paar gedichten
 

als ik hier aan het lezen ben, voel ik me zo onwijs onzeker, want jullie kunnen zo mooi dichten, maar toch ga ik mijn slappe hap even posten, omdat ik daar behoefte aan heb :bloos:

-----------------------------------------------------

Dauwdruppels
Zo helder
Maar maken zo veel kilte

Doorzichtig en glad
Een egale glinster kleur
Maar vies en nat

Een rilling
Als hij in je nek valt
Maar over een hand
Is geen probleem

Dauwdruppels
Eigenlijk lelijk van binnen
Niet bijzonder

Op foto’s zijn ze zo mooi
Net of ze lachen
En gelukkig zijn

Maar is een foto wel
Zo’n harde werkelijkheid?
Of is het schijn van pracht
En hangt daar een verdriet

Een dauwdruppel
Zonder doel of toekomst
Breekbaar en zacht

-----------------------------------------------------

kleine momenten
om even samen te zijn
samen te denken

nooit vergeten
om samen te leven
in rust en wijsheid
blijdschap en vrijheid

jaren verstrijken
tijden verbleken
wazige beelden
maar een glimlach
vergeet je nooit

kleine momenten
om even samen te zijn
stil en koud
verlost van emoties

een moment van
een nieuw jaar
een nieuw begin
het einde te sluiten
maar nooit te vergeten

een traan verlaat
mijn koude gezicht
een warme knuffel
is nu voldoende

kaarsen zijn altijd
een bron van warmte
een bron van licht
nu weet ik zeker
dat jou kaars
nooit word uitgeblazen...

-----------------------------------------------------


als een vlieg vliegt
in een wind van zijde
in een open lucht
blauw en smeltend
en de vlieg vliegt
maar komt niet verder
dan een man met een
krant in zijn hand
heeft de vlieg dan zijn leven gewaagd
om vrij te mogen vliegen?

-----------------------------------------------------

Daar gaat hij dan
Alle remmen los
Verstand op nul
Zijn leven in zijn handen

Voorover laat hij zich vallen
Met een glimlach op zijn gezicht
Zijn hart bonkt in zijn keel
Niemand die het ziet

Nooit viel hij op
Altijd was hij alleen
Eeuwige tranen
Steken in zijn maag

En nu gaat hij dan
Voor eeuwige rust
Zijn ogen zullen sluiten
En nooit meer open gaan

Zijn lichaam was zwak
Voor zijn geest werd het teveel
Het nieuws is schokkend
Een brok in me keel

En daar gaat hij dan
Nietsvermoedend
Nooit van gehouden
Geen liefde getoond

Grote leegte
Die hij hier achterliet
Maar hij zal het niet weten
Dat andere mensen kapot gaan van verdriet

Voor hem maakt het niet meer uit
En wie geeft hem nou ongelijk?
Tenslotte heeft hij moeten lijden
En nu heeft hij alleen het rijk.

-----------------------------------------------------

De eerste stap
Het moeilijkst
Ook al zeggen ze
Laatste loodjes
Wegen het zwaarst

Zenuwachtig en bang
Huilen moet ik toch
Totaal geen vertrouwen
En wegkruipen dat ik wil

Nooit wil ik praten daarover
Voel me te lastig
Teveel zeuren
En nu moet het
Uitleggen waarom

Oog in oog
Met de waarheid
Met de tranen
Waarom ik niet meer verder wil
Waarom ik niet meer wil leven

Instorten
Zou ik op dat moment willen
Me ogen sluiten
En net doen
Als of dit een gewone nachtmerrie is

Wakker worden
In een vertrouwd bed
Met een vertrouwde deken
Warmte
En net doen of er helemaal niets
Aan de hand is.

-----------------------------------------------------



pfff, nou kom maar op.. :bloos:


Irene.

de laatste vind ik niet zo mooi, komt door het onderwerp. Die over die vlieg vind ik echt leuk!

dauwdruppels verveeld me onderweg even maar het einde is weer hee sterk.

"Kleine momenten" vind ik erg mooi en gevoelig maar een beetje onduidelijk, kan aan mij liggen. De vorm spreek me ook niet zo aan.


de eerste drie strofes van de laatste vind ik trouwens wel GOED!



het kleine eetje kritiek:
Je weet vaak heel krachtig iets uit te beelden, maar die hele sterke dingen staan tussen een zee van soms iets wat mindere dingen
snap je me nog...


Nou ja klasse en knap dat ik ze toch allemaal wou lezen :)

1e gedicht: deze vind ik wel sterk; je schept een leuk beeld, en de verwoording is op zich goed; niet zo afwisselend en/of origineel, maar wel vrij sterk. Ik vind de rijm af en toe wat geforceerd overkomen, en verder snap ik niet helemaal waarom je het hebt over een foto als in 'de harde werkelijkheid'; de foto was toch juist het mooie, en de ware werkelijkheid 'het harde'? Tenminste, dat maak ik op uit voorgaande strofen ;).

2e gedicht: wat mij opviel was de zin 'een warme knuffel'; deze vind ik totaal niet in de rest van het gedicht passen. De laatste strofe vind ik wat cliché. De rest van het gedicht vind ik gevoelig, mooi geschreven; ook een goed gebruik van enjambement, alhoewel regels van 2 à 3 woorden mij op zich niet zo aanspreken. Deze is erg goed geschreven qua verwoording!

3e gedicht: leuk! Je schept een mooie vergelijking van iets alledaags. krant/hand vind ik erg leuk!

4e gedicht: Hier vind ik de laatste regel te gerijmd; zonde eigenlijk. De inhoud spreekt me aan, inhoudelijk gezien vind ik vooral de tweede strofe positief opvallend! In de vijfde strofe vind ik teveel / keel wat te gerijmd; bovendien moet er in de laatste regel 'mijn keel' staan. Verder een leuk gedicht; luchtig, maar goed geschreven.

5e gedicht: de slotstrofe is erg mooi, allereerst :). Verder vind ik dit echt een gevoelsgedichtje; de inhoud kan ik ook niet echt beoordelen. Ik vind de zinsconstructies opvallend in veel strofen, je plaatst bijvoorbeeld vaak het werkwoord achteraan de zin, wat ik op zich wel mooi vind (soms), maar niet zo passend bij deze schrijfstijl.

Oja, nog één kleine suggestie; ik zou niet alle regels met een hoofdletter beginnen, dat staat niet zo mooi (maar waarschijnlijk is dat de schuld van Word ;)). Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt!