vanaf de weg
 

In de lucht hangt ze stil
groot, dreigend net boven
de weg, en onder de wolken.
Ze zakt.

Op de straat een man.
Een auto tegen een boom.
Sirenes beroeren de stilte.
“Hij is..”.

Een man roept het uit
naar een naderende dokter.
Hij zakt ineen, even zo
zwaar getroffen.

Ze is geland, ontlaat zich.
Brancard wordt gehesen
man ingesnoerd en al
Gaat omhoog.

Ze verdwijnt uit zicht.
Op straat alleen maar bloed.
Mijn vader verdwenen in
de lucht.

Duidelijk gedicht, "Ze" blijft een beetje vaagjes omschreven, maar toch wel duidelijk in betekenis. Goed einde. Is het autobiografisch?, zo komt het op mij over.

Ik vind het prachtig dat je de eerste strofe's alleen impressies geeft, en dat de inhoud pas echt duidelijk wordt in de laatste paar strofen; daar vind ik 'ze' weer wel erg duidelijk. 'vanaf de weg' is een prachtige titel; precies sluitend aan dit gedicht. De inhoud raakt me; zo aangrijpend geschreven...