Twee monden als een roze zon. [illusie]
 

Jouw ogen kruisen mijne
Ik licht weer op,
Ga op mijn tenen staan
En kijk je aan
Je blik is meer dan woorden
Wij weten samen
Dat we samen zijn
Het is ons tegen de wereld,
Een geheim.

Je lacht me toe en pakt mijn heup,
We zoenen
Twee monden als een roze zon,
En je vervliegt in rook,
Twee voetafdrukken
Waar je stond.
En ook
Een uitgebrande sigaret.

Ik zucht
En doe het licht uit.
Ik ga naar bed.

Mooi, het heeft een beetje dezelfde gevoelige tint als je vorige gedicht, Leuk, Orgineel!.

Tipje:

Het is iets kleins, maar ik zou de komma weghalen in de 2e regel, de hoofdletter zegt genoeg. En na de 4e regel zou ik een ";" teken plaatsen.(al kan zonder ook).

Je mooie simpele, bijzondere woordgebruik spreekt mij aan.

(b.v. Twee monden als een roze zon)

Goed einde.

Die tips van dreamerfly ben ik het mee eens, en ik zou een komma in plaats van een punt aan het eind van de eennalaatste regel mooier vinden, maar verder vind ik hem perfect, je roept een goeie sfeer op en de rijm maakt het helemaal af. Erg sterk geschreven (y) .