wanneer je net denkt dat alles voorbij is...
 

Hij kwam naast mij zitten tijdens het diner. We stelden onszelf aan elkaar voor, logen over tijd te veel en spraken over tijd te weinig, dat Enschede zo ver weg ligt en dat ja, de tweede fase onbegrijpelijk is.

Op een aansluitend feest in een andere tent. Ik even alleen, hij ziet mij en maakt een waarom-sta-je-daar-alleen,-kom-hier-toch-naartoe-gebaar. Ik bij dat clubje mensen gaan staan, luisteren, niets zeggen, waar gaat het over?. Mensen die vertrekken, wij die met z'n tweetjes overblijven, in gesprek raken, naast elkaar staan vanwege het lawaai met alle gevolgen van dien. Mensen die zich bij ons gesprek voegen, nieuw onderwerp, mensen gaan weer weg en de avond wordt steeds leuker.

De volgende dag was druk. Ik kreeg zijn telefoonnummer, hij zou de mijne wel krijgen als ik hem belde. Na een enkel smsje ja-was-gezellig-leuk-als-we-elkaar-nog-eens-zien een telefoontje -nee-echt-niet,-niet-verstandig-niet-doen-ja-je-mag-een-mailtje-sturen van hem was het voorbij.

Na een kerstmailtje en nieuwjaarssms van mij, zie ik hem op een nieuwjaarsborrel waar we elkaar pas na een half uur begroetten en na een ja-is-goed,-nee-weet-niet-waar,-maakt-mij-niet-uit,-nee-echt-niet-bel-morgen-maar zien we elkaar de dag erna in een kroeg. Spreken over koetjes en kalfjes, ja de kentekenplaaten zijn vervangen en vastgeschoeft een ja-ik-vind-jou-echt-leuk-maar-het-kan-echt-niet,-denk-niet-zo-negatief-over-jezelf van zijn kant werd het weer een heel klein beetje zoals die zaterdagavond/nacht.

Uiteindelijk waren die 3,5 uurtjes in de kroeg perfect.

Zou er dan toch, wanneer je net denkt dat alles voorbij is, ergens nog een gulden middenweg bestaan?

We hadden een heel leuke avond, maar een relatie bleef uit. Op de nieujaarsborrel en de dag erna hebben we elkaar pas weer gesproken, bleek hij mij wel 'leuk' te vinden, maar een relatie kon echt niet. Het was toen alleen wel net iets gezelliger dan met zomaar een vriend.

Zou er dan nog iets zijn tussen liefde en vriendschap?

Hoop dat dit wat duidelijker is. (Geeft alleen mijn gevoel niet echt weer. Doen beknopte samenvattingen nooit denk ik)

als ik het goed begrijp heb je een jongen ontmoet, die vond je leuk, wat afgesproken, dat was ook leuk. Toen hebben jullie elkaar laten weten dat het niet ging lukken...
Waarom ging het niet lukken?
de rest snap ik niet

wij vonden elkaar leuk inderdaad. Hij gaf zelfs na de eerste keer al aan dat het niet zou werken en ik kon hem daar geen ongelijk in geven... van zijn kant erg begrijpelijk.
(leeftijd, afstand)

Het belangrijkste heb je wel begrepen.

(ik ben wat onbegrijpelijk van aard geloof ik)

Van het eerste verhaal snap ik ook weinig..
Maar je vraag is dus of er nog iets is tussen liefde en vriendschap? Of begrijp ik je verkeerd..?
Denk niet dat er echt iets tussen is.. of je vind iemand leuk en wilt een relatie met iemand of het is gewoon een hele goede vriend. Als je van iemand houd maar niets wil zie je diegene toch als goede vriend, en niet zomaar een vriendschap?
Of begrijp ik je nu verkeerd :confused:

Volgens mij begrijp ik je al, jullie willen beide wel iets, vinden elkaar leuk maar het kan niet vanwege de afstand en leeftijd?
Als je elkaar echt leuk vind valt het altijd te proberen denk ik.
De afstand is misschien wel veel, maar des te leuker is het elkaar te zien. En leeftijd.. als het jullie beide niets uitmaakt is het toch ook geen probleem?

zijn reacties waren zo lief, begripvol en bemoedigend...
Ben ik nog nooit eerder tegengekomen.
ook een 'hug' bij het afscheid in plaats van alleen maar een simpel dag, zwaai, 3 zoenen...

Inderdaad.
Het maakt mij niet uit. Hem geloof ik ook niet heel veel, behalve dat hij zich bij iedereen zou moeten verantwoorden, omdat hij de oudste en dus de wijste zou moeten zijn.

Zelfs nu (we hebben alleen 1 keer gezoend) waarschuwen mensen hem voor het verschil, terwijl juist veel mensen blij voor mij zijn, zo raar, maar goed, van hem dus wel goed te begrijpen ook. Wat zou hij tegen zijn omgeving moeten zeggen? Liefde kan alles overwinnen, maar dan moet je het ook wel zijn gang laten gaan, en dat wil hij liever niet riskeren.

Ik zou hem wel nog graag regelmatig willen zien. Welke vorm van relatie we dan ook mogen hebben...
Hij is in ieder geval een te goede vriend om zomaar te laten varen

hallo, wat is de afstand en de leeftijd dan :confused:

jij bent echt vaag, ik zou ook zeggen dat een relatie er niet in zit :p

i.v.m. vooroordelen noem ik die niet...

je zou dus zeggen dat een relatie er niet in zit, omdat ik vaag ben? Hmm, oke, maar wie zegt dat ik precies zo reageer tegen hem als ik hier posts plaats?
Ik schrijf sowieso al heel anders dan ik praat en dan nog probeerde ik bij mijn eerste post ook een beetje gevoel er aan mee te geven als je begrijpt wat ik bedoel...

Als jullie er beide geen problemen mee hebben snap ik niet waarom jullie niet iets willen beginnen, als je beide van elkaar houd en alles verder goed zit, op de leeftijd na die jullie ook niets uitmaakt maar alleen 'de buitenwereld' die jullie er misschien op aanspreekt, dan kies je toch voor elkaar en niet voor wat anderen over jullie denken?
Hoeveel is het leeftijdsverschil eigenlijk als ik vragen mag?

Ik begrijp je heel goed. Er zít iets tussen liefde en vriendschap in. Ik heb dat gevoeld voordat ik verliefd werd op een bepaald meisje, toen we 'alleen maar' vrienden waren. Ik voel het als ik bij m'n beste vriendin ben. Het is iets dat vriendschap overstijgt, maar niet aan liefde raakt.

gewoon proberen...

ik denk dat hij een van die jongens is die zin heeft in gezellig contact.. misschien word het iets meer dan alleen maar praten maar verkering.. neej! ik heb zelf echt precies hetzelfde mee gemaakt dus ik vond het grappig om te lezen.

het blijven jongens... je kunt niet altijd bij hun manier van denken
;)

ik ben 18 mijn vriend is 29
ik woon in middenbeemster
hij in Den Haag
ik zit in de marine en ben vaak weg en dan niet voor een week
ben soms zes maanden weg
hij zit bij het arrestatieteam en is s'nachts en in het weekend ook vaak weg

en toch hebben we nu bijna een halfjaar samen en gaat het erg goed

Is er dan zo'n groot leeftijdsverschil? Komaan, we zijn er toch om je moed in te spreken ;)
Verder vind ik je eerste stukje wel mooi verwoord maar idd misschien een beetje vaag maar vaagheid heeft wel iets.
Anyway, als je vindt dat hij echt de moeite waard is iets mee te beginnen, dan moet je het proberen, desnoods zet jij de eerste stap...

wauw dan zien jullie elkaar niet vaak ? :|
Het kan natuurlijk, maar of ik het zou kunnen... is een andere kwestie.

Echte liefde overwint alles...

'Verkering' zoals jij dat noemt, is uitgesloten zeg maar. Voor hem althans wel. Dus daar heb ik geen last van. Het wordt dan dus een goede vriendschap. Tot nu toe hebben we elkaar alleen maar gezien tijdens activiteiten van de vereniging waar we allebei bij aangesloten zijn...

Tsja, jammer genoeg reageerd niet iedereen zo positief als jij.
De meeste mensen laten meteen weten dat het ook raar is met zo'n leeftijdsverschil (al ken ik zelf genoeg voorbeelden waar het wel goed bij gaat hoor. Van mensen die vele malen ouder zijn dan ik.)

Maar ok, ok, je hebt me overtuigd. (nu maar hopen dat ik er ook echt goed aan doe)
11 jaar verschil. Zo merkbaar vind ik dat (nog)niet, maar goed.

