Een stille engel
 

Zij sprak niet over regen
en haar ogen traanden niet,
onopvallend was zij, in tijden
van haar eigen verdriet

Een stille stem, die nooit sprak
daar zijn geen woorden vond,
en niemand die zag
hoe zij daar in het donker stond

Tot zij na jaren zwijgen
de zon zag stralen,
en voor het eerst werd zij gehoord
in haar duizenden verhalen

Kon men niet zien dan
in tijden van duister,
nu is zij teleurgesteld
maar vergeet niet, ik luister

heel erg mooi, heel duidelijk, heel sprekend (y) > alleen de laatste strofe vind ik minder duidelijk, kan ik niet veel mee. maar verder echt heel mooi!

De laatste gaat iets stroever, maar de rest is heel mooi!

Een stille stem, die nooit sprak
daar zijn geen woorden vond

Moet het niet daar zij geen woorden vond?

Laatste strofe vind ik wat gedwongen overkomen. Ritme ontbreekt hier en daar voor mijn gevoel, Maar ik vind je verwoording mooi, het spreekt mij aan.

Ik vind het een heel mooi gedicht, met leuk bedachte zinnen. Ik vind het alleen jammer van het (naar mijn idee) abrupte eind. Ik weet niet hoe dat komt, door dat 'ik luister' denk ik. Nouja. Voor de rest erg goed :)

dit is een van de mooiste gedichten die ik hier heb gelezen.. :) (y)

De slotzin is erg mooi; persoonlijk :). Ritmisch gezien vind ik je gedicht niet overal even sterk, vooral deze regel is wat te kort denk ik: 'de zon zag stralen'. Je woordgebruik spreekt me aan; bondig, en erg sterk!