vroeger
 

Eens was alles zo makkelijk
Nadenken was niet nodig
Het werd voor mij gedaan

Men vertelde me wat te doen
Steeds luisterde ik gedwee
Maar vaak tegen mijn wil

Eindelijk sta ik op mezelf
Geen bevelen meer van daar
Denken kan ik nu alleen

Eens was ik zo alleen
Had steeds het gevoel dat
Niemand om mij gaf

Men deed het niet om mij
Maar om wat ik kon doen
Vaak tegen mijn wil

Uiteindelijk voel ik
Me vrijer dan ooit tevoor
Maar ben getekend

Ik zal nooit meer zijn
Wie ik toen was

Haar ben ik kwijt
Gelukkig

'Haar ben ik kwijt
gelukkig'

Deze slotstrofe vind ik ijzersterk; zo'n 'droge' constatering als slot; sterk! De rest van je gedicht vind ik ritmisch erg prettig lezend. Je schrijfstijl spreekt me wel aan; nog een ietwat te expliciete verwoording misschien, en je houdt, mijns inziens, nog wat te veel vast aan een duidelijke verhaallijn; waardoor ik na een paar strofen een beetje het idee van een verhaaltje krijg. Maar verder mooi geschreven; mooie dichtvorm ook!