Tsja, echt liefde overwint alles, maar als je de liefde die kans niet eens gunt door je verstand mee te laten werken. Gelukkig heb ik van meerdere mensen gehoord dat ik het gewoon door zou moeten zetten omdat echte liefde alles overwint, maar zie dat de ander ook maar eens duidelijk te maken.

Op dit moment lijkt het of er iets is tussen een vriendschap en een relatie. Zo lang en goed kennen we elkaar nog niet, zoals hopelijk wel al is gebleken, dus van een echte vertrouwde vriendschapsband is nog geen echte sprake, terwijl we toch wel heel vertrouwd bij elkaar zijn. (ik bij hem in ieder geval)

Op hoop van zegen dan maar?

Je sig mist een t. :o

Maar goed ik zie niet zo goed in waarom er precies iets tussen liefde en vriendschap in zou moeten liggen...we bepalen toch allemaal zelf wat we onder vriendschap of liefde verstaan...dat is toch niet vooraf bepaald? Dus wie jou vertelt dat je geen liefde mag voelen voor iemand, die staat niet in de realiteit en wie jou vertelt dat je geen vriendschap mag hebben eveneens...
En als je zelf denkt dat iets niet zou kunnen of mogen, moet je je afvragen waarom je er zo over denkt en niet waarom anderen dat zouden denken, lijkt me...

Ik zou er voor gaan (hoewel dit makkelijker gezegd is dan gedaan). Van leeftijdsverschil is alles mogelijk vind ik (te extremen zoals 16 jaar en 27 lijkt me wel iets minder mogelijk). 19 en 30 bijvoorbeeld lijkt me niet zo'n probleem. Ik heb zelf een relatie gehad met een jongen 8 jaar ouder terwijl ik 19 was. Het had kunnen klikken maar het is niet blijven duren omwille van te grote verschillen. Je moet wel opletten natuurlijk en je vooral niet teveel laten meeslepen door je gevoel, maar ook redelijk zijn. Er ook niet teveel van verwachten maar toch hopen dat het kan. Eerst aanvoelen hoe hij er over denkt, niet teveel van stapel lopen en hem subtiel doen aanvoelen dat je misschien wel wat meer ziet in hem.

Dat is eigenlijk allemaal wel helemaal waar. Gelukkig denk ik zelf niet dat er iets is dat niet zou kunnen of mogen, maar die jongen kennelijk wel. Misschien moet je je ook niet afvragen wat de buitenwereld er van vindt en moet je inderdaad als je je dat wel afvraagt je misschien afvragen waarom je je daar zo mee bezig houdt enzo, maar toch. Helaas ben ik niet in alleen in het nemen van de beslissing.

Is er dus eigenlijk wel een definitie van vriendschap te geven? misschien dus niet inderdaad, is die voor iedereen verschillend, of zou die dat in ieder geval kunnen en mogen zijn...

tsja...

Dat niet te veel laten meeslepen door gevoel doen we (of voornamelijk hij) al door de beslissing er maar niet mee door te laten gaan. We weten allebei al van elkaar dat we meer voor elkaar voelen dan alleen vriendschap.
Het punt is juist dat het allemaal al zo definitief lijkt. Het was laatst echt op een bepaalde manier gezellig, meer dan vriendschap-gezellig, maar verder laten we het gewoon niet komen, expres niet, al zouden we eigenlijk misschien wel willen.
Vandaar nou juist, bestaat er een gulden middenweg? een tussen vriendschap en liefde...

Hij twijfelt of hij er wel aan moet beginnen, maar straks gaat hij nog twijfelen over het feit dat hij twijfelde over hoever jullie vriendschap mocht gaan...Dus in die zin kan het hem alleen maar meer twijfels op gaan leveren als hij het zo houdt zoals het nu is...
Veel schiet hij met deze tactiek niet op dus...

Ik geloof niet zo in die middenweg...hij twijfelt slechts over de overtocht...en een beslissing van zijn kant zou wel op zijn plaats zijn ipv in de haven te blijven wachten tot de veerpont voor de tigste keer vertrekt...Dan blijf je de hele tijd op hetzelfde punt staan nietwaar...

Oke, op die manier had ik er nog niet naar gekeken.
Hij beantwoord het wel (steeds) met dat het geen liefdesrelatie zal worden als je begrijpt wat ik bedoel. We hebben het er ook niet duidelijk genoeg over misschien.
Alleen zovan, het kan niet en dat begrijp je wel..

