Beoordeling abstracte kunst?
 

Figuratieve, realistische kunst kan beoordeeld worden aan de hand van o.a. de vraag "lijkt het op de werkelijkheid?"
Bij abstracte kunst is dit niet te zeggen, want gelijkenis is nooit het doel geweest.

Er zijn grofweg twee soorten abstracte kunst te onderscheiden, namelijk de abstracte kunst waarin de kunstenaar een bestaand beeld vertaalt naar een abstract beeld, en de abstracte kunst waarbij er nooit een vestaand beeld als uitgangspunt is gebruikt.


Hoe denk jij dat abstracte kunst te beoordelen is? Is dit afhankelijk van het idee erachter, van de vormgeving (compositie, kleur, licht etc), van de reactie van de kijker? En is het verschillend voor de twee soorten abstracte kunst?
Kan de mate waarin de essentie van het bestaande beeld wordt overgebracht een beoordelingscriterium zijn voor werken van de eerste soort?

Ik ben benieuwd naar jullie gedachten hierover en hoop dat jullie je mening vooral ook willen onderbouwen...

Of het een emotie losmaakt. Of het je ergens over na doet denken. Of je iets te weten komt. En idd kan het door vorm, licht etc. een mooi beeld geven. Abstracte kunst, niet gerelateerd aan eerder zichtbaar onderwerp, is in mijn ogen Niks&Nutteloos.
Eigenlijk weet ik niet zo'n goed antwoord.

mja,
ik ben et er niet mee eens dat je figuratieve kunst simpelweg kunt beoordelen of et 'lijkt op de werkelijkheid'. DAt is gewoon onzin.
Verder is de beoordeling van abstracte werken heel verschillend,en voor mij per werk zelfs verschillend.
Wat ik erg belangrijk vind is of et natuurlijk mij iets doet, of ik er iets mee kan ect. Het idee vind ik ook erg belangrijk, materiaal keuze en gebruik...ect
heel uiteenlopend en zeker niet te definieeren voor mij

niks & nutteloos?
hmm beetje dom om dit zo te roepen
weet zeker dat er wel beelden zijn die je aanspreken, die bij jou emoties losmaken, en die dus 'niet gerelateerd aan eerder zichtbaar onderwerp' zijn.
Verder kan je dit ook niet zeggen, want jij kan niet altijd weten of er iets is gweest waarvanuit de abstractie is ontstaan.

wat heb ik hier nog aan toe te voegen?

Voor jou hangt het dus af van de reactie van de beschouwer...
Vorm, licht etc zijn in sommige abstracte werken nauwelijks of niet te herkennen...hoe beoordeel je die dan? Zijn dat dan automatisch allemaal slechte werken in jouw ogen? (denk aan "who's afraid of red yellow and blue")

Je oordeel over abstracte kunst zonder eerder zichtbaar onderwerp, is niet erg genuanceerd. Keur je werkelijk ál die werken zomaar af?

uiteraard heb je gelijk, het hangt van ontzettend veel méér dingen af. (compositie, toepassing van licht, techniek, voorstelling etc). Maar die criteria zijn concreter op het werk toe te passen dan bij een abstract werk. Of de lichtval bij de Mona Lisa mooi/bijzonder is, is misschien nog steeds subjectief, maar er is wel concreet over te praten. Dit wordt bij een werk van bijvoorbeeld Pollock een stuk moeilijker...


Geen idee, verras me ;)

Het is maar net op welk vlak je een werk gaan beoordelen. je kan het puur inhoudelijk behandelen maar ook puur ambachtelijk..ect
En zo concreet praten over een werk van pollock is even makkelijk in mijn ogen, je kan het net zo plat maken als je zelf wilt en bijv. puur alleen over de kleuren praten. (en dan kan je nog uren bezig zijn :))
daarom denk ik dat er niet zozeer een verschil is tussen het beoordelen van abstracte of figuratieve kunst. Het is maar net hoe je kijkt.

De soorten vormen van abstrakte kunst zijn er wel maar er zijn er nog 100 meer en eigenlijk kun je -met name abstrakte kunst- niet eens in hokjes indelen. Sommige zijn geschilderd vanuit de ratio, of bij Pollock vanuit het onderbewuste en nog zoveel meer.
Maar je kunt schilderijen wel beoordelen. Niet elkaar abstrakt schilderij is immers goed geschilderd. Belangrijke punten zijn compositie en kleur (en daaruit voortvloeiend dynamiek, rust, interne spanning, evenwicht etc etc)

ze zijn soms moeilijk te catagoriseren, en moderne kunstenaars verschillen vaak als dag en nacht van mening, waren de dada's juist niet diepgaand bezig, en zette ze alles op zn kop door gewoon debiele onzin te maken, zijn de expresionisten toch vaak weer erg serieus, en gaan mensen als pollock die tot de moderne kunst (nee geen kunst van nu, maar ook moderne kunst/ expresionistische kunst is een stroming van toen) in een soort van halicuneerende staat te werk.

vaak vinden mensen die kunstvormen van 1860 tot 1960 (impressionisme tot pop art) helemaal niks hebben.
een zwart vlak kan iedereen maken. maar juist de gedachte zijn vaak echt enorm ingewikkelt.
zoals malevich met zn zwarte vierkant,geloof me ik doe docenten opleiding bk&v, en heb over malevich een grondig werkstuk/referaat gedaan, zijn werk is gewoon zo doordacht dat veel engelse boeken over hem mij echt te moeilijk waren). die man heeft van kunst een wetenschap gemaakt, die aan de ene kant makkelijk te verklaren en te linken aan de tijdsgeest is, maar aan de andere kant heel diepgaand, met allerlei theorien.


qua esthetiek hou ik absoluut niet van dit soort kunsten (wel de impressionisten, jugend still, en dergelijke, maar de expresionisten, modernisten, dadaisten, constructivisten en suprematisten vind ik dus echt dubbelniks), ik hou van mooi :)

Ik bedoelde meer met vorm/licht, dat er gewoon verschil, contrast, energie of iets dergerlijks in een schilderij is verwerkt. En de emotie van een toeschouwer kan zeker wel gewoon onstaan als er weinig in te herkennen is.
Ik denk zelf misschien nog wel sterker, omdat je dus niet gebonden bent aan bepaalde vormen n.a.v. de werkelijkheid.
En bij Who's Afraid afraid of red yellow and bleu, ik vind de titel mooier dan het schilderij.

Niks&nutteloos voor mij is het als het dus En geen ondwp EN geen emotie losmaakt. Dat stond in mijn eerdere reply idd niet zo duidelijk. Als je niks uit het schilderij kunt halen, ligt dat misschien aan jezelf, ben ik een nog niet vergevorderde schilderijkijker ofzoiets.