat. Zou ik misschien best es doen dan? :s

Eigen wereldje.. mmm, dat heb ik vroeger ook altijd gehad, welja; dat waren dan ook psychoses, maar... jij hebt iets anders.
Dwaal je gewoon weg of, of droom je??

Maar als je naar je Psycholoog gaat,
Probeer dan gewoon te zeggen wat je voelt,
Hoe je erover denkt, en dat soort dingen.
Probeer jezelf helemaal open te maken, en overal op eerlijk te antwoorden..
Meestal kunnen psychologen je er goed bij helpen,
Of soms gaan ze uit van lifestyles zoals adhd, schizofrenie en pdd-nos.. so watch your mounth!

Lijkt me onzin dat je op je woorden moet gaan letten,
in de hoop dat je een bepaalde 'stempel' niet krijgt.
Wees gewoon eerlijk tov je psych ed, dan heb je ook de
meeste kans op een goede hulpverlening.

Lifestyle(s) vind ik trouwens wel een beetje een foute
benaming, maar goed. :s