De tijd zal het leren.... Ik loop nu gewoon met het meest negatieve idee rond, dan kan het bijna alleen nog maar beter gaan... toch?

Maar doe je dat ook? Doet hij dat zelf uberhaupt wel of is het meer vluchtgedrag voor het onbekende, voor een situatie waarin hij nog nooit verzeild is geraakt...gevoelens voor iemand waar hij wellicht vanuit zijn omgeving te horen krijgt zich ervoor te moeten schamen...
De vraag is echter als dat het geval is, of hij er niet later spijt van zal krijgen en zal inzien dat de mening van anderen bij liefde er eigenlijk totaal niet toe doet, aangezien liefde een gevoel is dat niet zomaar wordt stopgezet als anderen het vreemd vinden...
Liefde kan je niet verbieden, je kan alleen dwingen het verborgen te houden...maar daarmee wordt het alleen nog maar versterkt als je t mij vraagt.

Ik kan het van zijn kant best wel begrijpen..
En verder, tsja, je hebt gelijk, maar hoe los je dat dan op?

Is het werkelijk zo'n onmogelijke liefde, of moet je misschien proberen zijn twijfels weg te nemen door zelf je liefde te laten zien...en hij kan ervaren wat ie anders weg laat glippen...
Ik zou iig heel erg goed duidelijk maken dat jij het niet als iets onmogelijks ziet en proberen aan te geven waarom je dat niet doet, zodat hij jou kant ook begrijpt...

Nee, ik denk niet dat het zo'n onmogelijke liefde is, maar misschien ken ik hem daar toch nog niet goed genoeg voor. Ik wil ook niet dat het een onmogelijke liefde zou moeten zijn...

Ik ben wat dat betreft misschien een heel erg moeilijk persoon, maar ik weet niet of ik het daar nog zo erg over durf te hebben tegen hem, ook mailtjes vind ik een soort van eng. Ik wil hem namelijk in ieder geval niet als vriend verliezen, daar is hij veel te goed voor!

Maar wat is een vriend, wanneer deze niet eerlijk zijn of haar gevoelens durft te delen...en wat is een vriend wanneer deze daar de vriendschap door zou beeindigen?

Ja, oke, eigenlijk heb je daar ook wel gelijk in............
Misschien ga ik de gok dan toch maar eens wagen, maar alleen wanneer ik hem weer echt zie en echt spreek......Ik moet op z'n minst zijn emoties waar kunnen nemen....

Je loopt natuurlijk wel een risico en dat is weer iedereen altijd bang voor is...ik net zo goed als jij...maar aan de andere kant moet je je altijd afvragen weegt onzekerheid op tegen het instandhouden van de zogenaamde vriendschap die je juist weer onzeker maakt...

Ik luister op het moment naar de Dijk, valt me op:

"een man weet niet wat ie mist, maar als ze d'r niet is, weet een man pas wat ie mist"

Als dat dus echt waar is, zal ik misschien inderdaad gewoon door moeten zetten...

De vriendschap op zich is niet wat mij onzeker maakt. Het is het proberen omzetten van een vriendschap in een liefdesrelatie wat mij onzeker maakt, omdat het onzeker is of dat wel gaat lukken, terwijl de vriendschap er wel al is.....
als je nog begrijpt wat ik bedoel...

Dacht je dat songwriters uit hun nek zaten te lullen, die ervaren hetzelfde als iedereen...je moest ns weten als je een bepaald gevoel hebt, hoeveel nummers dat gevoel precies beschrijven zoals jij dat op dat moment hebt in exact dezelfde situatie :eek:

Dat bedoelde ik eigenlijk ook :bloos: ...ik kon het alleen niet zo omschrijven zoals jij dat nu doet :)

Sorry! :bloos:

Natuurlijk lullen zij niet uit hun nek!
Maar wat ik meer bedoelde is, stel je voor dat het altijd zo werkte. Want wat een songwriter meemaakt en voelt hoeft natuurlijk nog niet de gemiddelde persoon ook zo mee te maken en te voelen.
Als je begrijpt wat ik bedoel...

Eigenlijk denk ik dat het misschien nog niet eens zo gek zou zijn als die jongen (waar we het nu dus de hele tijd over hebben) mij zou missen en dan op z'n idee terug zou komen.....
Maar dan moet hij me wel in de juiste periode missen natuurlijk ;) :p

Voor de mensen die zich afvragen hoe alles af gaat lopen...

