Bang om iets verkeerds te zeggen (bij psychotherapie)
 

Mjah, ik heb vandaag weer een "intake gesprek" gehad voor psychotherapie. Ik zeg "weer" omdat ik vorig jaar ook al eens begonnen ben met psychotherapie, maar toen ben ik na een aantal gesprekken niet meer komen opdagen omdat ik er niet tegen kon blijkbaar mezelf zo erg tegen te komen.

Te beginnen met psychotherapie was een van de voorwaarden voor mijn ontslag op de crisisafdeling. Nu is het dus zover, maar nu weet ik niet wat ik moet zeggen daar.
Vandaag bij het gesprek werd me gevraagd "Waar wil je aan gaan werken", maar ik wist gewoon geen antwoord te verzinnen! :(
Er werd me wel als hint gegeven dat ik voor mijn eindgesprek van de crisisopname een hoop "doelen" op papier had gezet, maar ik durfde daar niet over te beginnen want ik was bang dat er dan gezegd zou worden "ja maar daar kan je bij die therpie niet aan werken". Hoe ik aan die gedachte kom, geen idee, want er is me al een keer gezegd dat dat onzin is, dat ik dat denk, maar de gedachte blijft wel steeds in mijn hoofd zitten.

Een van de dingen die ik op papier had staan ging over controle verlies (wbt emoties, gevoelens > angst, woede etc).
Verder wilde ik ik ook graag werken aan mijn angst om naar buiten te gaan. Maar ik krijg het gewoon niet over mijn lippen om dat te zeggen omdat ik bang ben voor de reactie.

Hebben jullie misschien een advies voor me?
Of zijn er mensen onder jullie die psychotherapie hebben?

Liefs,

Laura

hoi laura,

zelf heb ik geen psychotherapie, maar als je het moeilijk vind om te zeggen kan je het misschien opschrijven, net zoals je hier deed en het jouw psychotherapeut laten lezen.
ik vind het trouwens hele goeie dingen om aan te werken!
(y)

liefs, wen

Op de vraag waaraan je wilt werken kan je eigenlijk geen fout antwoord geven. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt, ik heb zelf ook psychotherapie en durf ook lang niet alles te zeggen omdat ik bang ben dat een ander dat raar vind. Maar geef jezelf een kansje, ookal moet je daarvoor de muur om je heen een beetje afbreken. Ik wens je alle succes!
Liefs,
Riëlle

Ik herken het heel erg goed.. maar nu schrijf ik het op... (nu alleen nog geven :o)

Psychotherapeuten worden juist getraind op het niet raar vinden van alle vormen van problemen, en voor alles open te staan...als je dat in je achterhoofd houdt, wordt t misschien al iets makkelijker.

Tip als je er aan denkt dat ze iets raar vinden, zou je juist moeten proberen het er gelijk uit te gooien zodat dat moment van twijfel bijna niet naar voren kan komen, dan kan je het tenminste niet meer terugnemen en weet de therapeut misschien juist beter wat ie met je aan moet.

Je kunt volgens mij niks verkeerds zeggen

Hmm okeej.. :bloos: ..... maar ik krijg die gedachte maar niet mn hoofd in... en daardoor sla ik steeds dicht als ik antwoord moet geven op de vraag waaraan ik wil gaan werken.. :s :( (n)

Geef jezelf een beetje tijd. Je kunt dingen die in je zitten nou een maal niet 123 veranderen. Denk er rustig over na... Weeg de voor en na delen van het zeggen waar je aan wil werken af. Misschien kom je er dan achter dat je het beter wel kunt zeggen. Als je maar onthoudt dat wat je ook voelt of wat je ook denkt niet raar is. *knuvviej*

Ten eerste is een psychotherapeut er niet om je te beoordelen, maar om je te helpen. Als zo iemand meteen een oordeel velt doet hij het simpelweg niet goed.
Angst om naar buiten te gaan is iets dat heel veel voorkomt en heel gewoon. Er zijn zo veel mensen die zoiets hebben, dat kan iemand die daar zijn beroep van maakt nooit gek vinden. Sterker nog, het valt zo makkelijk te verklaren dat het eigenlijk wel opvallend normaal is qua reactie.

Je kunt in ieder geval alles vertellen, daar kom je daar voor. Wees eerlijk, dat is alles wat je hoeft te doen. Misschien is het zelfs nuttig om aan te kaarten dat je dat soort dingen niet durft te zeggen. Echt, die mensen zijn er om je te helpen. Laat ze dat dan doen. :)