Gezwicht
 

Ik huil de tranen
van mijn lachend gezicht,
ik weet niet hoe of
waardoor, maar
ik ben ervoor gezwicht

Het heeft me laten vallen
alsof het voortbestemd
aan mij voorbij
zo even, zonder te leven
is gegaan, 't mag niet bestaan

En ik weet niet wat te doen
nog zwakker nu dan
toen, de kaars
het boek, uitgelezen
dichtgeklapt, gestopt te leven

Hij leest heerlijk weg, erg mooi. De eerste keer kwam het einde mij een beetje ongepast over, maar daar had ik na nog een keer lezen geen last meer van. Goed gedaan :) .

Idd erg mooi!

Ik vind het een enigszins vaag, maar mooi lezend gedicht. De laatste strofe deed mij denken aan een vanitasstileven ;). 'Ik huil de tranen, van mijn lachend gezicht' is leuk gevonden; een aparte beschrijving, omdat het meestal net iets anders is. Verder vind ik het goed dat je niet vast hebt gehouden aan een (te) strak rijmschema; het komt lekker vrij en ongedwongen over op deze manier. Van de inhoud kan ik geen hoogte krijgen; ik snap wel wat er staat zeg maar, maar ik kan het niet helemaal plaatsen ;). Het gedicht wordt daardoor echter niet minder mooi; lees heerlijk door :)!