Ik heb een mailtje terug gekregen. Een algemene, maar erg positieve! Het lijkt de goede kant op te gaan, maar de tijd zal het leren...

Toch gemaild :) Mooi dat die dit keer wel reageerde.
De tijd zal het leren inderdaad..
Maar goed ik hoop met je mee :o

Een mailtje om hem te bedanken voor de uurtjes in de kroeg...

Dank je wel voor het "mee-hopen"

*is erg blij* :D

(Eigenlijk zou ik hier zelfs misschien wel een nieuw topic over moeten openen, maar ja)

Nu het allemaal wel de goede kant op lijkt te gaan, zou ik wel willen dat er ook wat meer schot in zou komen...
24 januari zie ik hem waarschijnlijk wel weer (activiteit van onze "vereniging")
Nou vroeg ik me dus af, in hoeverre kan ik wel echt wat ondernemen of kan ik dat juist maar beter helemaal laten.

(ik ben bijvoorbeeld van plan (maar weet het nog niet helemaal zeker) om een boek voor hem te gaan kopen. Ik moet toch nog de stad in om voor iemand anders een cadeau te kopen, hij is een maand geleden (dan dus bijna 2) jarig geweest en we hebben het over boeken gehad (dat hij ze bijna niet meer leest, maar dat eigenlijk toch wel zou willen), maar ik ben bang dat ik dan te opdringerig overkom of te hard van stapel loop ofzo en dat moet natuurlijk niet gebeuren nu!)

ik vin dit eindelijk es een keer leuk verhaal en wel relaxed lezen jah :) hi, een beetje snel en enigsinds onpersoonlijk. Niet dat eeuwige gezeur af en toe, hi:) maar kvon leuk om te lezen.
en om antwoord te geven op je vraag, jah, denk van wel jah, a niet en b niet, maar dr tussenin wel, kweenie, niet zo druk om maken zou ik zeggen, gwoon btje relaxed doen en dan komt het eigenlijk vanzelf wel goed heb ik t id. Kheb iets meer dan de helft van de reacties gelezen en de rest vluchtig doorgelzen en jouw laatste en ik zou zeggen, koop dat boek maar:) boek is niet opdringerig, boek is leuk:)
okeej nou ben ik n btje vaag haha:D
maar kdenk gwoon dat je je dr nie zo druk om moet maken en dat ut wel goe komt:)

liefs, saar

Ik heb het boek gekocht vandaag. Mag het een paar weekjes hier liggen, kan ik altijd nog besluiten het toch niet te geven, maar ik hoop dat ik door dat boek te geven toch net iets beter laat zien dat ik wel om hem geef....

Welk boek als ik vragen mag?

Heel simpel hoor, zonder verdere betekenis: De Passievrucht.
We hebben het die dag nog over dat boek gehad, vandaar.
Vind je het wel een goed idee dan?

Ja, ik vind t een hardstikke leuk idee :) ...Was hij zo benieuwd naar dat verhaal?
Misschien zou je er wel wat persoonlijks in kunnen schrijven (niet te lang of te 'overdreven' natuurlijk, gewoon iets aardigs), dat zou ik nl wel waarderen iig...

Gelukkig
Nee, niet zo zeer in het verhaal, als wel in het maar weer eens gaan lezen van boeken. Ik heb geen idee hoe we er toen op zijn gekomen, maar hij vond dat hij maar weer eens wat moest gaan lezen, maar wat en dat boeken tegenwoordig zo duur waren. Ik heb hem wat boeken aangeraden zal ik maar zeggen, waaronder deze, dus vandaar.

Ik heb er inderdaad over zitten denken om wat in dat boek te schrijven of er een briefje bij te doen ofzo. Ben alleen bang dat dat wat te overhaast en te opdringerig is ofzo. Zoals je weet wil ik hem niet van me af slaan op welke manier dan ook.
Zou ook eigenlijk niet zo goed weten wat ik er in moet zetten.
Suggesties misschien? (zou wel fijn zijn voor het geval ik het toch doe)

Zo opdringerig hoeft t toch niet over te komen :)...ik zou gewoon op de eerste pagina iets in de trant van " dat je weer eens aan lezen toe mag komen, zodat ik dit boek niet voor niets heb gekocht, liefs..." of zo (wel iets langer misschien)...ik ben eerlijk gezegd ook niet zo goed in dat soort tekstjes maar goed :|