De kleuren
 

Een stipje op de landkaart,
een stip in de grote compositie
van lege hulzen,
vreemde hoofden.
Je ogen bepalen de kleuren
die veranderen;
elke ademhaling is anders.

Iedereen praat,
en ik zweef om je heen.
De hulzen zijn weg,
je praat, maar
ik heb nooit kunnen liplezen.

Wat schiet je op met de toekomst
als je te nietig bent
om die te wijzigen?

Even was ik weg,
even waren wij alleen.

Hmm, wat bedoel je met die hulzen?

Ik geloof dat ik het niet begrijp, misschien ligt het ook aan het tijdstip van de dag, maar het dringt niet echt door. Ik zal morgen nog 's kijken. Orgineel is het i.g. wel(goh dit commentaar bevat niet beister veel orginaliteit:p)